INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) będąca czynnym podatnikiem VAT, jest przedsiębiorcą wyspecjalizowanym w oferowaniu produktów i usług o charakterze finansowym dla podmiotów działających na rynku medycznym. W ramach prowadzonej działalności finansowej Spółka oferuje swoim kontrahentom, którymi są dostawcy sprzętu medycznego/ usługodawcy/wykonawcy robót budowlanych (dalej: Dostawcy), biorący udział w przetargach organizowanych w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. t.j. Dz. U. 2010 r. Nr 113 poz. 759 Prawo Zamówień Publicznych, usługę finansowania odpowiednio dostawy sprzętu medycznego/wykonania usług bądź robót budowlanych nabywanych przez Szpitale. Wspomniani Dostawcy często nie posiadają wystarczających możliwości finansowych, które pozwalałyby na odroczenie płatności (innymi słowy na rozłożenie Szpitalowi płatności na raty) za zakupiony sprzęt medyczny/wykonaną usługę czy robotę budowlaną, co jest jednym z podstawowych warunków stawianych przez Szpitale w organizowanych przetargach. Celem usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Dostawców jest zapewnienie im uzyskania jednorazowo całości kwoty należnej z tytułu dostarczonego Szpitalowi sprzętu/wykonanej usługi czy roboty budowlanej w znacząco krótszym czasie, co pozwala na zachowanie przez Dostawcę płynności finansowej. Spółka oferuje swoje świadczenia w szczególności zgodnie z jedną z następujących opcji:

Opcja I

W ramach Opcji I, Spółka wraz Dostawcą na podstawie zawartej umowy konsorcjum uczestniczy w organizowanych przez Szpitale przetargach na dostawę sprzętu medycznego/wykonanie określonych usług czy robót budowlanych, oferując Szpitalom (jako konsorcjum) głównie dostawę sprzętu medycznego/wykonanie określonej usługi czy robót budowlanych wraz z finansowaniem w ramach, którego płatność rozkładana jest Szpitalowi na raty.

Dodatkowo, oprócz zawartej z Dostawcą umowy konsorcjum, Wnioskodawca zawiera z Dostawcą umowę rozliczeniową celem prawidłowej realizacji zobowiązań konsorcjum. Spółka występuje w ramach konsorcjum w charakterze podmiotu finansującego dostawę sprzętu medycznego. Na podstawie wspomnianej umowy rozliczeniowej Wnioskodawca udziela Dostawcy finansowania. W związku z takim finansowaniem, konsorcjum wskazuje w ofercie przetargowej finansującego (tj. Wnioskodawcę) jako beneficjenta płatności faktury wystawionej Szpitalowi za dostarczony sprzęt medyczny/wykonaną usługę czy robotę budowlaną.

Dodatkowo konsorcjum przekazuje Wnioskodawcy zgodnie z art. 921¹ i następne Kodeksu Cywilnego (dalej: K.C.) całe świadczenie należne od Szpitala, upoważniając tym samym Wnioskodawcę do przyjęcia całego wynagrodzenia przysługującego konsorcjum a Szpital do spełnienia tego świadczenia tj. zapłaty wynagrodzenia na rachunek Wnioskodawcy. Z chwilą wyboru oferty konsorcjum następuje przyjęcie przekazu przez Szpital. Innymi słowy na mocy definicji przekazu zawartej we wspomnianym art. 921¹ K.C. Wnioskodawca staje się wyłącznym wierzycielem Szpitala.

W sytuacji, gdyby Szpital nie wywiązał się ze wspomnianego świadczenia (tj. nie dokonał płatności na rzecz Spółki), Wnioskodawca ma prawo dochodzić zwrotu środków pieniężnych od Dostawcy (na mocy art. 921⁵ K.C.).

Opcja II

W ramach Opcji II, na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką a Dostawcą, Spółka udziela Dostawcy finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług/robót budowlanych wykonywanych przez Dostawcę na rzecz Szpitala. Na mocy zawartej umowy Spółka zobowiązuje się do sfinansowania należności Szpitala względem Dostawcy, a następnie na mocy wspomnianej już instytucji przekazu staje się wierzycielem Szpitala. Podkreślenia wymaga fakt, iż również w tym przypadku zastosowanie znajduje art. 921⁵ K.C. W opcji tej Wnioskodawca i Dostawca nie współpracują w ramach konsorcjum.

Wynagrodzenie należne Spółce od Dostawców z tytułu udzielonego finansowania, zarówno w Opcji I jak i w Opcji II przyjmuje formę prowizji (określonej zazwyczaj bądź jako stała kwota bądź jako określony procent kwoty finansowania), która jest należna Wnioskodawcy w momencie udzielenie finansowania (i zazwyczaj potrącana z kwotą finansowania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny, w celu wyeliminowania wątpliwości w zakresie traktowania na gruncie przepisów o VAT omawianej transakcji, Spółka pragnie potwierdzić rozumienie odpowiednich przepisów ustawy o VAT. W związku z powyższym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie:

Czy momentem powstania „obowiązku podatkowego” w VAT (momentem kiedy należy rozliczyć/ wykazać przedmiotową transakcję dla celów VAT) jest moment wypłaty przez Spółkę środków finansowych na rzecz Dostawcy w związku z udzielonym finansowaniem...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki momentem powstania „obowiązku podatkowego” w VAT (momentem kiedy należy rozliczyć/ wykazać przedmiotową transakcję dla celów VAT) jest moment wypłaty przez Spółkę środków finansowych na rzecz Dostawcy w związku z udzielonym finansowaniem.

Należy podkreślić, iż w przypadku czynności zwolnionych z VAT trudno jest mówić o momencie powstania obowiązku podatkowego. Właściwszym wydaje się posługiwanie terminem „momentu w którym należy rozliczyć omawianą transakcję dla celów VAT tj. ująć/ wykazać w odpowiednim okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 19 ust 4 ustawy o VAT jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Mając na względzie specyfikę usługi świadczonej przez Spółkę, w jej ocenie istota świadczenia sprowadza się do udzielenia finansowania, czyli udostępnienia określonej kwoty środków pieniężnych Dostawcy z tytułu wykonanej dostawy. Spółce z tytułu udzielonego finansowania przysługuje wynagrodzenie i jest ono należne Spółce z momentem udzielenia finansowania. Zapłata wynagrodzenia z tytułu udzielonego finansowania może nastąpić bądź przez wpłatę kwoty wynagrodzenia przez Dostawcę na rachunek Spółki bądź też przez potrącenie kwoty finansowania z kwotą wynagrodzenia.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż momentem powstania „obowiązku podatkowego” w VAT (momentem kiedy należy rozliczyć/ wykazać przedmiotową transakcję dla celów VAT) jest moment wypłaty przez Spółkę środków finansowych na rzecz Dostawcy w związku z udzielonym finansowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi podatku VAT lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jednocześnie, stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 14 ww. ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak wynika z cytowanego wcześniej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dla uznania, iż dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, do żądania od nabywcy towaru, czy odbiorcy usługi zapłaty. W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegała tylko ta dostawa lub świadczenie usług, w przypadku których istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę. W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie – w postaci prowizji z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę.

Zaznaczyć należy, iż skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o VAT, uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT należy stwierdzić, że usługi udzielania pożyczek korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie daty powstania obowiązku podatkowego przy tego typu usługach należy stwierdzić, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem między innymi ust. 4 i ust 5. W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak stanowi natomiast art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy przy świadczeniu usług polegających na udzielaniu pożyczek, powstaje z momentem wykonania takiej usługi, tzn. w tym przypadku zapłaty prowizji lub z upływem terminu zapłaty tych należności. Jeżeli natomiast wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek obrotem, czyli kwotą należną z tytułu świadczenia przedmiotowych usług, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął) oraz inne należności (np. prowizja). Natomiast kwota udzielonej pożyczki nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Na podstawie przepisu § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności finansowej Spółka oferuje swoim kontrahentom, którymi są dostawcy sprzętu medycznego/ usługodawcy/wykonawcy robót budowlanych (dalej: Dostawcy), biorący udział w przetargach organizowanych w trybie ustawy Prawo Zamówień Publicznych, usługę finansowania odpowiednio dostawy sprzętu medycznego/wykonania usług bądź robót budowlanych nabywanych przez Szpitale, wg następujących opcji.

Opcja I

W ramach Opcji I, Spółka wraz Dostawcą na podstawie zawartej umowy konsorcjum uczestniczy w organizowanych przez Szpitale przetargach na dostawę sprzętu medycznego/wykonanie określonych usług czy robót budowlanych, oferując Szpitalom (jako konsorcjum) głównie dostawę sprzętu medycznego/wykonanie określonej usługi czy robót budowlanych wraz z finansowaniem w ramach, którego płatność rozkładana jest Szpitalowi na raty.

Opcja II

W ramach Opcji II, na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką a Dostawcą, Spółka udziela Dostawcy finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług/robót budowlanych wykonywanych przez Dostawcę na rzecz Szpitala. Na mocy zawartej umowy Spółka zobowiązuje się do sfinansowania należności Szpitala względem Dostawcy, a następnie na mocy wspomnianej już instytucji przekazu staje się wierzycielem Szpitala. Podkreślenia wymaga fakt, iż również w tym przypadku zastosowanie znajduje art. 921⁵ K.C. W opcji tej Wnioskodawca i Dostawca nie współpracują w ramach konsorcjum.

Wynagrodzenie należne Spółce od Dostawców z tytułu udzielonego finansowania, zarówno w Opcji I jak i w Opcji II przyjmuje formę prowizji (określonej zazwyczaj bądź jako stała kwota bądź jako określony procent kwoty finansowania), która jest należna Wnioskodawcy w momencie udzielenie finansowania (i zazwyczaj potrącana z kwotą finansowania).

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Nr IPTPP4/443-692/12-2/BM usługi finansowania na rzecz Dostawcy dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych stanowią usługę korzystającą ze zwolnienia od podatku jako usługi udzielania swoistego rodzaju pożyczek, które są zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Ustawodawca nie zawarł szczególnych unormowań w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, dla usług udzielania pożyczek.

W związku z powyższym należy uznać, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca określił w umowie termin zapłaty należnej prowizji – jest ona należna Wnioskodawcy w momencie udzielenia finansowania - to termin ten należy powiązać z wykonaniem usługi.

Nie jest w tym przypadku istotne, czy prowizja faktycznie zostanie zapłacona przez pożyczkobiorcę. Należy bowiem uznać, iż data płatności (wymagalności) należności jest datą wykonania przez Wnioskodawcę usługi na rzecz pożyczkobiorcy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy przy świadczeniu przedmiotowych usług, powstaje z momentem wykonania takiej usługi, tj. z chwilą wypłaty przez Spółkę środków finansowych na rzecz Dostawcy w związku z udzielonym finansowaniem.

Jeżeli natomiast wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi.

Reasumując, momentem powstania obowiązku podatkowego w VAT (momentem kiedy należy rozliczyć i wykazać przedmiotową transakcję dla celów VAT) jest wypłata przez Wnioskodawcę środków finansowych na rzecz Dostawcy w związku z udzielonym finansowaniem. Natomiast, jeśli czynność ta dokumentowana będzie fakturą VAT, to obowiązek podatkowy powstanie w momencie wystawienia faktury, jednak nie później niż 7. dnia od dnia wykonania usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

• zdarzenia przyszłego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP4/443-692/12-5/BM,

• stanu faktycznego w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych owego został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP4/443-692/12-2/BM,

• zdarzenia przyszłego w zakresie w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP4/443-692/12-3/BM.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.