INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P. przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 26 stycznia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów i złomu. Stosuje formę uproszczoną wpłacania zaliczek podatku, prowadząc księgi handlowe. W ramach swojej działalności dokonywał w okresie od lutego 2006 r. do marca 2008 r. sprzedaży złomu na rzecz Spółki z o.o. W drugiej połowie 2007 r. kontrahent ten zaczął spłacać swoje należności za faktury z dużym opóźnieniem, co było zapowiedzią jego pogarszającej się sytuacji finansowej.

W tym czasie posyłane ponaglenia zapłaty nie przynosiły zbyt dużego rezultatu. Wartość niespłaconych wierzytelności, wynikających z faktur za okres od stycznia 2008 r. do marca 2008 r. wynosiła 378.410,05 zł brutto z VAT (bez odsetek). W marcu 2008 r. otrzymał zawiadomienie Syndyka Masy Upadłościowej Spółki z o.o. z 25 marca 2008 r. o tym, iż Sąd Rejonowy, Wydział VI Gospodarczy ogłosił upadłość tejże firmy obejmującą likwidację majątku. Na podstawie tego zawiadomienia dokonał w księgach odpisu aktualizującego należność – na podstawie art. 35b ust. 1, pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, a następnie odpis ten na postawie pkt 2 tego samego artykułu zarejestrował do pozostałych kosztów operacyjnych. W celu wystarczającego udokumentowania upadłości ww. kontrahenta uzyskał (również w 2008 r.) właściwy odpis Postanowienia Sądu Rejonowego – Wydział VI Gospodarczy o ogłoszeniu upadłości w celu likwidacji majątku. Nadmienia, iż wniosek o zgłoszeniu wierzytelności w postępowaniu upadłościowym złożył we właściwym terminie (24 kwietnia 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów 2008 r. dokonanego w marcu 2008 r. odpisu aktualizującego wartość należności dotyczącej Spółki z o.o. w kwocie 310.172,17 zł, tj. bez VAT...

Zdaniem wnioskodawcy ww. odpis aktualizujący stanowi koszt podatkowy, właściwie udokumentowany, który można uwzględnić w zeznaniu rocznym PIT-36L składanym do końca kwietnia 2009 r.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która uprzednio zaliczona była do przychodów należnych (art.14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ww. sytuacji są zatem spełnione łącznie następujące warunki:

1. Należność była uprzednio zaliczona do przychodów należnych – w kwocie netto 310.172,17 zł w roku 2008,
2. Odpis aktualizujący ww. należności został dokonany w oparciu o przesłanki wynikające z art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości,
3. nieściągalność należności została uprawdopodobniona na postawie art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ww. przypadku nieściągalność wierzytelności jest uprawdopodobniona, ponieważ została ogłoszona upadłość dłużnika, czego dowodem jest posiadanie stosownego postanowienia.
   
   

Jest to postanowienie z 14 marca 2008 r. o ogłoszeniu upadłości w celu likwidacji majątku, postanawiające m. in.:

1. ogłosić upadłość Spółki z o.o. wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego obejmującą likwidację majątku dłużnika;
2. wezwać wierzycieli upadłego, aby w terminie 2 miesięcy od obwieszczenia w monitorze w Monitorze Sądowym i Gospodarczym zgłosili swoje wierzytelności Sędziemu Komisarzowi.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 3.

W myśl natomiast art. 23 ust. 3 w/w ustawy nieściągalność wierzytelności, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 21, uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności gdy:

1. dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
3. wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika, na drodze powództwa sądowego.

Przesłanki dokonania odpisu aktualizującego wartość należności zawarte zostały w art. 35b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.)

W świetle powyższych przepisów zaliczenie odpisów aktualizujących wartość należności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

1. wierzytelność była uprzednio zaliczona do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
2. wierzytelność nie jest przedawniona,
3. nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
4. podatnik dokona odpisu aktualizującego wartość należności w oparciu o przesłanki wynikające z przepisu art. 35b ww. ustawy o rachunkowości.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Dlatego też, w świetle ww. przepisów należy przyjąć, że jeżeli w kwocie należności obejmowanej odpisem aktualizującym zawarty jest podatek od towarów i usług, to do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wierzytelność w kwocie netto, tj. kwocie pomniejszonej o ten podatek.

Reasumując stwierdzić należy, że jeżeli prowadzący księgi rachunkowe dokona odpisu aktualizującego wartość należności zgodnie z zasadami określonymi w art. 35b ustawy o rachunkowości, należności te były uprzednio zaliczone do przychodów należnych, nie uległy przedawnieniu, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona w sposób przewidziany w art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przedmiotowy odpis aktualizujący wartość należności w wartości netto może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wnioskodawca zaznaczył, że spełnia łącznie wyżej wymienione warunki a zatem może zaliczyć odpis aktualizujący wartość należności w ciężar kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że zaliczenie odpisu aktualizującego wartość należności w koszty uzyskania przychodów będzie skutkowało zwiększeniem przychodu do opodatkowania o kwotę tegoż odpisu w sytuacji, gdy ustaną przyczyny, dla których utworzono ten odpis - stosownie do postanowień art. 14 ust. 2 pkt 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub w sytuacji, gdy wierzytelności zostaną umorzone, przedawnione, lub odpisane jako nieściągalne - stosownie do postanowień art. 14 ust. 2 pkt 7b ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.