INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie warunków zastosowania preferencyjnej stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie warunków zastosowania preferencyjnej stawki podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o potwierdzenie dokonania opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi firmę transportowo-spedycyjną. Świadczy usługi transportowo -spedycyjne dla spedycji z Białorusi. Często, w przypadku braku dostępności taboru własnego, występuje w roli spedytora i zleca wykonanie usługi transportowej przewoźnikowi z Polski, będącego podatnikiem VAT. Transport odbywa się w relacji: kraj należący do Unii – Polska. Przy czym, towary te są następnie wywożone przez przewoźnika rosyjskiego bezpośrednio na terytorium kraju trzeciego – do odbiorcy towaru (firmy rosyjskiej).

W posiadaniu Zainteresowanego są: list przewozowy CMR, z którego wynika, że transport był wykonywany na trasie: kraj należący do Unii – Polska, a jako odbiorca docelowy i miejsce przeznaczenia (kolumna 2 i 3 CMR) wskazany jest podmiot w kraju trzecim – nie należącym do UE (firma z Rosji – zleceniodawca tej usługi dla spedytora białoruskiego).

Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje od spedytora z Białorusi: kopię CMR – listu przewozowego z pieczątką rosyjską, poświadczającą wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Zainteresowany otrzymuje kopię dokumentu, ponieważ zarówno odprawy celnej, jak i transportu z Polski do Rosji we własnym zakresie dokonuje nabywca towaru (firma z Rosji).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jak należy rozumieć art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczący otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty i prawa stosowania stawki 0%... Czy przewoźnik z Polski, który wykonywał dla Wnioskodawcy usługę na trasie: kraj unijny – Polska, powinien zastosować stawkę podatku 0% czy 22%, czy też stawkę 0% poza terytorium kraju, a 22% na terytorium kraju... Jakimi dokumentami Zainteresowany musi dysponować, aby przewoźnik, który taką usługę wykonuje mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, jeżeli dokumenty, które posiada Wnioskodawca są niewystarczające...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi, które wykonuje przewoźnik z Polski należy uznać za usługi międzynarodowe, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi pośrednictwa i spedycji, jeśli są związane z transportem międzynarodowym, również zaliczane są do transportu międzynarodowego – art. 83 ust. 3 pkt 3, czyli ma zastosowanie art. 83 ust. 1, gdzie stosuje się stawkę podatku 0%. Co więcej, ani Wnioskodawca, ani spedytor z Białorusi nie są w posiadaniu oryginalnych dokumentów wywozu, ponieważ odprawy celnej dokonuje nabywca towaru (firma rosyjska). Zatem, w posiadaniu Zainteresowanego są kopie dokumentów potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, a według art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług – stawkę 0% stosuje się w eksporcie towarów, jeżeli podatnik (…) posiada kopię dokumentu potwierdzającego wywóz towarów. W związku z tym, przewoźnik z Polski, który wykonał transport powinien zastosować stawkę podatku 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednakże, od ogólnej zasady zawartej w art. 27 ust. 1, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

W przypadku świadczenia usług transportowych – art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy – miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Jak wynika z treści art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, zasada dotycząca miejsca świadczenia usług transportowych, odnosząca się również do transportu międzynarodowego, nie ma zastosowania do wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów.

Bowiem, w art. 28 ustawy sprecyzowano odrębne zasady określenia miejsca opodatkowania usługi transportowej w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich UE – jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej „wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów”, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W przypadku usług wewnątrzwspólnotowego transportu towarów ustawa przyjmuje jako zasadę, że są one świadczone tylko w jednym państwie. Nie ma więc tutaj zastosowania zasada opodatkowana usług transportowych w miejscu ich faktycznego wykonania z zastosowaniem alokacji kilometrowej, o której mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy. Takie, a nie inne podejście do opodatkowania usług transportu wewnątrzwspólnotowego jest przede wszystkim podyktowane względami jak największego uproszczenia rozliczeń podatkowych z tego tytułu. Uproszczenia takie są dopuszczalne, bowiem nie zagrażają one ściągalności podatku. Miejsce opodatkowania zawsze znajduje się na terytorium Wspólnoty, tak więc nie ma niebezpieczeństwa braku opodatkowania tych usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi transportowo-spedycyjne dla spedycji z Białorusi. Często, w przypadku braku dostępności taboru własnego, występuje w roli spedytora i zleca wykonanie usługi transportowej przewoźnikowi z Polski, będącego podatnikiem VAT. Transport odbywa się w relacji: kraj należący do Unii – Polska. Przy czym, towary te są następnie wywożone przez przewoźnika rosyjskiego bezpośrednio na terytorium kraju trzeciego – do odbiorcy towaru (firmy rosyjskiej).

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.

Z powyższej definicji wynika, że w przypadku transportu towarów musi się on chociaż w części odbywać poza terytorium Wspólnoty. Transport, który w całości odbywa się na terytorium Wspólnoty, nie jest transportem międzynarodowym – jest nim tylko ten transport, który chociaż w części odbywa się poza Wspólnotą, czyli na terytorium kraju trzeciego.

Na mocy § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1326), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2.

Stawka podatku 0% ma więc zastosowanie w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego, jeżeli zostały spełnione wyżej wymienione warunki. Dokumenty, jakimi należy posłużyć się dla wykazania świadczenia usług transportu międzynarodowego winny okoliczność tę jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie czynności.

Analiza powyższych uregulowań wskazuje zatem, że w transporcie międzynarodowym dla zastosowania 0% stawki podatku na terytorium kraju wymagane jest posiadanie dokumentu w postaci listu przewozowego, dokumentu spedytorskiego lub innego dokumentu potwierdzającego w sposób jednoznaczny fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim.

W posiadaniu Zainteresowanego są: list przewozowy CMR, z którego wynika, że transport był wykonywany na trasie: kraj należący do Unii – Polska, a jako odbiorca docelowy i miejsce przeznaczenia (kolumna 2 i 3 CMR) wskazany jest podmiot w kraju trzecim – nie należącym do UE (firma z Rosji – zleceniodawca tej usługi dla spedytora białoruskiego). Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje od spedytora z Białorusi: kopię CMR – listu przewozowego z pieczątką rosyjską, poświadczającą wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Zainteresowany otrzymuje kopię dokumentu, ponieważ zarówno odprawy celnej, jak i transportu z Polski do Rosji we własnym zakresie dokonuje nabywca towaru (firma z Rosji).

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, iż przewoźnik Wnioskodawcy świadczył usługę wewnątrzwspólnotowego transportu towarów na trasie kraj unijny – Polska, zdefiniowaną w art. 28 ust. 1 ustawy. Zatem, gdy Zainteresowany – jako nabywca usługi – podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku – w myśl art. 28 ust. 3 ustawy – miejscem świadczenia, czyli opodatkowania przedmiotowej usługi jest terytorium Polski.

W związku z tym, iż przewoźnik Wnioskodawcy posiada list przewozowy, z którego wynika, że miejscem przeznaczenia towaru jest terytorium kraju trzeciego oraz dokument potwierdzający odprawę celną eksportową należy uznać, że wystąpił wewnątrzwspólnotowy transport towarów będący częścią międzynarodowego transportu towarów, opodatkowany 0% stawką podatku VAT – zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Reasumując, wykonana przez przewoźnika Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowa usługa transportu towarów na trasie kraj unijny – Polska, jako usługa stanowiąca część usługi transportu międzynarodowego, podlega w całości opodatkowaniu na terytorium kraju 0% stawką podatku VAT, na mocy § 9 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, w związku z art. 28 ust. 3 ustawy. Bowiem przewoźnik świadczący przedmiotowe usługi na rzecz Wnioskodawcy posiada stosowne dowody, z których wynika, iż wykonana usługa transportu towarów na trasie kraj unijny – Polska, stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Ponadto, Wnioskodawca w zadanym pytaniu powołuje się na przepis art. 41 ust. 11 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż powołany przez Zainteresowanego przepis art. 41 ust. 11 ustawy nie ma zastosowania w analizowanej sprawie, ponieważ dotyczy on warunków jakie muszą być spełnione dla zastosowania stawki podatku obniżonej do 0% w przypadku dokonywania eksportu pośredniego towarów (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy), natomiast przedmiotem stanu faktycznego opisanego we wniosku są usługi transportu międzynarodowego, wykonywane przez przewoźnika na zlecenie Wnioskodawcy.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z powyższego wynika zatem, iż pisemna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez przewoźnika z Polski, który wykonywał dla Wnioskodawcy usługę na trasie: kraj unijny – Polska.

W związku z tym zaznacza się, iż wydana interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego w tym zakresie dla Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.