INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu: 6 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi polegającej na udzieleniu pożyczki poza systemem bankowym podmiotowi z siedzibą za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi polegającej na udzieleniu pożyczki poza systemem bankowym podmiotowi z siedzibą za granicą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność handlową. w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł na czas określony umowę pożyczki z holenderskim podatnikiem podatku od wartości dodanej (dalej: Pożyczkobiorca), na mocy której udzielił Pożyczkobiorcy pożyczki pieniężnej. Przedmiotowa pożyczka została udzielona ze środków własnych Wnioskodawcy na potrzeby działalności Pożyczkobiorcy. Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca dokonał na rzecz Pożyczkobiorcy wypłaty środków finansowych. z kolei Pożyczkobiorca zobowiązał się zapłacić zgodnie z umową odsetki od pożyczki na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca obciążenie odsetkami udokumentował fakturą VAT. Na dzień złożenia wniosku kwota główna pożyczki wraz z należnymi odsetkami została już spłacona przez Pożyczkobiorcę.

Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza, że w ramach prowadzonej działalności w przyszłości będzie dokonywać sporadycznych czynności udzielania pożyczek pieniężnych – na podstawie umowy/umów pożyczki – w tym pożyczki dla podmiotów z siedzibą za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeżeli powyższa czynność udzielenia pożyczki stanowiła świadczenie usługi, to czy miejscem świadczenia wyżej opisanej czynności jest miejsce gdzie Pożyczkobiorca posiada siedzibę (w analizowanej sytuacji w Holandii), zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54 poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usługi finansowej polegającej na udzieleniu pożyczki Pożyczkobiorcy będącemu podatnikiem podatku od wartości dodanej i mającemu siedzibę na terytorium Wspólnoty podlega opodatkowaniu w kraju siedziby pożyczkobiorcy (tj. w przypadku Pożyczkobiorcy – w Holandii).

Zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę,

nbspnbsp - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z kolei na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 3 stosuje się m. in. do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Tym samym, należy uznać, ze udzielenie pożyczki przez Wnioskodawcę Pożyczkobiorcy, podatnikowi podatku od wartości dodanej, stanowiło świadczenie usług, dla którego miejscem świadczenia było miejsce siedziby Pożyczkobiorcy, tj. Holandia. w związku z tym, podmiotem obowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu umowy pożyczki był Pożyczkobiorca.

Zaprezentowane stanowisko zostało potwierdzone przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z dnia 31 października 2006 r., znak L.IS.II/2-443/181/06,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2008 r., znak ILPP1/443-392/08-3/AT,
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2008 r., znak IPPP1-443-1004/08-3/IZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W niniejszej interpretacji indywidualnej został załatwiony wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi polegającej na udzieleniu pożyczki poza systemem bankowym podmiotowi z siedzibą za granicą. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek udzielanych poza systemem bankowym został załatwiony interpretacją indywidualną z dnia 14 kwietnia 2009 r., znak ILPP1/443-149/09-2/BP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.