INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu 17 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych przerabianych na samochody ciężarowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych przerabianych na samochody ciężarowe. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu 17 kwietnia 2009 r.) o informację o uiszczeniu opłaty za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Firma od lat działa w branży samochodowej. Przedmiotem działalności firmy było w przeszłości tzw. homologowanie samochodów osobowych na samochody ciężarowe, poprzez montowanie w samochodach przegród odgradzających część pasażerską od ładunkowej i następnie sprzedaż przerobionych samochodów (tzw. z kratką). Od kilku lat działalność w tym zakresie nie jest przez Zainteresowanego prowadzona. Rozważa on jednak powrót do tego segmentu działań, ponieważ wciąż widoczne jest zapotrzebowanie na niewielkie samochody, które mogą być wykorzystywane do przewożenia ładunków w prowadzonej w niewielkim rozmiarze działalności gospodarczej.

Działania w związku z ponownym uruchomieniem tego rodzaju działalności polegałyby na zakupie przez Wnioskodawcę samochodu osobowego, następnie zgodnie ze świadectwem homologacji wydanym przez odpowiedniego ministra, dokonywaniu stosownych modyfikacji polegających m.in. na wymontowaniu tylnych siedzeń, powiększeniu i wykańczaniu części bagażowej oraz zamontowaniu krat oddzielających przestrzeń osobową od bagażowej. Następnie tak przerobiony pojazd Wnioskodawca będzie sprzedawał jako samochód ciężarowy – z rodzajem ciężarowy. Taki rodzaj samochodu widniałby na fakturze jako towar i przekazywany byłby nabywcy dowód rejestracyjny samochodu ciężarowego specjalizowanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych, które po przeróbkach zostaną odsprzedane jako samochody ciężarowe specjalizowane...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytanie jest pozytywna. Zwrócić bowiem należy w pierwszej kolejności uwagę na to, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej jest jedną z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej. Niejednokrotnie przy tym Europejski Trybunał Sprawiedliwości, a w ślad za nim sądy krajowe orzekały, iż zasada neutralności powinna być ograniczana w wyjątkowych przypadkach, a państwa członkowskie Unii Europejskiej nie mogą wprowadzać do prawa krajowego ograniczeń w prawie do odliczenia, które byłoby niezgodne z prawem unijnym.

Co do zasady, na gruncie polskiego podatku od towarów i usług, zawsze istniały i nadal istnieją ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywaniem samochodów osobowych. Obecnie, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, można odliczyć 60% kwoty podatku naliczonego, ale nie więcej niż 6.000 zł. Ograniczenie to nie dotyczy jednak m.in. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów). Nie ma zatem wątpliwości, że podatnik, który prowadzi działalność w zakresie obrotu samochodami osobowymi, ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu takich samochodów.

Wnioskodawca zaś, co nie ulega wątpliwości, sprzedawałby samochody zmodyfikowane w porównaniu ze stanem, w jakim je będzie nabywał, w szczególności w tym segmencie działalności zbywanym towarem nie będzie samochód osobowy.

Jednak, zdaniem Zainteresowanego, wskazane ograniczenia prawa do odliczenia, a w konsekwencji wyłączenia spod tego ograniczenia nie będą miały zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym. Dla niego bowiem nabywane samochody osobowe będą stanowiły wyłącznie materiał do wytworzenia produktu końcowego, którym będzie samochód ciężarowy. Nabyty samochód nie będzie zatem wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności jako samochód osobowy, ale jako produkt wyjściowy do uzyskania towaru, którego sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Nie można powiedzieć, że przepis dający prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego skierowany jest wyłącznie do podatników handlujących samochodami osobowymi, natomiast prawa takiego nie będzie miał podatnik, który handluje innymi samochodami „wytworzonymi” na bazie samochodów osobowych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług powinno być podatnikowi co do zasady zagwarantowane, tak aby podatek naliczony był neutralny dla rozliczającego go podatnika i obciążał ostatecznie tylko konsumenta (tego, u kogo opodatkowany towar zakończy swój byt i zostanie spożytkowany). Zatem w ocenie Wnioskodawcy, ograniczenia przewidziane w zakresie odliczenia podatku naliczonego, dotyczące samochodów osobowych wynikają z tego, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż będą one przez podatników wykorzystywane w znacznej części na ich cele konsumpcyjne, a nie wyłącznie jako narzędzie do wykonywania działalności opodatkowanej. Na podobnych zasadach wprowadzane są ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów luksusowych. Ograniczenia takie nie mają natomiast absolutnie uzasadnienia do działalności gospodarczej polegającej na nabywaniu i odsprzedawaniu samochodów, niezależnie od tego, czy podatnik dokona jakiś zmian i przeróbek w nabywanych i odsprzedawanych pojazdach. Wnioskodawca na żadnym etapie swojej działalności nie będzie konsumentem nabywanych samochodów osobowych, ale będzie je wykorzystywał tylko i wyłącznie do celów opodatkowanej działalności gospodarczej (jako produkt wyjściowy do wykonania swojego towaru). Tak samo zatem, jak Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem części, usług itp. związanych z przerobieniem samochodu, tak samo prawo takie będzie mu przysługiwało w odniesieniu do nabytych samochodów osobowych, w których dokonywane będą przeróbki.

Stwierdzając jak wyżej, na zakończenie uzasadnienia, Zainteresowany powołał wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 2713/04, który zapadł w jego sprawie, w analogicznym stanie faktycznym, na gruncie poprzedniej ustawy o podatku od towarów i usług. Skład orzekający stwierdził, uwzględniając skargę kasacyjną podatnika, że przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych, przerobionych i sprzedanych jako ciężarowe. Zdaniem Wnioskodawcy, orzeczenie znajduje uzasadnienie także w obecnym stanie prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ar. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Natomiast art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy stanowi, iż przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Analiza cytowanych wyżej przepisów prowadzi do stwierdzenia, że wyjątek zawarty w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy ma zastosowanie wyłącznie do nabywanych przez podatnika samochodów (pojazdów), które następnie są odsprzedawane, przy czym ich odsprzedaż stanowi przedmiot działalności podatnika. Wyłączenie z reguły ogólnej zawartej w art. 86 ust. 3 ustawy dotyczy zatem konkretnie tych pojazdów, które są odsprzedawane przez podatnika w ramach prowadzonej działalności.

W opisie zdarzenia przyszłego Zainteresowany wskazał, iż będzie kupował samochody osobowe, w których następnie będzie dokonywał zmian, w wyniku których samochody te staną się samochodami ciężarowymi, co zostanie potwierdzone wpisem w dowodzie rejestracyjnym oraz świadectwem homologacji wydanym przez odpowiedniego ministra – jako samochody ciężarowe specjalizowane, a następnie samochody te będzie sprzedawał.

Tym samym, biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższą analizę przepisów, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od zakupu samochodów osobowych na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy – o ile przedmiotem działalności Zainteresowanego będzie odsprzedaż tych samochodów. Bez znaczenia w sprawie jest to, że w ramach działalności polegającej na nabywaniu i odsprzedaży samochodów Zainteresowany dokonywać będzie określonych zmian i/lub przeróbek pojazdów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.