INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 24 kwietnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w przypadku sprzedaży przez internet namalowanych przez siebie obrazów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w przypadku sprzedaży przez internet namalowanych przez siebie obrazów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca maluje obrazy i sprzedaje je przez internet. Nie posiada wykształcenia plastycznego, jednak znajduje nabywców na swoje obrazy.

Ustawa z dnia 04 lutego 1994r. o prawie autorskimi prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 904) w art. 1 ust. 1 stanowi, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobów wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory plastyczne (art. 1. ust. 2 pkt 2.). Z art. 1. ust. 1 pkt 4 ustawy wynika, że ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Wnioskodawca uważa, że ww. ustawa jednakowo chroni jego prace, jak prace artystów z wykształceniem plastycznym. Obrazy, które sprzedaje są jego autorstwa, nie sprzedaje obrazów z prawami autorskimi.

Urzędnicy urzędu skarbowego nie potrafią wnioskodawcy jednoznacznie poinformować w przedmiotowej sprawie. Większość urzędników sugeruje 50% odliczenie kosztów uzyskania, jednak to tylko ustna interpretacja, nie wyrażona na piśmie i tym samym nie wiążąca.

Wnioskodawca zaznacza, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaki procent kosztów uzyskania wnioskodawca powinien odliczyć w rozliczeniu podatkowym ... (od przychodu)
2. Czy wartość całkowita przychód jaką powinien wnioskodawca uwzględnić przy odliczeniu kosztów uzyskania, to kwota jaką osiągnął dany obraz na aukcji, czy też wartość wylicytowania razem z kosztami wysyłki, które ponoszą nabywcy... Powoduje to bowiem, że wnioskodawca otrzymuje łączną zapłatę (obraz plus wysyłka).
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, powinien on odliczyć 50% na koszty uzyskania. Do przychodu natomiast nie powinien dodawać kwot, które nabywcy obrazów wpłacają za przesyłkę, ponieważ nie osiąga z tego tytułu żadnego zysku, jest to tylko niezbędna forma przekazania wylicytowanego przedmiotu. Na każdą przesyłkę wnioskodawca posiadania potwierdzenie nadania paczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zasady stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów uregulowane zostały w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z jego brzmieniem koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust 1 pkt 2 lit b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych należy ocenić w świetle przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r., Nr 90 poz. 631 ze zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. ”twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl postanowień art. 1 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jak stanowi art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przy czym zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności jako przedmiotu prawa autorskiego, konieczne jest spełnienie przesłanek powstania utworu, tzn. aby był on przejawem działalności twórczej (kreacyjnej) oraz miał indywidualny charakter. W rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identyczne skierowany wysiłek uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca nie sprzedaje obrazów z prawami autorskimi innych twórców, sprzedaje obrazy własnego autorstwa. Podkreślić należy, że zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu jest możliwe tylko w przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jeżeli zatem przedmiotem sprzedaży będzie namalowany przez twórcę obraz będący utworem w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych a malowanie i sprzedaż obrazów nie będzie nosiło znamion działalności gospodarczej, to uzyskany z tej sprzedaży przychód stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania tego przychodu. Przychód ten nie ulega powiększeniu o koszty wysyłki, które faktycznie ponosi nabywający obraz, gdyż kwota ta nie stanowi przysporzenia dla wnioskodawcy.

W przeciwnym przypadku, do kosztów uzyskania przychodu z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy należy zastosować 20% normę procentową. Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 10 tej ustawy jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Jednocześnie zauważyć należy, że ocena stanowiska wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W razie wątpliwości, w celu rozstrzygnięcia tej kwestii należy zwrócić się do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawno - Legislacyjny, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17, 00-071 Warszawa.

Z wniosku wynika, że dotyczy on zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dlatego powyższa interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.