INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2009r. (data wpływu 11 marca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zwrotu 22% podatku VAT zapłaconego syndykowi od nabycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zwrotu 22% podatku VAT zapłaconego syndykowi od nabycia nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2009r. (data wpływu 11 marca 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 11 lutego 2008r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ch. przekazał wniosek Wnioskodawcy z dnia 25 stycznia 2008r. w sprawie zwrotu 1/3 podatku VAT zapłaconego przy zakupie nieruchomości od syndyka, Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w K.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. odmówił wszczęcia postępowania z przedmiotowego wniosku.

W dniu 7 marca 2008r. Wnioskodawca złożył pismo z prośbą o wyjaśnienie wątpliwości, czy zasadnym jest 22% podatek VAT wyliczony i zapłacony syndykowi od nabycia nieruchomości. W odpowiedzi Wnioskodawca otrzymał postanowienie z dnia 16 maja 2007r. o odmowie wszczęcia postępowania, w którego uzasadnieniu wskazano m.in. iż na Wnioskodawcy z tytułu przedmiotowej transakcji nie ciąży obowiązek podatkowy i brak jest podstaw do udzielenia Wnioskodawcy odpowiedzi na podstawie Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji Wnioskodawca nie otrzymał odpowiedzi w swojej kwestii a Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 31 lipca 2008r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Wnioskodawca podkreśla, że skierował pismo do syndyka, aby ten wystąpił do Urzędu Skarbowego z żądaniem zwrotu 1/3 podatku VAT, lecz syndyk nie podjął ww. pisma.

Wnioskodawca wnosi zatem o udzielenie prawidłowej odpowiedzi w przedmiocie zwrotu 1/3 podatku VAT zapłaconego sprzedawcy w cenie towaru.

Aktem notarialnym Rep. A nr xxx Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z xxx oraz yyy z małżonką, nabył nieruchomość położoną w M., po 1/3 każdy, od syndyka masy upadłości Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „E”. Przy sprzedaży sprzedający naliczył podatek VAT.

Wymaga wyjaśnienia fakt, iż ww. nieruchomość została nabyta przez sprzedającego przed wprowadzeniem ustawy o podatku od towarów i usług tj. w 1992r. Do czasu jej sprzedaży nie była remontowana ani doinwestowywana czym została doprowadzona do kompletnej dewastacji zarówno obiektów jak i terenu.

Wobec powyższego Wnioskodawca podnosi, iż występuje jako następca prawny syndyka we własnym imieniu w swojej sprawie. Brak przepisów prawnych nie może działać na niekorzyść faktycznego płatnika podatku. Dotychczas otrzymane odpowiedzi pozbawiają Wnioskodawcę możliwości dochodzenia zwrotu nieprawidłowo pobranego podatku VAT, co nie znajduje prawnego uzasadnienia w sprawie.

Wnioskodawca w uzupełnieniu jeszcze raz wskazał, że zgodnie z aktem notarialnym rep. A nr xxx w dniu 26 stycznia 2007r. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z xxx, yyy i jego małżonką, nabył nieruchomość położoną w M. składającą się z kilku działek wraz z zabudowaniami po 1/3 każdy. W skład wchodzą rozpadające się domki letniskowe i budynek recepcji.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył na użytek własny.

Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Transakcja została udokumentowana fakturą VAT. Sprzedającym było Przedsiębiorstwo „E” Sp. z o. o. w upadłości, Biuro Syndyka (faktura VAT Nr xxx i Nr xxx z dnia 16 stycznia 2007r.).

W stosunku do przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz z tego prawa nie skorzystano.

Nabyta nieruchomość obejmowała działki: działka nr 294/5, działka nr 791/7, działki nr 788,789,790,799/2, 799/8 oraz działka nr 791/14 nr 36321 wraz z budynkiem recepcji.

Wnioskodawca nie wie, jaka była w momencie zakupu dokładna klasyfikacja gruntu wynikająca z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomości lub jaki był rodzaj nieruchomości wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, ewentualnie czy dla tej nieruchomości wydano decyzję o warunkach zabudowy, a jeśli wydano taką decyzję to jaki rodzaj zabudowy przewiduje.

Wnioskodawca nabył nieruchomość od Syndyka masy upadłościowej Spółki i nie posiada informacji, czy zakupiona przez Wnioskodawcę nieruchomość stanowiła w momencie nabycia nieruchomość niezabudowaną, czy zabudowaną, jeśli zabudowaną, to jaki był rodzaj tej zabudowy, kiedy zakończono budowę tych obiektów i czy ewentualne budynki lub budowle były trwale z gruntem związane, czy stanowiły środki trwałe w Spółce „E” i czy przed ich wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania Spółka poniosła wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej, czy Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków oraz czy Spółka użytkowała te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonania czynności opodatkowanych

Wnioskodawca podejrzewa, że Spółka „E” jako Spółka prawa handlowego była zarejestrowanym podatnikiem VAT. Z informacji uzyskanych od Syndyka Wnioskodawca wie tylko, że nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, a jedynie doprowadziła do dewastacji terenu nieruchomości.

Spółka nabyła ww. nieruchomość w roku 1991 lub 1992. Wnioskodawca nie ma szczegółowej wiedzy, czy ewentualna transakcja nabycia ww. nieruchomości przez Spółkę została udokumentowana fakturą VAT, czy w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, przysługiwało Spółce „E” prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz czy z tego prawa skorzystano.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzasadnione jest domaganie się od Urzędu Skarbowego zwrotu 22% podatku VAT zapłaconego syndykowi od nabycia nieruchomości, którą władał od 1992r. czyli w okresie kiedy nie obowiązywał podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostateczna wersja stanowiska Wnioskodawcy sformułowana w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 marca 2009r.), Syndyk obciążył Wnioskodawcę jako osobę fizyczną 22% podatkiem VAT z powodu, iż nieruchomość i rozpadające się budynki to towar używany. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że po podpisaniu aktu notarialnego w żaden sposób nie może się skontaktować z Syndykiem, aby uzyskać jakiekolwiek dodatkowe informacje. Niezrozumiałym dla Wnioskodawcy jest brak do tej pory stanowiska kompetentnego organu jakim jest Izba Skarbowa, mimo iż jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca nie podlega opodatkowaniu VAT.

Wobec powyższego w opinii Wnioskodawcy należy mu się zwrot niesłusznie naliczonego przez Syndyka 22% podatku VAT w wysokości xxx zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z dyspozycją art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą - stosownie do przepisu art. 19 ust. 4 ww. ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jednakże, od wyżej wskazanej zasady ogólnej ustawa przewiduje szereg wyjątków. Między innymi przepis art. 19 ust. 10 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 29 ust. 4 (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.) obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ww. ustawy obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl ust. 4a powołanego wyżej przepisu (obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r.) w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z kolei przepis art. 29 ust. 4c ww. ustawy (obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008r.) stanowi, iż przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 12 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Jak wynika z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.), podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Stosownie do art. 108 ust. 1 i 2 w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania wynikają z przepisów rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.

Stosownie do § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W § 16 i § 17 ww. rozporządzenia określone zostały przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Zgodnie z § 16 ust. 1 w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Z brzmienia § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Powyższe uregulowania zostały utrzymane odpowiednio w przepisach § 4 ust. 1, § 13 ust. 1 oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r.

Z powyższych przepisów wynika, że czynność podlegająca opodatkowaniu jest ściśle związana z osobą podatnika podatku VAT i wszelkie terminy składania deklaracji podatkowych, regulowania zobowiązań w zakresie tego podatku odnoszą się do określonych działań danego podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że aktem notarialnym Rep. A nr xxx w dniu 26 stycznia 2007r. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z xxx, yyy i jego małżonką nabył od syndyka masy upadłości Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „E” nieruchomość położoną w M. składającą się z kilku działek wraz z zabudowaniami po 1/3 każdy. Nabyta nieruchomość obejmowała działki: działka nr 294/5, działka nr 791/7, działki nr 788,789,790,799/2, 799/8 oraz działka nr 791/14 wraz z budynkiem recepcji. W skład niniejszej nieruchomości wchodzą również domki letniskowe. Przedmiotowa transakcja została udokumentowana fakturami VAT Nr xxx i Nr xxx z dnia 16 stycznia 2007r. Sprzedającym było Przedsiębiorstwo „E” Sp. z o. o. w upadłości. Przy sprzedaży sprzedający naliczył podatek VAT.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył na użytek własny. Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz z tego prawa nie skorzystano.

Wnioskodawca podejrzewa, że Spółka „E” jako Spółka prawa handlowego była zarejestrowanym podatnikiem VAT. Z informacji uzyskanych od Syndyka Wnioskodawca wie tylko, że nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, a jedynie doprowadziła do dewastacji terenu nieruchomości. Spółka nabyła ww. nieruchomość w roku 1991 lub 1992.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest kwestia, czy uzasadnione jest domaganie się od Urzędu Skarbowego zwrotu 22% podatku VAT zapłaconego syndykowi od nabycia nieruchomości, którą władał od 1992r. czyli w okresie kiedy nie obowiązywał podatek od towarów i usług.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż zasady powoływania syndyków i nadzorców sądowych określa ustawa z dnia 28 lutego 2003r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.). Stosownie do art. 156 ust. 1 ww. ustawy syndyka powołuje się w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego. Natomiast zgodnie z art. 160 ust. 1 ww. ustawy, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz we własnym imieniu.

Z powyższego wynika, iż syndyk masy upadłości dokonuje sprzedaży towarów w imieniu własnym, jednakże na rachunek podmiotu upadłego.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż do rozliczenia podatku od towarów i usług zobowiązany jest podmiot dokonujący dostawy towarów bądź świadczenia usług. W przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż właścicielem nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży było Przedsiębiorstwo „E” Sp. z o. o. w upadłości, stwierdzić należy, iż to właśnie ten podmiot zobowiązany był zarówno do prawidłowego udokumentowania dokonanej dostawy nieruchomości, jak również dokonania rozliczenia tej transakcji.

Jeżeli zatem Spółka „E” była zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, to na niej ciążył obowiązek podatkowy związany z przedmiotową sprzedażą (nie zaś na Wnioskodawcy). To sprzedający był zobowiązany do ewentualnego wystawienia faktury VAT dokumentującej dostawę przedmiotowej nieruchomości, do prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w sposób zgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, do obowiązków tego podmiotu należało prawidłowe rozliczenie tej transakcji, tj. ujęcie ww. sprzedaży nieruchomości w ewidencji oraz wykazanie w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług (w tym do wykazania kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej oraz ewentualnej wpłaty podatku na rzecz urzędu skarbowego) dla powyższej transakcji była Spółka „E”, nie zaś Wnioskodawca.

Należy również podkreślić, iż gdyby Spółka „E” była zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i jako sprzedający wystawiłaby faktury, w których wykazałaby kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego, czyli w przypadku gdyby opodatkowała przedmiotową transakcję z zastosowaniem niewłaściwej (wyższej) stawki podatku VAT dla tej czynności (co między innymi podnosi Wnioskodawca w treści wniosku), to i tak na mocy wskazanego wyżej przepisu art. 108 ust. 2 ustawy o VAT byłaby zobowiązana do zapłaty podatku wynikającego z wystawionych faktur VAT dokumentujących przedmiotową transakcję.

Należy zaznaczyć, iż nie ma przeszkód, aby faktury, o których mowa w przepisie art. 108 ust. 2 ustawy o VAT, zostały skorygowane w drodze wystawienia faktur korygujących. Powołany bowiem przepis § 17 ust. 1 rozporządzenia pozwala na wystawienie faktur korygujących również w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jeżeli zatem sprzedający (Spółka „E”) byłby zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i opodatkowałby daną sprzedaż podstawową stawką podatku 22%, pomimo iż czynność ta mogłaby korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, to wystąpiłyby przesłanki uprawniające sprzedającego do wystawienia faktury korygującej na mocy powołanego wyżej przepisu rozporządzenia. Jednakże należy zwrócić uwagę na fakt, iż podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego jest potwierdzenie otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, o czym stanowi obecnie obowiązujący przepis art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o VAT (odpowiednio § 16 ust. 4 i § 17 ust. 6 ww. rozporządzenia obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.).

Tak więc ewentualne wystawienie przez sprzedającego faktur korygujących stanowiłoby podstawę do złożenia przez podatnika (Spółkę „E”) korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przedmiotowej nieruchomości.

Należy zatem odwołać się do przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, które regulują prawo podatnika do składania korekt deklaracji podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 81 § 1 i 2 ww. ustawy jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z kolei w sytuacji, w której złożenie korekty deklaracji pociągałoby za sobą powstanie nadpłaty w podatku od towarów i usług, należy odnieść się do przepisów art. 72 - 80 Ordynacji podatkowej, regulujących zasady określania nadpłat.

W myśl art. 72 § 1 ww. ustawy za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Stosownie do art. 75 § 2 pkt 1 lit. b oraz § 3 Ordynacji podatkowej uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 (tj. z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania), jeżeli w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. W takim przypadku podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Wobec powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku przysługuje tym podatnikom, który wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. Zatem nawet w sytuacji, gdyby u sprzedającego (Spółki „E”) wystąpiła nadpłata podatku od towarów i usług wskutek zaistnienia opisanych wyżej okoliczności, to prawo złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty będzie przysługiwało temu właśnie podmiotowi, a nie Wnioskodawcy. Zauważa się również, iż zwrot nadpłaty następuje na wskazany rachunek bankowy podatnika (art. 77b § 1 Ordynacji podatkowej).

Należy również podkreślić, iż z założenia podatek od towarów i usług jest podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Mimo, że podatek ten płacą wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, to faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotową nieruchomość nabył na użytek własny. Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej, nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zatem Wnioskodawca jako ostateczny konsument będący ostatnim ogniwem obrotu danym towarem jest obciążony ciężarem tego podatku.

Reasumując, Wnioskodawca będący nabywcą przedmiotowej nieruchomości (współwłasność w 1/3) nie jest podmiotem zobowiązanym, jak również odpowiedzialnym za rozliczenie podatku od towarów i usług od przedmiotowej transakcji sprzedaży (należy zaznaczyć, iż nie jest nim również syndyk). U Wnioskodawcy nie powstał bowiem obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przedmiotowej nieruchomości, i to nie Wnioskodawca odpowiada przed właściwym urzędem skarbowym za prawidłowe rozliczenie (opodatkowanie) tej czynności i ewentualną zapłatę do urzędu skarbowego tego podatku.

Wnioskodawca nie jest podmiotem uprawnionym ani do wystawienia ewentualnej faktury korygującej, ani do złożenia deklaracji korygującej, nie przysługuje mu również prawo do występowania z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Należy jeszcze raz podkreślić, iż takie prawo przysługuje wyłącznie podatnikowi z tytułu dostawy nieruchomości, a więc Spółce „E”.

Tym samym Wnioskodawca nie jest podmiotem uprawnionym do występowania do urzędu skarbowego o zwrot 22% podatku VAT zapłaconego syndykowi od nabycia nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii zasadności opodatkowania dostawy nieruchomości stawką podatku w wysokości 22%.

Dodatkowo tut. organ pragnie zauważyć, iż zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Natomiast art. 158 Kodeksu cywilnego stanowi, iż umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Tym samym nie sposób nie zauważyć, iż skoro Wnioskodawca dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości aktem notarialnym, to jako strona umowy wyraził tym samym zgodę na zapłacenie określonej ceny sprzedającemu. Wnioskodawca podnosi, iż nabył nieruchomość kompletnie zdewastowaną. Jednakże trudno uznać za prawdopodobne, iż Wnioskodawca dokonując zakupu ww. nieruchomości nie był w pełni świadomy co do stanu w jakim ta nieruchomość się znajdowała, zwłaszcza iż jej cena wynosiła powyżej xxx zł (skoro jak podaje Wnioskodawca podatek VAT 22% wyniósł xxx zł).

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, wszelkie elementy umowy sprzedaży kontrahenci ustalają między sobą zgodnie z przepisami prawa cywilnego, tym samym wszelkie roszczenia strony umowy sprzedaży mogą być dochodzone na drodze powództwa cywilnego.

Ponadto należy również zaznaczyć, że Wnioskodawca w żadnym razie nie jest następcą prawnym Syndyka. Prawa następców prawnych (następstwo podatkowe) zostały uregulowane w przepisach ustawy Ordynacja podatkowa w art. 93 – 106 i żaden z tych przepisów nie przewiduje następstwa prawnego (podatkowego) dla nabywcy nieruchomości zakupionej od syndyka masy upadłości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie stanowi oceny postępowania organu podatkowego, lecz jest wykładnią przepisów prawa podatkowego zastosowaną względem przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zadanego pytania oraz odnosi się do stanowiska zajętego przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.