INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009r. (data wpływu 16 marca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2009r. (data wpływu 4 czerwca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 9 marca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 maja 2009r. (data wpływu 4 czerwca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy B. utworzoną w celu realizacji zadań Gminy na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w B. z dnia 15 marca 2006r. w sprawie utworzenia jednostki budżetowej pod nazwą „Ośrodek Sportu i Rekreacji” oraz nadania jej statutu. Uchwałą Rady Miejskiej w B. z dnia 30 kwietnia 2007r. w jej statucie zostało dopisane dodatkowe zadanie Gminy - administrowanie parkingami miejskimi.

W związku z powierzeniem obowiązków administrowania płatnymi parkingami Burmistrz Zarządzeniem z dnia 20 kwietnia 2007r. upoważnił dyrektora Wnioskodawcy do wyznaczenia osób pełniących funkcje parkingowych wskazując, że wysokość opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefach płatnego parkowania oraz zasady korzystania z miejsc postojowych w tych strefach określa Uchwała Rady Miejskiej z dnia 5 grudnia 2003r. w sprawie wprowadzenia stref płatnego parkowania na terenie Gminy B. oraz ustalenie stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w tych strefach zmienionej Uchwałą z dnia 28 lipca 2004r.

W oparciu o powyższe przepisy Wnioskodawca zatrudnia parkingowych, którzy dokonują poboru opłaty parkingowej na podstawie kart opłat parkingowych. Całkowity dochód uzyskany z tytułu poboru opłaty parkingowej jest przekazywany do Gminy, zgodnie z zasadą funkcjonowania jednostek budżetowych. Gmina przeznacza te środki na bieżące utrzymanie dróg.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest pobieranie przez Wnioskodawcę opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Używając sformułowania „parkingi miejskie” Wnioskodawca miał na myśli strefę płatnego parkowania na drogach publicznych.

Wnioskodawca pobiera wyłącznie opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania i wykonuje swoje czynności jako zarządca drogi.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i rozlicza się z Urzędem Skarbowym składając deklaracje VAT-7.

Ustawa z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) stanowi w art. 2 ust. 2, iż gmina posiada osobowość prawną. Przepis art. 9 ust. 1 powołanej ustawy określa, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) jednostkami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostki budżetowe zgodnie z ustawą o finansach publicznych - nie posiadają osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym kierownicy jednostek organizacyjnych gminy nieposiadających osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez wójta.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnia, że sformułowanie w treści wniosku, iż „działa w ramach osobowości prawnej Gminy B.” oznacza, że Wnioskodawca nie posiada osobowości prawnej.

Opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania jest pobierana przez Wnioskodawcę (a następnie przekazywana do Gminy) w trybie administracyjnym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. W myśl art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Natomiast zgodnie z art. 13b ust. 2 cytowanej ustawy strefę płatnego parkowania ustala się na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca pobierając opłatę za parkowanie pojazdów na drogach publicznych wykonuje działania mieszczące się w zakresie zadań własnych Gminy.

Wynagrodzenie dla parkingowych jest wypłacane przez Wnioskodawcę, który co miesiąc otrzymuje na ten cel środki z budżetu gminy w wysokości odpowiadającej wysokości wynagrodzenia wraz z kosztami ZUS.

Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za czynności związane z poborem opłaty parkingowej. Całość zebranych środków, na koniec miesiąca jest odprowadzana na rachunek budżetu gminy, natomiast z budżetu Gminy Wnioskodawca otrzymuje jedynie środki w wysokości pozwalającej pokryć koszty poboru opłaty (wynagrodzenie wraz z kosztami pochodnymi). Pobór opłaty odbywa na podstawie Zarządzenia Burmistrza z dnia 20 kwietnia 2007r. w sprawie udzielenia upoważnienia do pobierania opłat parkingowych. Na podstawie ww. pełnomocnictwa udzielone zostało dyrektorowi Wnioskodawcy upoważnienia do poboru opłaty parkingowej, oraz wyznaczenia osób pełniących funkcję parkingowych.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższych informacji opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszone przez użytkowników dróg na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115) stanowiące dochody publiczne za korzystanie z obiektów użyteczności publicznej pobierane przez jednostkę budżetową podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) w art. 13b ust. 3 i 4 daje gminie prawo do ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz określenia trybu poboru tej opłaty. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o drogach publicznych korzystający z dróg publicznych są zobowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Tak więc działania gminy jako zarządcy dróg w tym zakresie mają charakter publicznoprawny.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Do zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne gminy obejmują między innymi sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym gmina może w celu wykonywania zadań tworzyć jednostki organizacyjne (np. zarządy dróg), a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W sytuacji, gdy gmina wykonuje swoje zadania publiczne przy pomocy jednostek organizacyjnych, utworzonych w oparciu o przepisy ustawy o finansach publicznych i działających w ramach osobowości prawnej jednostki samorządu terytorialnego, mamy do czynienia z samodzielnym wykonywaniem zadań przez gminę. Jednostki organizacyjne gminy stanowią bowiem wyłącznie formę organizacyjno - prawną umożliwiającą realizację zadań własnych. Nie są więc dla gminy „kontrahentem”, któremu powierza się wykonanie zadania. Taki stan faktyczny znalazł odzwierciedlenie w publikacji C. Banasiński, M. Kulesza, D. Szafrański „Ustawa o gospodarce komunalnej. Komentarz i przepisy towarzyszące” Dom Wydawniczy ABC 1997r. Z samych zasad funkcjonowania sektora finansów publicznych wynika, iż podział zadań pomiędzy takim jednostkami odbywa się bez powstawania zobowiązań o charakterze cywilnoprawnym, a finansowanie tych zadań następuje w ramach budżetu.

Zdaniem Wnioskodawcy będącego jednostką organizacyjną Gminy B., pobierając opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania wykonuje zadania własne Gminy i działa w ramach osobowości prawnej Gminy, w związku z czym korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych przepisami ustawy o drogach publicznych stosownie do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również zwrócić uwagę na charakter opłat za parkowanie w strefach płatnego parkowania. W myśl art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz jednostek samorządu terytorialnego wynika z odrębnych ustaw, tj. w tym przypadku ustawy o drogach publicznych. Publicznoprawny charakter tych opłat został omówiony w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002r. (P 6/02 - OTK-A 2002 Nr 7, poz. 91) co również potwierdził wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2003r. (sygn. I SA/Wr 1975-1980/02). Wyrok ten w całej swej rozciągłości potwierdza słuszność zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska wykazując, iż opłata ta ma charakter świadczenia przymusowego i bezzwrotnego o cechach opłaty lokalnej i niezależnie od sposobu jej poboru jest daniną publiczną niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Argumentację uzasadnienia ww. wyroku powinno uznać się za uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001r. Sygn. akt SK 18/00 pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie „działania” organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

Natomiast w wyroku z dnia 10 grudnia 2002r. Sygn. akt P 6/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że opłaty za parkowanie wchodzą w skład danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji.

Zatem opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, będąc dochodem publicznym, jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, czyli ma charakter daniny publicznej, co w konsekwencji wyklucza opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług.

W podobnej kwestii wypowiedział się ETS w wyroku z dnia 16 września 2008r. C-288/07, który orzekł, że zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej (…) aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej.”

Dalej w cyt. wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że jedynie w drodze odstępstwa od owej zasady ogólnej, niektóre rodzaje działalności o charakterze gospodarczym nie podlegają podatkowi VAT. Jedno z tych odstępstw zostało przewidziane w art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, na podstawie którego działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Odstępstwo to przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego, działając w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności.”

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepis art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy znajduje odzwierciedlenie w obecnie obowiązującym przepisie art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jednocześnie należy zauważyć, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) stanowi, iż organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2. wojewódzkich – zarząd województwa,
3. powiatowych – zarząd powiatu,
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zarządca drogi może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy (art. 21 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę tę pobiera się zgodnie z art. 13b ust. 1 ww. za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 4 pkt 1 i 2 powołanej ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą;
2. droga - budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.
   
   

Art. 13b ust. 3 i 4 ww. ustawy o drogach publicznych nakłada na gminę obowiązek ustalenia stref płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz trybu poboru tej opłaty.

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych zarząd drogi lub w przypadku jego braku zarządca drogi pobiera opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Natomiast zgodnie z podanym już przepisem art. 13b ust. 3 cytowanej ustawy o drogach publicznych wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi obrót gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw niż ustawa budżetowa.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy B. utworzoną w celu realizacji zadań Gminy na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w B. z dnia 15 marca 2006r. w sprawie utworzenia jednostki budżetowej pod nazwą „Ośrodek Sportu i Rekreacji” oraz nadania jej statutu. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 kwietnia 2007r. w jej statucie zostało dopisane dodatkowe zadanie Gminy - administrowanie parkingami miejskimi. Wnioskodawca wyjaśnia, iż używając sformułowania „parkingi miejskie” miał na myśli strefę płatnego parkowania na drogach publicznych.

W związku z powierzeniem obowiązków administrowania płatnymi parkingami Burmistrz stosownym Zarządzeniem upoważnił dyrektora Wnioskodawcy do wyznaczenia osób pełniących funkcje parkingowych wskazując, że wysokość opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefach płatnego parkowania oraz zasady korzystania z miejsc postojowych w tych strefach określa Uchwała Rady Miejskiej z dnia 5 grudnia 2003r. w sprawie wprowadzenia stref płatnego parkowania na terenie Gminy oraz ustalenie stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w tych strefach zmienionej Uchwałą z dnia 28 lipca 2004r.

W oparciu o powyższe przepisy Wnioskodawca zatrudnia parkingowych, którzy dokonują poboru opłaty parkingowej na podstawie kart opłat parkingowych. Całkowity dochód uzyskany z tytułu poboru opłaty parkingowej jest przekazywany do Gminy, zgodnie z zasadą funkcjonowania jednostek budżetowych. Gmina przeznacza te środki na bieżące utrzymanie dróg.

Wnioskodawca pobiera wyłącznie opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania i wykonuje swoje czynności jako zarządca drogi.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej.

Opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania jest pobierana przez Wnioskodawcę (a następnie przekazywana do Gminy) w trybie administracyjnym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. W myśl art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Natomiast zgodnie z art. 13b ust. 2 cytowanej ustawy strefę płatnego parkowania ustala się na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca pobierając opłatę za parkowanie pojazdów na drogach publicznych wykonuje działania mieszczące się w zakresie zadań własnych Gminy.

Wynagrodzenie dla parkingowych jest wypłacane przez Wnioskodawcę, który co miesiąc otrzymuje na ten cel środki z budżetu gminy w wysokości odpowiadającej wysokości wynagrodzenia wraz z kosztami ZUS.

Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za czynności związane z poborem opłaty parkingowej. Całość zebranych środków, na koniec miesiąca jest odprowadzana na rachunek budżetu gminy, natomiast z budżetu Gminy Wnioskodawca otrzymuje jedynie środki w wysokości pozwalającej pokryć koszty poboru opłaty (wynagrodzenie wraz z kosztami pochodnymi). Pobór opłaty odbywa na podstawie Zarządzenia Burmistrza z dnia 20 kwietnia 2007r. w sprawie udzielenia upoważnienia do pobierania opłat parkingowych. Na podstawie ww. pełnomocnictwa udzielone zostało dyrektorowi Wnioskodawcy upoważnienia do poboru opłaty parkingowej, oraz wyznaczenia osób pełniących funkcję parkingowych.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że na mocy art. 9 ust. 1 cyt. wyżej przepisu ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy utworzoną w celu realizacji jej zadań. Na mocy stosownej uchwały Rady Miejskiej Wnioskodawca realizuje czynności obejmujące administrowanie parkingami miejskimi stanowiącymi strefę płatnego parkowania na drogach publicznych.

W związku z powierzeniem Wnioskodawcy obowiązków administrowania płatnymi parkingami Jednostka zatrudnia parkingowych, którzy dokonują poboru opłaty parkingowej na podstawie kart opłat parkingowych. Całkowity dochód uzyskany z tytułu poboru opłaty parkingowej jest przekazywany do Gminy, zgodnie z zasadą funkcjonowania jednostek budżetowych. Z kolei Gmina przeznacza te środki na bieżące utrzymanie dróg.

Opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania jest pobierana przez Wnioskodawcę (a następnie przekazywana do Gminy) w trybie administracyjnym.

Należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za czynności związane z poborem opłaty parkingowej. Całość zebranych środków, na koniec miesiąca jest odprowadzana na rachunek budżetu gminy, natomiast z budżetu Gminy Wnioskodawca otrzymuje jedynie środki w wysokości pozwalającej pokryć koszty poboru opłaty (wynagrodzenie wraz z kosztami pochodnymi).

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z pobieraniem przez Wnioskodawcę daniny o charakterze publicznym, która nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Wnioskodawca będący jednostką budżetową, zgodnie ze statutem realizuje ww. czynności będące zadaniem Gminy nałożonym odrębnymi przepisami prawa (przepisami ustawy o drogach publicznych), a powierzonym tej jednostce.

Zatem w przedmiotowej sprawie, jeśli pobrane przez Wnioskodawcę kwoty stanowią w całości dochód Gminy, w sytuacji gdy pobór ten stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, (w przedmiotowej sprawie przepisami ustawy o drogach publicznych), Wnioskodawca w zakresie opisanych wyżej czynności poboru opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opłata parkingowa nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wyłącznie przy spełnieniu przez Wnioskodawcę warunków określonych art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż „korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych przepisami ustawy o drogach publicznych stosownie do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług” należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy stwierdzić, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2003r. (sygn. I SA/Wr 1975-1980/02) stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.