INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 23 stycznia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego u komitenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego u komitenta. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.) o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowy komisu ze sklepami na sprzedaż określonej grupy towarów (nowych), w ramach których komisant zobowiązał się do sprzedaży towarów komisowych w imieniu własnym, lecz na rachunek komitenta.

Zgodnie z postanowieniami umowy komisu, wzajemne rozliczenie sprzedaży dokonywane jest poprzez obniżenie sumy uzyskanej przez komisanta ze sprzedaży o kwotę prowizji, w rezultacie czego Zainteresowany uzyskuje sumę już pomniejszoną o kwotę należnej prowizji. Spółka wystawia na rzecz komisanta fakturę na sumę ostatecznej ceny sprzedaży pomniejszonej o kwotę prowizji, w ciągu 7 dni od daty wydania towaru. Wyliczenie wysokości podatku należnego następuje na podstawie raportów sprzedaży otrzymywanych od komisanta zawierających informację o faktycznej ilości sprzedanych towarów. Raport sprzedaży komisant przekazuje komitentowi nie później niż 30 dni od dnia dokonania dostawy towarów przez komisanta na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Z jaką chwilą powstaje obowiązek podatkowy u komitenta...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 765 k.c. przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz we własnym imieniu.

Umowa komisu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług skonstruowana jest jako dwie następujące po sobie dostawy, a nie sprzedaż komisową i związaną z nią usługę komisu. W konsekwencji, dostawę na gruncie obecnej ustawy VAT, stanowi każda czynność wykonywana między komitentem a komisantem oraz między komisantem a nabywcą (w przypadku komisu sprzedaży).

Podstawę opodatkowania ustala się dla każdej z tych dostaw odrębnie. Zatem w przypadku wydania towaru:

• między komitentem a komisantem - podstawę opodatkowania stanowi dla komitenta kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT),

• przez komisanta osobie trzeciej - podstawę opodatkowania stanowi dla komisanta kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 2 lit. a ustawy o VAT).
  
  

W opinii Zainteresowanego, obowiązek podatkowy u komitenta powstaje z chwilą otrzymania od komisanta zapłaty za wydany towar, lecz nie później niż 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta, nie zaś w momencie wystawienia przez komisanta faktury dokumentującej wydanie towaru komisantowi (zgodnie z art. 19 ust. 16a ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł ze sklepami umowy komisu na sprzedaż określonej grupy nowych towarów, w ramach których komisant zobowiązał się do sprzedaży towarów komisowych w imieniu własnym, lecz na rachunek komitenta.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Stosownie do art. 765 Kodeksu cywilnego, przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Z jednej strony mamy komitenta - osobę dająca zlecenie, chcącą sprzedać określoną rzecz, z drugiej komisanta - przyjmującego zlecenie, swoistego pośrednika, który sprzedaje rzecz na rachunek komitenta.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, Spółka występuje w roli komitenta.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że umowa komisu w ustawie o podatku od towarów i usług, traktowana jest jak dostawa towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19 ust. 16a ustawy, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy dla komitenta powstaje na zasadzie cytowanego wyżej art. 19 ust. 16a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego u komitenta. Natomiast kwestia dotycząca wystawiania faktur została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2009 r. Nr ILPP2/443-86/09-4/ISN.

Ponadto, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.