Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1164/12/BK
z 17 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 17 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją mieszkania, w którym prowadzona jest pozarolnicza działalność gospodarcza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie mozliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją mieszkania, w którym prowadzona jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane na „zasadach ogólnych”. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem mieszkania, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Działalność ta jest również prowadzona w siedzibie klienta. Pomieszczenie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zostało odpowiednio zgłoszone dla celów naliczenia podatku od nieruchomości. Faktury wystawiane są na Wnioskodawcę, jako osobę prywatną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy faktura VAT wystawiona na właściciela mieszkania (nie na firmę), dokumentująca wydatki mieszkaniowe (w szczególności stwierdzone fakturą za energię elektryczną), może być rozliczona:

• w rejestrze VAT (proporcjonalnie w części w jakiej pozostaje powierzchnia wykorzystywanego w działalności gospodarczej pomieszczenia do powierzchni całego mieszkania) oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (proporcjonalnie w wartości netto)?,
• wyłącznie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (proporcjonalnie w wartości brutto)?

Jeżeli faktura wystawiona na właściciela mieszkania nie pozwoli w tym przypadku na rozliczenie VAT-u, to czy można go dokonać, gdy taka faktura jest wystawiona na firmę (ale jak wyżej dotyczy wydatku rozliczanego proporcjonalnie – np. za energię elektryczną)?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku pomieszczenie przeznaczone na wykonywanie działalności gospodarczej jest formalnie wyodrębnione, oraz biorąc pod uwagę fakt niemożności innego niż proporcjonalne, rozliczenia wydatków związanych z tym pomieszczeniem (w szczególności brak możliwości otrzymania odrębnej faktury VAT), obciążenia te należy księgować, jak każde inne wydatki firmowe. Jako, że rzecz dotyczy czynności opodatkowanej podatkiem VAT, którego Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem, zakłada On, że może być ona rozliczana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, proporcjonalnie w wartości netto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Zauważyć należy, iż istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, iż podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. W świetle powyższego uznać należy, iż do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe. Są to typowe wydatki o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal, jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy pomieszczenie jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne, a jedynie sporadycznie jest wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wydatki związane z posiadaniem takiego pomieszczenia stanowią bez wątpienia wydatki o charakterze osobistym. W rezultacie nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa powoływanym wcześniej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem, gdy mieszkanie (lokal) lub jego część, służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów, w części wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej niezależnie od faktu, iż dokument potwierdzający poniesienie tego wydatku wystawiony jest na osobę fizyczną, a nie na „firmę”. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych, dowodami księgowymi dokumentującymi fakt poniesienia wydatków są faktury VAT. Tym samym, w sytuacji, gdy działalność gospodarcza prowadzona jest indywidualnie przez podatnika, co do zasady, nie ma przeszkód uznania tych faktur, jako dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków w ramach tej działalności.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane na „zasadach ogólnych” oraz jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem mieszkania, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Pomieszczenie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zostało odpowiednio zgłoszone dla celów naliczenia podatku od nieruchomości. Faktury wystawiane, o których mowa we wniosku, są na Wnioskodawcę, jako osobę prywatną. Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2012 r. IBPP2/443-971/12/RSz w zakresie dotyczącym interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stwierdzono m.in., iż „Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie wydatków mieszkaniowych (w szczególności z faktury za energię elektryczną), w zakresie, w jakim nabycia te będą dotyczyć czynności opodatkowanych, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w tej części, w której służyć będą czynnościom opodatkowanym, pod warunkiem, iż nie wystąpią żadne przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT. Tym samym faktura VAT dokumentująca nabycie energii elektrycznej może być rozliczona w rejestrze VAT, w tej części, w której nabycie to służyć będzie czynnościom opodatkowanym Wnioskodawcy.”

Mając powyższe na względzie, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie pomieszczenie w lokalu mieszkalnym, o którym mowa we wniosku służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów.

Przy czym, stosowna część tych wydatków może stanowić koszt podatkowy w wartości netto, a więc w wartości pomniejszonej o stosowną część podatku VAT naliczonego. Jednocześnie wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują klucza alokacji tych wydatków do kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wyboru tego klucza winien dokonać sam podatnik, przy czym winien on umożliwić w sposób możliwie najbardziej precyzyjny dokonanie podziału wydatków wspólnych na część dot. sfery prywatnej i prowadzonej działalności. Jeżeli zatem wskazany przez Wnioskodawcę klucz alokacji wydatków oparty na proporcji powierzchni wyodrębnionego pomieszczenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni mieszkania, spełnia powyższe warunki, to jest on prawidłowy.

Podkreślić należy, iż ww. klucz może być zdefiniowany w różnych stanach faktycznych, a prawidłowość jego wyboru może zostać zweryfikowana w toku postępowania kontrolnego (podatkowego) w oparciu o całokształt zgromadzonego w jego (ich) toku materiału dowodowego.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy (z powyższym zastrzeżeniem) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.