INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu stypendium – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu stypendium.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni z końcem 2008 r. otrzymała od firmy V(…) PIT-8C na ujemną kwotę, co skłoniło Ją do udania się do urzędu skarbowego celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Zainteresowana wskazuje, że korzenie takowej sięgają 2004 r., wówczas to została stypendystką firmy V(…). Otrzymała grant finansowy na poczet studiów na uczelni zagranicznej (Niemcy). Grant ów został przyznany Wnioskodawczyni na podstawie umowy (między Nią a fundatorem) zwanej dalej umową o stypendium fundowane. Kwota stypendium została wynegocjowana przez przedstawiciela Politechniki, gdzie wówczas studiowała Zainteresowana i wyniosła 470 EUR miesięcznie - wypłacane w PLN wg średniego kursu NBP z dnia 29 września 2004 r. W 2004 r. Wnioskodawczyni otrzymała stypendium w 3 ratach (za miesiąc październik, listopad i grudzień), z kolei w roku 2005 otrzymała stypendium w 7 ratach (za pierwsze siedem miesięcy roku). W związku z powyższym, za rok 2004 Wnioskodawczyni otrzymała od V(…).

PIT-8C na kwotę – 6.137,40 PLN, zaś za rok 2005 – na kwotę 14.320,60 PLN. Jak się okazało niedawno, kierując się błędną radą doradcy podatkowego, Zainteresowana skorzystała ze zwolnienia wspomnianego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z art. 21 ust. 40b, w myśl którego opodatkowaniu podlega zwyżka stypendium powyżej 380 PLN. Co więcej, Wnioskodawczyni wskazuje, iż kwotę tę obliczyła błędnie – rozliczając się z kwoty powyżej 4.560 PLN rocznie (380 PLN x 12 miesięcy). Taki sam błąd popełniła w rozliczeniu podatkowym za rok 2005. W marcu 2006 r. Zainteresowana wróciła do Polski, aby kontynuować naukę na Politechnice, a następnie rozpocząć pracę u fundatora stypendium.

Ówczesna sytuacja skłoniła Ją jednak do zerwania umowy i podpisania ugody zawartej z fundatorem, z której treści wynika, iż Wnioskodawczyni jest zobowiązana oddać fundatorowi całość stypendium ustaloną na kwotę 20.500 PLN. W roku 2006 oddała fundatorowi kwotę 2.788 PLN, zaś w roku 2007 – 4.428 PLN. W dniu 14 listopada 2008 r. Fundator powołując się na „nieprawidłowy przepływ informacji pomiędzy poszczególnymi działami Spółki" przesłał Wnioskodawczyni PIT-8C za rok 2006 i 2007 opiewające na ujemne kwoty (łamiąc tym samym ustalenie zawarte w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – równające się kwotom, które zostały zwrócone fundatorowi w uwzględnionym terminie, w latach 2006 i 2007. W urzędzie skarbowym poinformowano Wnioskodawczynię, iż jest Ona zobowiązana do złożenia korekty za rok 2004, z uwagi na skorzystanie przez Nią z ulgi, która Jej nie przysługiwała oraz za rok 2005 wraz z należnymi odsetkami. Następnie za rok 2006 i 2007 również jest zobowiązana do złożenia korekty, gdzie swój dochód podlegający opodatkowaniu powinna umniejszyć o kwoty, które uwzględniono w PIT-8C za rok 2006 i 2007. Poinformowano Wnioskodawczynię, iż ciąży na Niej obowiązek wpisania kwot z PIT-8C do załącznika PIT-O, a następnie przeniesieniu tych kwot do PIT-36. Informacja o karnych odsetkach oraz błędnej poradzie doradcy podatkowego skłoniła Zainteresowaną do zasięgnięcia opinii prawnika, którego fragment opinii brzmi następująco: „Zwolniona od podatku jest też część dochodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu stypendiów – w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju”. W roku akademickim 2004/2005 Wnioskodawczyni, będąc nadal zameldowana w Polce, przebywała poza granicami kraju, tj. w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego można wywnioskować, iż za rok 2004 i 2005 podatek, który Wnioskodawczyni obliczyła błędnie, był w całości nienależnie pobrany...
2. Jaki sposób rozliczenia podatku dochodowego za lata 2004-2007 dotyczącego osoby Zainteresowanej jest właściwy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powołując się na artykuł zamieszczony w Gazecie Podatnika, oraz na opinię prawnika, który odniósł się na art. 21 ust. 1 pkt 23 lit. a) pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uwzględniając Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r., Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) – przysługiwałoby Zainteresowanej nie mniej niż 42 EUR diety za każdy dzień pobytu za granicą. W opinii Wnioskodawczyni, jest to kwota wolna od podatku dochodowego i nie stanowi podstawy do naliczenia składek ZUS. W Niemczech Zainteresowana była przez trzy miesiące w roku 2004 – przysługiwałaby Jej dieta w wysokości 3.360 EUR. Natomiast w roku 2005 Wnioskodawczyni spędziła tam więcej niż 300 dni w roku. Jednakże, Zainteresowana wskazuje, iż przyjmując nawet ustawowe 180 dni pobytu przysługiwałoby Jej 7.560 EUR – z czego, jak widać w PIT-ach 8C fundatora, otrzymała zaledwie część (1.410 EUR – w 2004, oraz 3.290 EUR – w 2005).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są „inne źródła”, za które art. 20 ust. 1 ww. ustawy nakazuje uważać w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W świetle powyższego na gruncie przepisów powołanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. oraz 2005 r., stypendium wypłacone Wnioskodawczyni przez fundatora w latach 2004-2005 stanowiło przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu, od którego płatnik działając zgodnie z art. 35 ww. ustawy zobowiązany był pobrać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy i odprowadzić je do właściwego urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2004 i 2005, m.in. zakłady pracy, występujące w roli płatnika, obowiązane są do poboru zaliczek miesięcznych z tytułu wypłacanych przez nie stypendiów.

Natomiast, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu za stypendia, o których mowa wyżej, uważa się w szczególności stypendia przyznawane uczestnikom studiów doktoranckich, stypendia naukowe, stypendia i inne należności otrzymywane przez osoby kierowane za granicę w celach naukowych, dydaktycznych lub szkoleniowych, stypendia za rozwiązywanie zadań badawczych i wdrożeniowych oraz przyznawane studentom studiów dziennych stypendia za wyniki w nauce i stypendia ministra za osiągnięcia w nauce.

Jednakże, stosownie do przepisu z art. 21 ust. 1 pkt 23a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. i 2005 r., wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu, m.in. stypendiów – w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Zgodnie z ww. rozporządzeniem wysokość diety za dobę podróży w Niemczech w latach 2004 i 2005 wynosiła – 42 EUR.

Należy zauważyć, że stypendium fundowane z zasady ma charakter bezzwrotny, a tylko w wyjątkowych sytuacjach istnieje obowiązek zwrotu otrzymanego świadczenia. Okoliczności zwrotu stypendium unormowane były także w umowie o stypendium fundowane zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią (stypendystką) a V(…) (fundatorem). Dlatego też przychód z tytułu stypendium, w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstawał w momencie otrzymania przez Zainteresowaną przedmiotowego stypendium.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5) cytowanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28 – 30 oraz art. 30a -30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegających opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli kwoty te nie zostały potrącone przez płatnika.

W myśl art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w ust. 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż z uwagi na fakt wystąpienia okoliczności do zwrotu stypendium pomiędzy fundatorem stypendium a Wnioskodawczynią (stypendystką) zawarta została umowa ugody, na mocy której Zainteresowana zobowiązała się do zwrotu stypendium w miesięcznych ratach. Płatnik zgodnie ze wskazanym wyżej art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy pobrał zaliczki miesięczne na podatek dochodowy. Nie zostało uwzględnione przez niego w stosunku do Wnioskodawczyni zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. i 2005 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujący na dzień uzyskania przychodu przez Wnioskodawczynię stan prawny, należy stwierdzić, że Zainteresowana była uprawniona do zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23a. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż podatek w 2004 r. i 2005 r. był naliczony błędnie i nienależnie pobrany. W związku z powyższym, Zainteresowanej przysługuje prawo do ubiegania się o zwrot nadpłaty.

Instytucja nadpłaty została uregulowana w art. 72 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 72 § 1 ww. ustawy za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych – w myśl art. 73 § 2 pkt 1 – nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Stosownie do art. 75 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa – prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Reasumując, mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni ma prawo wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, składając równocześnie korektę zeznania podatkowego, w którym ten podatek został wykazany.

Tut. organ wskazuje, iż Wnioskodawczyni w jednym z fragmentów opisu stanu faktycznego wskazała dyspozycję zawartą w art. 23 ust. 40b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych . Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedstawionego stanu faktycznego, tut. organ zrozumiał, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze art. 21 ust. 1 pkt 40b ww. ustawy.

Końcowo, należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.