INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26.06.2009 r. (data wpływu 06.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych nie będących środkami trwałymi finansowanych ze środków przyznanych przez Urząd Pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.07.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych nie będących środkami trwałymi finansowanych ze środków przyznanych przez Urząd Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako bezrobotny w dniu 02.04.2008 r. otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej z Funduszu Pracy. Środki te są przyznawane na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W dniu 15.04.2008 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej i dokonał rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza wg zasad ogólnych – podatek liniowy 19% i tym samym prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów.

Po rozpoczęciu działalności gospodarczej (zgodnie z postanowieniami umowy z PUP) otrzymane środki z Powiatowego Urzędu Pracy Wnioskodawca przeznaczył na zakup środków trwałych o wartości powyżej 3500,00 zł (ujęte w ewidencji środków trwałych, od których naliczona amortyzacja nie stanowi kosztów uzyskania przychodów) oraz wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych o wartości poniżej 3500,00 zł (składniki majątku, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i nie podlegają amortyzacji).

Zakupione środki trwałe o wartości powyżej 3500,00 zł są amortyzowane a amortyzacja nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

Zakupione wyposażenie, sprzęt i materiały biurowe o wartości poniżej 3500,00 zł Wnioskodawca zaliczył bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, gdyż mają one bezpośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych związanych bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą o wartości poniżej 3500,00 zł - nie będących środkami trwałymi, poniesione ze środków przyznanych przez Powiatowy Urząd Pracy dla bezrobotnego na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów, pomimo iż środki te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 oraz wbrew brzmieniu art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy z dnia 26.07.1971 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów uzyskania przychodów ze źródeł znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej przyznane na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy w artykule 23 ust. 1 nie znajduje się żaden zapis wykluczający z kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych o wartości poniżej 3500,00 zł (nie zaliczonych do środków trwałych) sfinansowanych ze środków funduszu pracy.

Wnioskodawca zaznacza, iż art. 23 ust. 1 pkt 31 w omawianym zaistniałym stanie faktycznym nie ma zastosowania, gdyż odnosi się do osób prowadzących działalność gospodarczą, które w ramach wykonywanej działalności uzyskują przychody zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 23 ust. 1 pkt 31 nie dotyczy natomiast jednorazowych środków z funduszu pracy przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych o wartości poniżej 3500,00 zł, które nie są zaliczone do środków trwałych, ze środków przyznanych przez Powiatowy Urząd Pracy osobie bezrobotnej na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo, iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki sfinansowane z tych środków nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zastosowania w tym przypadku nie ma również przepis art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy on przychodów zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych osiągniętych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą w ramach wykonywanej działalności.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż wydatki na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych nie będących środkami trwałymi można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i tym samym ująć te wydatki w odpowiednich kolumnach kosztowych podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych, które nie są środkami trwałymi, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z Powiatowego Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż wydatki na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych związanych bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą o wartości poniżej 3500,00 zł niezaliczonych do środków trwałych, poniesione ze środków przyznanych przez Powiatowy Urząd Pracy dla bezrobotnego na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy jednak zauważyć, iż na podstawie § 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) składniki majątku o wartości przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.