INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009r. (data wpływu 30 marca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2009r. (data wpływu 8 czerwca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia:

• Czy faktura pro forma jest dokumentem w świetle prawa podatkowego...
• Czy wystawienie faktury pro forma sprzedaży rodzi obowiązek naliczania i odprowadzenia podatku należnego przed zapłatą za towar...
• Czy faktura pro forma daje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT...

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 23 marca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia:

• Czy faktura pro forma jest dokumentem w świetle prawa podatkowego...
• Czy wystawienie faktury pro forma sprzedaży rodzi obowiązek naliczania i odprowadzenia podatku należnego przed zapłatą za towar...
• Czy faktura pro forma daje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT...
  
  

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 czerwca 2009r. (data wpływu 8 czerwca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPBI/1/1/415-252/09/BK i Nr IBPP1/443-306/09/AL z dnia 20 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W prowadzonej działalności gospodarczej często występuje konieczność potwierdzenia zamiaru dokonania transakcji. Najwygodniejszą formą potwierdzenia zamiaru dokonania transakcji jest wystawienie kontrahentowi faktury VAT pro forma.

Powstaje pytanie czy w świetle przepisów oraz precedensów czy taka czynność rodzi jakiekolwiek skutki podatkowe... Czy wystawienie faktury pro forma jest w jakikolwiek sposób wiążące dla stron... Czy towar objęty fakturą pro forma musi być własnością sprzedającego lub sprzedający ma inne prawo dysponowania nim (np. komis, przyrzeczenie)... Czy wystarczy, że sprzedający posiada ofertę na oferowany towar...

Jest to istotne przy oferowaniu towaru nietypowego, specyficznego lub o dużej wartości, gdzie zakup przed wystawieniem faktury pro forma może w zdecydowany sposób wpłynąć na skutki podatkowe (wzrastają koszty z tytułu nabycia towaru i VAT naliczony), zakładając, że faktura pro forma nie jest dokumentem w świetle przepisów o podatku dochodowym i VAT nie podlega rozliczeniu.

W świetle praktyki stosowanie faktury pro forma w miejsce np. oferty wiążącej jest znacznie czytelniejsze i ułatwia prowadzenie działalności gospodarczej, bez konieczności np. fakturowania fakturami VAT i korektami w przypadku np. wycofania się nabywcy z transakcji. Równocześnie podnosi bezpieczeństwo transakcji dla obu stron (wystawienie faktury poprzedza zapłata za towar lub jego wydanie, czego nie musi być przy fakturze pro forma).

Jednocześnie w uzupełnieniu z dnia 1 czerwca 2009r. do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (NIP xxx), prowadzącym działalność w szczególności w zakresie handlu używanymi i nowymi pojazdami specjalnymi, maszynami i urządzeniami. W zakres działalności wchodzi także doradztwo techniczno-ekonomiczne oraz pośrednictwo w sprzedaży ww. towarów.

W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wystawia faktury pro forma zawsze w sytuacjach gdy ma być zaakceptowany przez nabywcę towar, jego cechy i warunki nabycia m.in. termin i sposób zapłaty, praktycznie zawsze to dotyczy firm leasingowych. Faktury te mają poprzedzać sprzedaż dokumentowaną fakturami VAT.

W prowadzonej działalności Wnioskodawca otrzymuje faktury pro forma jako potwierdzenie możliwości nabycia określonego nimi towaru jego cech (np. numery identyfikacyjne) i warunki jego nabycia m.in. termin i sposób zapłaty.

Na okoliczność nabycia, dostawy (towarów lub świadczenia usług) Wnioskodawca wystawia/pobiera faktury VAT, faktury eksportowe/importowe (dostawcy/odbiorcy zagraniczni). Przy nabyciu od osób nieprowadzących działalności gospodarczych Wnioskodawca zawiera umowy cywilnoprawne.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż w prowadzonej działalności gospodarczej, (ze względu na to, że są to towary używane) Wnioskodawca bardzo często spotyka się z koniecznością uzgodnienia zakresu dostawy t.j. cech towaru np. numer identyfikacyjny pojazdu, maszyny czy urządzenia, rok budowy i inne. W szeregu przypadków dogodnym dokumentem jest faktura pro forma. W większości firm prowadzących leasing maszyn, pojazdów, urządzeń, poza ofertą jest to pierwszy konieczny dokument dla prowadzonej procedury decyzji o zakupie „klientowi”. W fakturze pro forma występuje zawsze wartość towaru tak netto jak i brutto, sposób zapłaty i jej termin. Umożliwia to obu stronom akceptację transakcji.

Działalność Wnioskodawcy polega na kupnie i sprzedaży maszyn, pojazdów i urządzeń, szczególnie używanych ale i nowych. Zakup i dalszą sprzedaż w większości przypadków Wnioskodawca prowadzi „pod klienta”, oferując towar na podstawie posiadanych ofert. Towary te Wnioskodawca kupuje w chwili pozyskania nabywcy. W celu jasnego, jednoznacznego zaoferowania towaru, transakcje często poprzedza wystawienie faktury pro forma tak przy nabyciu jak i przy sprzedaży. Zawsze transakcja kończy się wystawieniem/otrzymaniem faktury VAT lub w przypadku nabycia innego dokumentu (umowa cywilnoprawna, dokument importowy).

W związku z opisanym stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 1 czerwca 2009r.):

1. Czy faktura pro forma jest dokumentem w świetle prawa podatkowego...
2. Czy wystawienie faktury pro forma sprzedaży rodzi obowiązek naliczania i odprowadzenia podatku należnego przed zapłatą za towar...
3. Czy faktura pro forma daje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 1 czerwca 2009r.):

Ad.1 Faktura pro forma nie jest dokumentem w świetle prawa podatkowego.
Ad.2 Wystawienie faktury pro forma sprzedaży nie rodzi obowiązku odprowadzenia naliczonego podatku należnego przed zapłatą za towar.
Ad.3 Otrzymana faktura pro forma nie daje prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel .

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Kwestie dokumentowania fakturami VAT zawarte zostały w art. 106 do art. 108 ww. ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. (art. 106 ust. 2 ustawy o VAT).

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. (art. 106 ust. 3 ustawy o VAT).

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. (art. 106 ust. 4 ustawy o VAT).

Przepisu ust. 4 zdanie pierwsze nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, które w każdym przypadku muszą być potwierdzone fakturami) art. 106 ust. 5 ustawy o VAT).

W myśl art. 106 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego, nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, podatnik wystawia fakturę w trzech egzemplarzach; oryginał faktury jest wydawany nabywcy; jedną z kopii faktury podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, drugą przesyła w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy do biura wymiany informacji o podatku VAT.

Jak stanowi art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ww. ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w cyt. art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W myśl § 4 ust. 2 cyt. rozporządzenia faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” wystawiają również podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 1 cyt. rozporządzenia w fakturach wystawianych przez małych podatników, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT-MP”.

Stosownie do postanowień § 5 ust. 8 pkt 1 ww. rozporządzenia w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT marża”.

W myśl § 13 ust. 1 i ust. 5 ww. rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. 5. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Zgodnie natomiast z § 17 ww. rozporządzenia za fakturę uznaje się również:

1. bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:
   a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
   b) numer i datę wystawienia biletu,
   c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,
   d) kwotę należności wraz z podatkiem,
   e) kwotę podatku;
   
2. dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają następujące dane:
   a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy,
   b) kwotę należności wraz z podatkiem,
   c) kwotę podatku;
   
3. dokumenty dotyczące usług pośrednictwa finansowego zwolnionych od podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane:
   a) określenie usługodawcy i usługobiorcy,
   b) numer kolejny i datę ich wystawienia,
   c) nazwę usługi,
   d) kwotę, której dotyczy dokument;
   
4. dowody zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi, jeżeli zawierają następujące dane:
   a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
   b) numer kolejny i datę wystawienia,
   c) nazwę autostrady, za przejazd którą pobierana jest opłata,
   d) kwotę należności wraz z podatkiem,
   e) kwotę podatku;
   
5. rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 22.
   
   

Jak stanowi przepis § 18 ust. 1 ww. rozporządzenia za fakturę uznaje się dokument VAT dotyczący usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, za które pobierane są opłaty trasowe, wystawiany za okresy miesięczne przez Centralne Biuro Opłat Trasowych (CRCO) Europejskiej Organizacji do Spraw Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (EUROCONTROL) w imieniu Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej, jeżeli zawiera co najmniej następujące dane:

1. określenie usługobiorcy, usługodawcy oraz podmiotu wystawiającego dokument w imieniu usługodawcy;
2. informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy;
3. datę wystawienia;
4. stawkę podatku;
5. kwotę podlegającą opodatkowaniu bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
6. łączną kwotę należności wraz z podatkiem;
7. kwotę podatku.
   
   

Za fakturę korygującą uznaje się notę kredytową VAT, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1. (§ 18 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 19 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz „KOPIA”.

Natomiast z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT wynika, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w zakresie handlu używanymi i nowymi pojazdami specjalnymi, maszynami i urządzeniami. W zakres działalności wchodzi także doradztwo techniczno-ekonomiczne oraz pośrednictwo w sprzedaży ww. towarów.

W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wystawia faktury pro forma zawsze w sytuacjach gdy ma być zaakceptowany przez nabywcę towar jego cechy i warunki nabycia m.in. termin i sposób zapłaty, praktycznie zawsze to dotyczy firm leasingowych. Faktury te mają poprzedzać sprzedaż dokumentowaną fakturami VAT.

W prowadzonej działalności Wnioskodawca otrzymuje faktury pro forma jako potwierdzenie możliwości nabycia określonego nimi towaru jego cech (np. numery identyfikacyjne) i warunki jego nabycia m.in. termin i sposób zapłaty.

Na okoliczność nabycia, dostawy (towarów lub świadczenia usług) Wnioskodawca wystawia/pobiera faktury VAT, faktury eksportowe/importowe (dostawcy/odbiorcy zagraniczni). Przy nabyciu od osób nie prowadzących działalności gospodarczych Wnioskodawca zawiera umowy cywilnoprawne.

W większości firm prowadzących leasing maszyn, pojazdów, urządzeń, poza ofertą jest to pierwszy konieczny dokument dla prowadzonej procedury decyzji o zakupie „klientowi”. W fakturze pro forma występuje zawsze wartość towaru tak netto jak i brutto, sposób zapłaty i jej termin. Umożliwia to obu stronom akceptację transakcji.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na fakt, iż działalność Wnioskodawcy polega na kupnie i sprzedaży maszyn, pojazdów i urządzeń, szczególnie używanych ale i nowych, zakup i dalszą sprzedaż w większości przypadków Wnioskodawca prowadzi „pod klienta”, oferując towar na podstawie posiadanych ofert. Towary te Wnioskodawca kupuje w chwili pozyskania nabywcy. W celu jasnego, jednoznacznego zaoferowania towaru, transakcje często poprzedza wystawienie faktury pro forma tak przy nabyciu jak i przy sprzedaży. Zawsze transakcja kończy się wystawieniem/otrzymaniem faktury VAT lub w przypadku nabycia innego dokumentu (umowa cywilnoprawna, dokument importowy).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa tut. organ pragnie zauważyć, iż faktura pro forma nie jest dokumentem przewidzianym w świetle zarówno cyt. ustawy o podatku od towarów i usług jak i cyt. rozporządzenia. Zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług oraz cyt. rozporządzeniu ustawodawca posługuje się wyłącznie sformułowaniami faktura, faktura VAT, faktura VAT-MP czy faktura VAT marża.

Jeśli zatem faktura pro forma dokumentuje jedynie potwierdzenie możliwości nabycia określonego towaru, jego cech i warunków nabycia towaru w przyszłości, to jej wystawienie, jako dokumentu nieprzewidzianego w przepisach ustawy o VAT ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy, nie rodzi żadnych skutków w zakresie podatku VAT. Należy podkreślić, że konieczność ewentualnego odprowadzenia podatku należnego jak i wystawienia faktury VAT występuje bowiem w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie jako czynność podlegająca opodatkowaniu. Jak wynika ze wskazanego art. 106 ust. 1 i 2 ustawy o VAT faktura ma stwierdzać co do zasady w szczególności dokonanie sprzedaży czy przyjęcie zaliczki. Brak zatem podstaw prawnych do wystawienia faktury VAT na okoliczność potwierdzenia warunków na jakich ma zostać zawarta transakcja w przyszłości.

W związku z powyższym w przypadku wyszczególnienia na fakturze pro forma kwoty podatku Wnioskodawca, w sytuacji gdy sam występuje jako wystawca takiej faktury, nie ma obowiązku odprowadzenia kwoty podatku należnego z niej wynikającej.

Wnioskodawca nie ma tym samym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury pro forma otrzymanej od kontrahenta (wystawionej w tych samych okolicznościach co opisane powyżej) również z uwagi na fakt, iż nie stanowi ona dokumentu rodzącego jakikolwiek skutki podatkowe i dającego prawo do odliczenia podatku z niej wynikającego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pozostałych kwestii poruszonych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.