INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009r. (data wpływu 25 maja 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2009r. (data wpływu 22 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług doradczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług doradczych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 lipca 2009r.(data wpływu 22 lipca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 lipca 2009r. znak: IBPP2/443-377/09/LŻ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 lutego 2009r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z). Od tego też dnia Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT) oraz posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi sklasyfikowane są dla celów podatkowych w grupowaniu PKWiU 74. 1, tj. jako usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

W dniu 2 lutego 2009r. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie wyżej wymienionych usług doradczych ze spółką (zwana dalej „Spółką") mającą siedzibę na Cyprze. Spółka ta nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług (VAT) na Cyprze. Zawarta umowa przewiduje otrzymywanie przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za każdy miesięczny okres rozliczeniowy na podstawie wystawionej i przekazanej Spółce faktury.

W dniu 28 lutego 2009r. Wnioskodawca wystawił fakturę za wykonane usługi doradcze w miesiącu lutym 2009r. Faktura ta nie zawierała kwoty podatku od towarów i usług (VAT), jako że w rubryce „stawka podatku VAT umieszczona została adnotacja „np" - czyli (usługa) "nie podlegająca opodatkowaniu". Tym samym rubryki faktury „wartość usługi bez podatku" oraz „wartość usługi z podatkiem" wykazywały taką samą kwotę. Ponadto w dodatkowych adnotacjach na fakturze umieszczona została następująca informacja „ Art. 27 ust. 4 pkt 3c Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535, z późn. zm.)”, wskazująca, iż obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług (VAT) ciąży na nabywcy wykonanej usługi (usługobiorcy), tj. Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy słusznym było przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług (VAT) na usługobiorcę („Spółkę") niebędącego podatnikiem VAT na Cyprze...

Czy słusznym było wykazanie przez Wnioskodawcę powyższej operacji jako nie podlegająca opodatkowaniu w Polsce i umieszczenie jej w deklaracji VAT-7 za miesiąc luty 2009r. w rubryce nr 21, tj. „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju"...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosowanie do art. 27 ust. 4 pkt 3c Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535, z późn. zm.) miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1) jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, dlatego słusznym wydaje się być przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług (VAT) na usługobiorcę („Spółkę") mającego siedzibę na Cyprze. W związku z powyższym właściwym wydaje się również potraktowanie zaistniałej operacji gospodarczej jako nie podlegająca opodatkowaniu w Polsce.

W piśmie z dnia 20 lipca 2009r. Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 3c Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535, z późn. zm.) miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) usług w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż słusznym jest w opisanej sytuacji przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług (VAT) na usługobiorcę (spółkę z siedzibą na Cyprze) i tym samym wykazanie takiej operacji gospodarczej jako niepodlegającej opodatkowaniu w Polsce i umieszczenie jej w deklaracji VAT-7 (za miesiąc luty 2009r.) w rubryce 21, tj. „Dostawa towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwana dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl o art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Podstawową zasadę dotyczącą określenia miejsca świadczenia usług zawiera art. 27 ust. 1 cyt. ustawy. W myśl tego przepisu, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzone zostały odstępstwa uzależniające miejsce świadczenia od rodzaju wykonanych usług.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Regulacja zawarta w ww. przepisie odnosi się do usług niematerialnych. W art. 27 ust. 4 ustawy, wskazano, iż przepis ust. 3 stosuje się m.in. do usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,
2. reklamy,
3. doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:
   a) usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
   b) usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
   c) usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
   d) usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1, e) usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3),
   3a) usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń.
   
   

Zgodnie z § 25 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W myśl § 25 ust. 2 ww. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Ponadto, zgodnie z § 25 ust. 3 ww. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Zatem opodatkowanie usług w miejscu siedziby usługobiorcy, tzn. w miejscu gdzie nabywca z nich korzysta (w miejscu ich konsumpcji), następuje w przypadku podmiotów ze Wspólnoty tylko wówczas, gdy nabywca posiada status podatnika w kraju innym niż usługodawca.

Powyższa zasada nie dotyczy więc świadczenia usług na rzecz podmiotów ze Wspólnoty, które nie są podatnikami. Wówczas usługi te będą opodatkowane wg reguły ogólnej określonej art. 27 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z). Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie wyżej wymienionych usług doradczych ze spółką (zwana dalej „Spółką") mającą siedzibę na Cyprze. Spółka ta nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług (VAT) na Cyprze. Zawarta umowa przewiduje otrzymywanie przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za każdy miesięczny okres rozliczeniowy na podstawie wystawionej i przekazanej Spółce faktury.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi sklasyfikowane są dla celów podatkowych w grupowaniu PKWiU 74 1, tj. jako usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

W dniu 28 lutego 2009r. Wnioskodawca wystawił fakturę za wykonane usługi doradcze w miesiącu lutym 2009r. Faktura ta nie zawierała kwoty podatku od towarów i usług (VAT), jako że w rubryce „stawka podatku VAT umieszczona została adnotacja „np" - czyli (usługa) "nie podlegająca opodatkowaniu". Tym samym rubryki faktury „wartość usługi bez podatku" oraz „wartość usługi z podatkiem" wykazywały taką samą kwotę.

Jak wynika ze stanu faktycznego nabywca usługi nie jest podatnikiem ani nie podał numeru, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Cypru lub innego państwa członkowskiego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w świetle powołanych przepisów miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania przedmiotowych usług, jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę tj. na terytorium kraju Wnioskodawcy. Oznacza to, iż usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ze względu na to, iż przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu w kraju to niesłusznym było wykazanie przez Wnioskodawcę powyższej operacji w poz. 21 deklaracji VAT-7 jako „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.