INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sposobu składania pełnomocnictwa do organów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2009 r. Pan złożył do Dyrektora Izba Skarbowej w Warszawie Biura Krajowej Informacji w Płocku wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sposobu składania pełnomocnictwa do organów podatkowych.

Pismem z dnia 22 stycznia 2009 r. nr IPIA/071-35/09-2/JP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie – działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, stosownie do § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego – przekazał celem załatwienia wg właściwości wniosek Pana Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, iż z dniem 1 stycznia 2009 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz. u. z 2008 r., Nr 236, poz. 1632) zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Powyższa zmiana dotyczy podatników posiadających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie województwa (...), dla których od 1 stycznia 2009 r. interpretacje indywidualne w imieniu Ministra Finansów wydawane będą przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 stycznia 2009 r. jest Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 grudnia 2008 roku Zainteresowany zgłosił się osobiście do urzędu skarbowego celem złożenia pełnomocnictwa. w okienku podawczym Wnioskodawca przedłożył pełnomocnictwo zawierające imiona i nazwiska, daty urodzenia, adresy zamieszkania nr PESEL, NIP, serie i numery dowodów upoważniającego oraz pełnomocnika. Poza ww. danymi pełnomocnictwo zawierało treść: „Stosownie do art. 136, art. 137 § 1, § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz do art. 32, art. 33 § 1, § 2 i § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. u. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071) oraz stosownie do art. 98 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93), niniejszym upoważniam Pana; legitymującego się dowodem osobistym, seria A, wpisanego na krajową listę doradców podatkowych pod numerem 0xxxx; do reprezentowania mnie przed organami skarbowymi w sprawach podatkowych, w tym również do podpisywania deklaracji – art. 80a § 1i § 2 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa. Pełnomocnictwa udzielam bezterminowo, począwszy od 30 grudnia 2008 r. Upoważniający jest dla pełnomocnika zstępnym. Pełnomocnictwo wolne od opłaty skarbowej”.

Pełnomocnictwo zostało podpisane przez upoważniającego i pełnomocnika.

Pracownik organu podatkowego odmówił przyjęcia ww. dokumentu z uwagi na zawarcie w nim stwierdzenia „do reprezentowania mnie przed organami skarbowymi w sprawach podatkowych”. Urzędniczka stwierdziła, że otrzymała wyraźne polecenie od swojej kierowniczki, żeby zwracać szczególną uwagę na pełnomocnictwa ogólne, oraz że do pełnomocnictw ogólnych ma podchodzić z dużą ostrożnością. Powiedziała także, że może przyjąć pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji, ale nie pełnomocnictwo do reprezentowania przed organami skarbowymi, ponieważ jest ono zbyt ogólne.

Zainteresowany stwierdził wtedy, że przecież przepisy pozwalają na udzielenie oraz złożenie pełnomocnictwa ogólnego, więc dlaczego nie można takowego złożyć... Wnioskodawca stwierdził także, że wielu podatników nie raz składało takie pełnomocnictwa w tutejszym urzędzie. Na to urzędniczka odpowiedziała, że owszem, kiedyś tutejszy organ podatkowy także przyjmował takie pełnomocnictwa ale teraz już nie przyjmuje. Wobec odmowy przyjęcia pełnomocnictwa o takiej treści Zainteresowany poprosił o pisemne potwierdzenie odmowy przyjęcia. Wtedy urzędniczka stwierdziła, że nie może odmówić przyjęcia, po czym przyjęła ww. dokument.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w oparciu o obecny stan prawny podatnik ma prawo złożyć w urzędzie skarbowym pełnomocnictwo ogólne, czy może złożyć tylko i wyłącznie pełnomocnictwa w poszczególnych sprawach...



2. Czy podatnik może zawrzeć w pełnomocnictwie zapis o treści „Niniejszym udzielam pełnomocnictwa ogólnego i upoważniam do reprezentowania przed organami skarbowymi w sprawach podatkowych, w tym również do podpisywania deklaracji”, czy też ma obowiązek do literalnego wyszczególnienia każdej przyszłej czynności, każdego zdarzenia, każdego postępowania jakie może zaistnieć, a w którym chciałby być reprezentowany przez pełnomocnika, oraz czy powinien wymieniać w pełnomocnictwie wszystkie dokumenty jakie mogą go w przyszłości dotyczyć i jakie mógłby w przyszłości podpisywać pełnomocnik...



3. Czy w ostatnim czasie (1.01.2008 – 31.12.2008) nastąpiła zmiana przepisów regulujących ustanawianie pełnomocnika i składanie pełnomocnictw oraz wykluczająca składanie pełnomocnictw ogólnych, lub czy ukazał się przepis mówiący o obowiązku „zwracania przez organy podatkowe, szczególnej ostrożności na pełnomocnictwa ogólne” lub „podchodzenia przez organy podatkowe z dużą ostrożnością do takich pełnomocnictw”...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatnik ma prawo do złożenia w urzędzie skarbowym pełnomocnictwa ogólnego. Zgodnie z art. 136 ustawy – Ordynacja podatkowa, podatnik może działać przez pełnomocnika.

Stosownie do art. 137 § 2 Ordynacji podatkowej pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu. Artykuł 137 § 4 Ordynacji podatkowej stanowi, że w zakresie nieuregulowanym w § 1-3a stosuje się przepisy prawa cywilnego. Zgodnie zaś z art. 98 Kodeksu cywilnego pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj chyba, że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

W związku z powyższym podatnik nie ma obowiązku do wyszczególniania w pełnomocnictwie ogólnym każdej przyszłej czynności, zdarzenia lub każdego dokumentu jaki mógłby go dotyczyć. Zgodnie z zapisem art. 80a § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej ustawa ta zobowiązuje jedynie do odrębnego pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji. w przypadku, gdy podatnik wyrazi wolę, aby deklaracje były podpisywane przez jego pełnomocnika to ma obowiązek ustanowić pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji. Nie wyklucza to jednak prawa do złożenia pełnomocnictwa ogólnego bez wyszczególniania z góry poszczególnych czynności.

W opinii Zainteresowanego w ostatnim roku nie zmieniły się przepisy regulujące kwestię składania pełnomocnictw. Nie ustanowiono także przepisu, który zabraniałby składania pełnomocnictw ogólnych. Brak jest również ustawowego zapisu czy rozporządzenia mówiącego o zwracaniu szczególnej uwagi na pełnomocnictwa ogólne oraz zapisu mówiącego o „podchodzeniu ze szczególną ostrożnością do pełnomocnictw ogólnych”. Dlatego sytuacja gdzie organ podatkowy do pewnego czasu przyjmuje pełnomocnictwa ogólne od różnych podatników, a następnie pewnego dnia zaczyna odmawiać przyjmowania takich pełnomocnictw jest niezgodna z prawem z uwagi na brak umocowań prawnych.

Z uwagi na fakt, iż w ostatnim czasie nie nastąpiła zmiana przepisów dotyczących pełnomocnictw, to jeśli urząd miałby rację odmawiając obecnie przyjmowania pełnomocnictw ogólnych złamałby prawo przyjmując takie pełnomocnictwa wcześniej od wielu podatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 136 ustawy – Ordynacja podatkowa strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania.

Zgodnie natomiast z art. 137 § 1 ww. ustawy, pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych.

Z dniem 1 stycznia 2007 roku weszły w życie przepisy Rozdziału 9a w Dziale III Ordynacji podatkowej, wprowadzone ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. u. z 2006 r. nr 217, poz. 1590).

Przepisy art. 80a-80b Ordynacji podatkowej normują jeden z aspektów obowiązku składania deklaracji, tj. dopuszczalność ich podpisywania przez pełnomocników zobowiązanych do tego: podatnika, płatnika oraz inkasenta.

Udzielenie pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji nie wyklucza możliwości jej podpisywania i złożenia przez samego podatnika, płatnika lub inkasenta. Art. 80a § 1 Ordynacji podatkowej stanowi jedynie, iż jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja może być podpisana także przez pełnomocnika.

Wyżej wymienione przepisy wprowadzają zasadę dopuszczania działania strony przez pełnomocnika, ograniczoną jednym wyjątkiem, bez różnicowania zakresu pełnomocnictwa. Mocodawca według swojej woli może wyznaczać samego pełnomocnika, jak też zakres czynności, które może wykonywać pełnomocnik i wszystkie one – gdy mieszczą się w tym zakresie pociągają skutki prawne bezpośrednio dla mocodawcy zgodnie z art. 95 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), stosowanym w postępowaniu podatkowym z racji odesłania zawartego w art. 137 § 4 Ordynacji podatkowej.

Mocodawca przy wyborze osoby pełnomocnika jest ograniczony przepisem art. 137 § 1, a co do formy jego ustanowienia – art. 137 § 2 ww. ustawy.

Pełnomocnik może korzystać z umocowania ogólnego albo szczególnego. Wskutek udzielenia pełnomocnictwa ogólnego mocodawca jest zastępowany w zakresie wynikającym z art. 98 zdanie 1 kodeksu cywilnego (czynności zwykłego zarządu), a udzielenie pełnomocnictwa szczególnego dopuszcza działanie w konkretnej sprawie, albo też dokonanie tylko określonych czynności.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w oparciu o obecny stan prawny podatnik ma prawo złożyć w urzędzie skarbowym pełnomocnictwo ogólne. Przepisy prawa nie normują natomiast jaką treść powinno zawierać pełnomocnictwo ogólne. Tutejszy organ pragnie również wskazać, że w ostatnim czasie nie zmieniły się przepisy dotyczące pełnomocnictw i organ podatkowy nie powinien odmówić przyjęcia żadnego pełnomocnictwa, lecz to w gestii tego organu leży ustalenie w toku prowadzonych postępowań, czy owo pełnomocnictwo jest udzielone w sposób prawidłowy w odniesieniu do konkretnej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.