INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowy z kontrahentem z Wielkiej Brytanii, będącym podatnikiem podatku od wartości dodanej, zarejestrowanym w Wielkiej Brytanii na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, umowę na mocy której ma on produkować i dostarczać (wyłącznie dla Zainteresowanego) maszyny - rozdrabniacze balotów słomy. Aby zapewnić wymaganą jakość i wykluczyć ryzyko produkcji i sprzedaży maszyn przez kontrahenta na rzecz innych podmiotów, kilka najistotniejszych części składowych do maszyn (silniki, motoreduktory, elementy łączące) Wnioskodawca dostarczył kontrahentowi z Polski do Wielkiej Brytanii. Części te stanowiły jego własność (nabyte zostały w Polsce), miały charakter indywidualny i przekazane zostały wyłącznie w celu wmontowania w produkowane dla Zainteresowanego rozdrabniacze. Liczba przekazanych „kompletów” części odpowiadała dokładnie liczbie dostarczonych rozdrabniaczy. Rozdrabniacze oznaczone zostały indywidualnymi dla Wnioskodawcy tabliczkami znamionowymi. Kontrahent obciążył Zainteresowanego fakturą uwzględniającą wartość jego pracy oraz wszystkich części użytych do wyprodukowania rozdrabniaczy z wyjątkiem części dostarczonych mu przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostarczając kontrahentowi z Wielkiej Brytanii kilka części składowych, stanowiących własność Zainteresowanego, w celu wmontowania ich w produkowane przez tego kontrahenta, specjalnie i wyłącznie dla niego maszyny, które po zakończeniu produkcji podlegają dostawie do Polski, Wnioskodawca winien rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa kilku części składowych do maszyn produkowanych dla niego przez kontrahenta z Wielkiej Brytanii nie stanowi - z punktu jego widzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiuje WDT, jako wywóz towarów z Polski do innego kraju UE w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ww. ustawy, czyli skutkujących przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostarczając części składowe Wnioskodawca nie upoważnia w takim zakresie swego kontrahenta - wręcz przeciwnie, dysponowanie przekazanymi mu częściami ogranicza się do obowiązku wmontowania ich w produkowane dla Zainteresowanego rozdrabniacze i zwrotu na jego rzecz, jako elementów gotowych, maszyn.

Nie można też uznać, że przekazanie części przez Wnioskodawcę mieści się w ramach WDT zdefiniowanej w art. 13 ust. 3 ww. ustawy. Przepis ten uznaje za WDT, także przemieszczenie przez podatnika towarów z Polski na terytorium innego kraju UE, uprzednio nabytych w Polsce w ramach jego przedsiębiorstwa, jeżeli mają one służyć działalności gospodarczej podatnika, jak należy przyjąć - realizowanej w tym kraju, do którego zostały one przemieszczone, bowiem Wnioskodawca ani nie prowadzi, ani nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii - nie jest tam zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej. Nawet gdyby jednak, uznać zasadność odmiennego poglądu, tj. że dostawa części przez Wnioskodawcę stanowi WDT, mieszczącą się w treści art. 13 ust. 3 ww. ustawy, to uznać należałoby, że zachodzą przesłanki zastosowania wyłączenia zawartego w przepisie art. 13 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy. W myśl tego przepisu, przemieszczenia towarów przez podatnika nie uważa się za WDT, jeżeli na tych towarach mają zostać wykonane na terytorium innego kraju UE usługi na rzecz podatnika, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone do Polski. Pojęcie „usług wykonywanych na towarach” obejmuje, w ocenie Zainteresowanego, w szczególności takie czynności jak: naprawa, przetwarzanie, uszlachetnianie, składanie, instalowanie w innych towarach. Taki sposób wykładni najpełniej uwzględnia funkcję przepisu. Czynności dokonywane przez kontrahenta Wnioskodawcy polegają natomiast właśnie na instalowaniu kilku części otrzymanych od Zainteresowanego w innych towarach, tj. częściach maszyn wykonanych uprzednio przez niego na zlecenie Wnioskodawcy. W ramach gotowych rozdrabniaczy przekazane części trafiają z powrotem do Polski. Po powrocie rozdrabniacze są przedmiotem obrotu handlowego dokonywanego przez Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł z podatnikiem od wartości dodanej z siedzibą w Wielkiej Brytanii umowę, na mocy której ma on wyprodukować i dostarczyć Zainteresowanemu maszyny - rozdrabniacze balotów słomy. Aby zapewnić wymaganą jakość i wykluczyć ryzyko produkcji i sprzedaży maszyn przez kontrahenta na rzecz innych podmiotów, kilka najistotniejszych części składowych do maszyn (silniki, motoreduktory, elementy łączące), dostarczył kontrahentowi Wnioskodawca. Części te stanowiły jego własność i zostały nabyte w Polsce, miały charakter indywidualny i przekazane zostały wyłącznie w celu wmontowania w produkowane dla Zainteresowanego rozdrabniacze. Liczba przekazanych „kompletów” części odpowiadała liczbie dostarczonych dla Wnioskodawcy rozdrabniaczy. Kontrahent obciążył Zainteresowanego fakturą uwzględniającą wartość jego pracy oraz wszystkich części użytych do wyprodukowania rozdrabniaczy z wyjątkiem części dostarczonych mu przez Wnioskodawcę. Zainteresowany odwołując się do art. 13 ust. 1 ustawy wskazał, iż dostarczając części składowe do kontrahenta nie przenosi na niego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, wręcz przeciwnie, dysponowanie przekazanymi częściami ogranicza się do obowiązku wmontowania ich w produkowane dla Wnioskodawcy rozdrabniacze i zwrotu na jego rzecz, jako elementów gotowych maszyn.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostarczenie kontrahentowi z Wielkiej Brytanii kilku części składowych, stanowiących własność Zainteresowanego, w celu wmontowania ich w produkowane przez tego kontrahenta, specjalnie i wyłącznie dla Wnioskodawcy maszyny, które po zakończeniu produkcji podlegają dostawie do Polski, nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Reasumując, dostarczanie kontrahentowi z Wielkiej Brytanii części składowych w celu wmontowania ich w produkowane przez niego, specjalnie i wyłącznie dla Wnioskodawcy maszyny, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi, ani nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej na terytorium Wielkiej Brytanii. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy towary będące przedmiotem zapytania nie służą działalności gospodarczej Zainteresowanego w Wielkiej Brytanii, przepis art. 13 ust. 3 ustawy nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Ponadto informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sprawy dotyczącej definiowania usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.