Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 6, poz. 60, z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową interpretację indywidualną z dnia 17 lutego 2009 r., Nr IPPB3/423-1680/08- 2/ER, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w ten sposób, że stwierdza, iż stanowisko S.A. (...), z siedzibą w Warszawie, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2008 r. o udzielnie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wpłacania zaliczki w uproszczonej formie- jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

We wniosku z dnia 17 grudnia 2008 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, Spółka wystąpiła z zapytaniem, dotyczącym możliwości wpłacania na podatek dochodowy od osób prawnych zaliczki w uproszczonej formie.

Zdaniem Spółki przepis art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi o fizycznie wpłaconej kwocie podatku należnego, lecz o kwocie podatku należnego wykazanego w deklaracji CIT-8 w poz. 54.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 17 lutego 2009 r. interpretację indywidualną (Nr IPPB3/423- 1680/08-2/ER), w której stanowisko Spółki uznał za prawidłowe.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie podstawę wyliczenia uproszczonej zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy stanowi podatek należny wykazany w zeznaniu CIT-8, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, a jeżeli w tym zeznaniu podatnik nie wykazał podatku należnego podatek należny wykazany w zeznaniu poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. W przypadku Spółki warunek ten został spełniony tzn. wykazała ona w zeznaniu za 2007 r. podatek należny, dlatego może w 2009 roku wpłacać zaliczki w formie uproszczonej.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Natomiast z art. 27 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacać podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z powyższego wynika, że określenie „podatek należny” zawarte w art. 25 ust. 6 ustawy oznacza podatek, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być uiszczony (w tym w postaci zaliczek) za dany rok podatkowy. Tym samym powyższe określenie obejmuje podatek, o którym mowa w art. 19 ustawy, pomniejszony o przewidziane przepisami odliczenia.

Użyty w formularzu CIT-8 zwrot „podatek należny po odliczeniach” spełnia jedynie rolę precyzującą, wyjaśniającą kolejne kroki w trakcie jego wypełniania. Zarówno pozycja 54 jak i 56 znajdują się w części F „Obliczenie należnego podatku”. Tak więc „podatkiem należnym” jest ostateczny wynik działań arytmetycznych dokonanych w tej części formularza CIT-8.

Poza tym, skoro ustawodawca nie zawarł w słowniczku ustawowym wyjaśnienia pojęcia „podatek należny” trzeba się posiłkować słownikowym znaczeniem zwrotu „należny”, który według Słownika Języka Polskiego PWN oznacza „przysługujący komuś lub czemuś”. Zatem z samej interpretacji językowej zwrotu „podatek należny” wynika, że jest nim podatek przysługujący budżetowi państwa od dochodu osiągniętego przez podatnika w danym roku podatkowym.

Zatem Podatnik, nie ma możliwości korzystania z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w roku 2009, ponieważ w zeznaniu CIT-8 nie wykazał podatku należnego w poz. 56.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).