INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 30 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania i korygowania zdarzeń, które nie miały miejsca – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania i korygowania zdarzeń, które nie miały miejsca. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 30 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego i własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży, na terenie kraju i zagranicy, urządzeń do malowania proszkowego. Zainteresowana posiada nr VAT UE.

Dnia 16 grudnia 2008 r. Wnioskodawczyni otrzymała zamówienie od kontrahenta niemieckiego na urządzenia malarni proszkowej na łączną kwotę 26.600,00 EURO.

Kontrahent ten nie zdecydował się wpłacić zaliczki, poprosił natomiast o wystawienie faktury VAT na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% na potrzeby banku, w celu ustanowienia dla Wnioskodawczyni akredytywy (zapłata za urządzenia miała nastąpić w ciągu 3 dni od ich planowanej dostawy na połowę miesiąca stycznia 2009 r.). Zainteresowana z obawy, że przedmiotowe urządzenia po wykonaniu mogą zostać nieodebrane przez klienta, zgodziła się na wystawienie faktury VAT na wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, stosując stawkę 0% (kontrahent nie zaakceptował faktury pro-forma). Klient dysponował nr VAT UE. Faktura na zamówione urządzenia została wystawiona w miesiącu grudniu 2008 r., natomiast wysyłka towarów miała nastąpić do 25 stycznia 2009 r. Przedmiotową fakturę Zainteresowana ujęła w deklaracji za miesiąc grudzień 2008 r. Natomiast w styczniu 2009 r. Wnioskodawczyni nie udało się skontaktować z odbiorcą urządzeń, wkrótce później otrzymała informację, iż kontrahent zmarł. W dniu 3 lutego 2009 r. przedmiotowe urządzenia zostały wysłane, a Zainteresowana nie otrzymała dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, ponieważ kontrahent nie żył.

Dokumenty potwierdzające wywóz ww. urządzeń Wnioskodawczyni otrzymała z datą 18 marca 2009 r., zostały one podpisane przez syna zmarłego kontrahenta, który przejął majątek ojca. Na dzień przyjęcia dostawy i potwierdzenia odbioru syn posiadał ważny nr VAT UE. Zapłatę z tytułu dostawy Zainteresowana otrzymała 12 lutego 2009 r. na rachunek bankowy.

Wobec zaistniałego zdarzenia Wnioskodawczyni wystawiła fakturę korygującą do faktury wystawionej w grudniu 2008 r., z powodu zmiany odbiorcy towarów, sporządzono również korektę deklaracji VAT dotyczącą sprzedaży i informacji podsumowującej za IV kwartał. Zainteresowana nie czekała na potwierdzenie odbioru faktury korygującej – korektę ujęła w miesiącu jej wystawienia.

Następnie, w miesiącu lutym 2009 r., Wnioskodawczyni wystawiła fakturę VAT na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dla syna zmarłego kontrahenta i ujęła ją w deklaracji VAT jako sprzedaż ze stawką 0% w miesiącu lutym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo wykazując w miesiącu grudniu 2008 r. wewnątrzwspólnotową dostawę towaru ze stawką 0%, mimo tego że dostawa nie miała miejsca, jednocześnie korygując ją w miesiącu lutym 2009 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, gdyby odmówiła wystawienia kontrahentowi niemieckiemu faktury VAT w grudniu 2008 r. na wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, to zrezygnowałby on z zamówionych urządzeń. Zatem, w opinii Zainteresowanej wystawiając fakturę VAT na wewnątrzwspólnotową dostawę towaru w grudniu 2008 r. i korygując ją w lutym 2009 r. postąpiła prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, zharmonizowane, które zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W art. 20 ust. 1 ustawy postanowiono, iż w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, w przypadku gdy przed upływem ww. terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny (art. 20 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”. Faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” wystawiają również podatnicy o których mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży, w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (§ 10 ust. 1 rozporządzenia).

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni dnia 16 grudnia 2008 r. otrzymała zamówienie od kontrahenta niemieckiego na dostawę urządzeń do malarni proszkowej. Kontrahent ten nie wpłacił zaliczki, ale poprosił o wystawienie faktury VAT. Zainteresowana z obawy przed utratą klienta, wystawiła w miesiącu grudniu 2008 r. fakturę VAT na zamówione urządzenia, którą ujęła w deklaracji za miesiąc grudzień 2008 r. Z kolei urządzenia zostały wysłane do kontrahenta 3 lutego 2009 r. Wnioskodawczyni nie otrzymała dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, ponieważ kontrahent zmarł.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru (urządzeń do malarni proszkowej) nastąpiła 3 lutego 2009 r., faktura dokumentująca ww. transakcję, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia, powinna zostać wystawiona nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru, tj. 10 lutego 2009 r. Natomiast jeżeli ww. transakcja nie została udokumentowana fakturą przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, obowiązek podatkowy z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy przedmiotowych towarów powstał, stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy, 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, tj. 15 marca 2009 r. Z kolei, jeżeli przed dokonaniem ww. dostawy Zainteresowana otrzymała całość lub część ceny obowiązek podatkowy powstał z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny.

Zatem, faktura wystawiona przez Wnioskodawczynię w grudniu 2008 r. nie dokumentuje rzeczywistej transakcji gospodarczej dokonanej przez Zainteresowaną.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W art. 29 ust. 4 ustawy postanowiono, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z ust. 4a powołanego artykułu, w przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenie podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W ust. 4b ww. artykułu wskazano, że warunkiem posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju,
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiotelekomunikacyjnych, usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Kwestię poprawności wystawienia faktur korygujących reguluje § 14 ust. 3 rozporządzenia, który stanowi, iż faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4 (tj.: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy (…), numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”, dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury).

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 4 rozporządzenia, do faktur korygujących stosuje się odpowiednio przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7. Natomiast stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „korekta” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

W świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich jej elementów. Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami gospodarczymi. Z kolei celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdza się, iż Wnioskodawczyni wystawiając w grudniu 2008 r. fakturę, wprowadziła do obrotu gospodarczego dokument nie potwierdzający czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, w tym zakresie postąpiła ona nieprawidłowo. Jednakże, z uwagi na fakt, iż w trakcie opisanej transakcji doszło do śmierci kontrahenta (odbiorcy z kraju UE) i ostatecznie do dostawy towaru doszło na rzecz innego podmiotu, a Zainteresowana zamierza skorygować fakturę wystawioną w grudniu 2008 r., tut. Organ stwierdza, iż może ona wystawić fakturę korygującą do faktury wystawionej w grudniu 2008 r., z uwzględnieniem art. 29 ust. 4b ustawy. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że ww. faktura nie dokumentuje transakcji gospodarczej, deklarację VAT-7 należy skorygować za okres w którym dokument ten uwzględniono, tj. za miesiąc grudzień 2008 r., a nie za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą, tj. w lutym 2009 r.

Ponadto wskazać należy, iż w przypadku gdy wystawiona faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego dopuszczalne jest anulowanie dokumentu.

Nadmienia się, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani rozporządzeń wykonawczych do niej, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. Jednakże w praktyce, w przypadku gdy wystawiona faktura VAT nie została wprowadzona do obrotu prawnego dopuszczalne jest anulowanie dokumentów (oryginału i kopii faktury). Dokumenty tej operacji księgowej opatrzone odpowiednią adnotacją powinny być zachowane w dokumentach Zainteresowanego, bez konieczności wprowadzania ich do ewidencji.

Zatem w przedmiotowej sprawie anulowanie powinno odbyć się poprzez opatrzenie dokumentów (tj. oryginału i kopii faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawczynię w grudniu 2008 r. w celu udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która w rzeczywistości nie miała miejsca, oraz wystawionej do niej oryginału i kopii faktury korygującej) odpowiednią adnotacją o przyczynie i okolicznościach anulowania i pozostawienie ich w dokumentacji podatkowej Zainteresowanej, bez konieczności wprowadzenia ich do ewidencji. W konsekwencji anulowania faktury Wnioskodawczyni będzie zobowiązana również do złożenia korekty deklaracji VAT-7 za okres w którym dokument ten uwzględniono, tj. za miesiąc grudzień 2008 r.

Należy zaznaczyć, iż anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.