INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009 r. (data wpływu 3 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2007 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zbycia nieruchomości lokalowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zbycia nieruchomości lokalowej

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w 2006 roku zakupiła nieruchomość składającą się z działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, starą kamienicą, wpisaną do rejestru zabytków pod indywidualną pozycja rejestrową, spełniającą w momencie zakupu warunki opisane w art. 43 ustawy o VAT, w oparciu o który można ją było zakwalifikować jako towar używany. Przy zakupie nie wystąpił podatek VAT naliczony. Kamienica w momencie zakupu była zamieszkana przez lokatorów.

Po zakupie, część lokali była w dalszym ciągu przez Spółkę wynajmowana dotychczasowym lokatorom, a jednocześnie w częściach wspólnych kamienicy (takich jak klatka schodowa, winda, elewacja, itp.) były prowadzone prace remontowe i konserwatorskie mające charakter ulepszeń. Do ewidencji księgowej kamienica została wprowadzona jako środek trwały w budowie.

W dacie zakupu wszystkie lokale (za wyjątkiem dwóch mieszkań) były zasiedlone przez lokatorów w okresie dłuższym niż dwa lata przed jej zakupem. Jedynie na parterze budynku znajdowały się lokale o funkcji usługowej. Natomiast lokal na poddaszu, przeznaczony przez Spółkę do sprzedaży, wcześniej był niezasiedlonym strychem. Niemniej jednak był on strychem używanym przez mieszkańców jako suszarnia, wózkownia, itp.

Wartość prac budowlanych oraz odsetki od pożyczek i kredytów zaciągniętych na sfinansowanie tych prac budowlanych (w sumie około 3 894 000 zł), zwiększające wartość środka trwałego w budowie, stanowią 27% wartości początkowej budynku. Wydatki te zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako wydatki poniesione na jego ulepszenie. Oprócz wydatków poniesionych na prace budowlane zakwalifikowane jako ulepszenie, w celu osiągnięcia możliwości pełnego dysponowania opisywaną nieruchomością, Spółka wypłaciła znaczące kwoty lokatorom „z przydziału”, zajmującym lokale w kamienicy, w zamian za zgodę na ich opuszczenie. Dzięki temu Spółka mogła prowadzić remont budynku w zaplanowanym zakresie.

Wypłacone lokatorom kwoty dotyczyły odszkodowania za opuszczenie lokalu i/lub zwrotu kosztów na remonty poniesione przez lokatorów, ale bez możliwości odliczania podatku VAT (podatek VAT nie wystąpił) od tych kwot. Wypłacone kwoty wyniosły w sumie 1 594 000 zł co stanowiło 11% wartości początkowej nieruchomości. Podatek VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących prace budowlane Spółka odliczała strukturą mając na uwadze, że wykorzystanie tej nieruchomości służy zarówno sprzedaży zwolnionej (wynajem mieszkań) jak i opodatkowanej (wynajem lokali użytkowych, wywóz nieczystości, dostawa wody).

Od momentu zakupu nieruchomości i jej ulepszenia do momentu sprzedaży lokali upłynie okres krótszy niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy lokal użytkowy, który istnieje na kondygnacji poddasza (strych) i nie był przez Spółkę remontowany, należy sprzedać ze stawką VAT w wysokości 22% czy jako zwolniony...

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że nakłady na ulepszenie opisywanego budynku nie przekroczyły 30% wartości początkowej, a opisany strych był użytkowany wraz z całą zasiedloną kamienicą w okresie dłuższym niż dwa lata przed dniem sprzedaży, to dostawa tegoż strychu jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 14 ww. ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia części budynków. W związku z tym, należy posiłkować się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu w art. 2 ust. 2 powyższej ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza sprzedać lokal na poddaszu, który wcześniej był niezasiedlonym strychem (lokal ten nie był przez Spółkę remontowany). Był on jednak strychem używanym przez mieszkańców jako suszarnia, wózkownia itp. Budynek, w którym znajduje się przedmiotowy lokal został ulepszony jednakże wydatki na jego ulepszenie nie przekroczyły 27% wartości początkowej. Przy nabyciu w 2006 r. ww. budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynek w momencie zakupu był zamieszkany przez lokatorów i spełniał warunki jako towar używany – art. 43 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.

W świetle przedstawionych okoliczności oraz przytoczonych przepisów prawa stwierdzić należy, iż sprzedaż przedmiotowego lokalu użytkowego na kondygnacji poddasza (strychu) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Dostawa ta korzysta jednak ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, ze zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto zauważa się, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestii ustalenia czy kwoty odszkodowań i/lub zwrotu kosztów na remonty, wypłacane lokatorom, należy zakwalifikować do wydatków poniesionych na ulepszenie budynku zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.