INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych w związku z nieodpłatnym przekazaniem infrastruktury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 01 lipca 2009 r. (data wpływu 08.07.2009 r.) oraz pismem z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 27.07.2009 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych w związku z nieodpłatnym przekazaniem infrastruktury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność podstawową w zakresie wydobycia rud oraz produkcji (z tych rud) i sprzedaży miedzi, metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych.

Sprzedaż towarów i usług, dokonywana przez Spółkę podlega opodatkowaniu VAT (współczynnik, o którym mowa w art. 90 ustawy od towarów i usług za lata ubiegłe przekraczał 98%).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wykorzystuje szereg środków trwałych, które nabywa / wytwarza w związku z podstawową działalnością gospodarczą, jak również, w związku z ogólnym funkcjonowaniem Spółki.

Wśród majątku wykorzystywanego przez Spółkę znajduje się również lotnisko w L., użytkowane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej z jego właścicielem, tj. Aeroklubem (…), który działa w oparciu o ustawę o stowarzyszeniach.

Ww. lotnisko wraz z zakupioną i znajdującą się na jego terenie infrastrukturą wykorzystywane jest przez Spółkę do stacjonowania – posiadanych i wykorzystywanych przez Nią od wielu lat – śmigłowców, przy pomocy których Spółka dokonuje okresowego spryskiwania plaż własnego składowiska odpadów poflotacyjnych (…). Utrzymanie ww. składowiska odpadów – które obecnie obejmuje powierzchnię 1.394 ha i jest największym składowiskiem odpadów poflotacyjnych w Europie – związane jest z działalnością gospodarczą Spółki generującą uzyskiwanie przychodów (a w szczególności skomplikowanym procesem produkcyjnym powodującym powstawanie specyficznych odpadów poprodukcyjnych).

W 2004 r. Spółka poniosła szereg wydatków na nabycie / wybudowanie na terenie istniejącego lotniska X następujących środków trwałych: oświetlenie nawigacyjne lotniska oraz jego terenu, ogrodzenie oraz infrastruktura zasilania w energię elektryczną (sieć kablowa, agregat prądotwórczy, stacja kontenerowa, transformator) – dalej środki trwałe, infrastruktura lotniska. Od wydatków poniesionych na nabycie ww. środków trwałych, Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego VAT.

Przedmiotowa infrastruktura została wybudowana za zgodą i wiedzą Aeroklubu (…), jak również miasta X, który to powiat w ramach zadań własnych zleca Aeroklubowi szkolenie młodzieży.

Powyższe wydatki poniesione zostały w związku z:

• nabyciem przez Spółkę w 2003 r. samolotu pasażerskiego – wykorzystywanego w działalności Spółki, co w konsekwencji spowodowało konieczność dostosowania istniejącej infrastruktury do takiego stanu, który umożliwiałby start i lądowanie tego samolotu, bez względu na porę dnia czy nocy oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa,
• planowanym od 2000 r. przez Spółkę stworzeniem oddziału / podmiotu – spółka lotnicza (będącym również następstwem zakupu ww. samolotu, jak i planowanych dalszych zakupów samolotów), który dokonywałby sprzedaży usług przewozów lotniczych dla odbiorców zewnętrznych (przy czym realizacja tego projektu nie doszła do skutku, m. in. z uwagi na zmiany na rynku usług lotniczych czarterujących samoloty).
  
  

Stworzenie przez Spółkę ww. infrastruktury nawigacyjnej / zasilania w energię umożliwiło Spółce odbywanie przez śmigłowce również lotów nocnych.

Zarząd Spółki podjął obecnie decyzję o sprzedaży samolotu pasażerskiego, co spowoduje ograniczenie wykorzystania lotniska oraz jego infrastruktury. Jednocześnie w związku z powyższym, Spółka zamierza dokonać nieodpłatnego przekazania ww. środków trwałych na rzecz Starostwa Powiatowego w X lub Aeroklubu. Z uwagi jednakże na to, że zabezpieczenie plaż składowiska (…) będzie nadal wykonywane przy pomocy śmigłowców, Spółka w celu korzystania z ww. infrastruktury lotniska, zamierza zawrzeć ze Starostwem / Aeroklubem umowę o korzystanie z tej infrastruktury.

W piśmie z dnia 01 lipca 2009 r. (data wpływu 08.07.2009 r.) stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Spółka wskazała, iż wydatki poniesione przez Nią w 2004 r. na infrastrukturę lotniska, tj. oświetlenie nawigacyjne lotniska oraz jego terenu, ogrodzenie oraz infrastrukturę zasilania w energię elektryczną (sieć kablowa, agregat prądotwórczy, stacja kontenerowa, transformator) zostały aktywowane i wprowadzone do ewidencji środków trwałych na dzień 30 grudnia 2004 r., a od 01 stycznia 2005 r. rozpoczęto naliczanie od ich wartości początkowej amortyzacji. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczano odpisy amortyzacyjne.

Natomiast w kolejnym piśmie wyjaśniającym z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 27.07.2009 r.) Wnioskodawca zawarł, iż infrastruktura lotniska, będąca przedmiotem złożonego wniosku, zakwalifikowana została do środków trwałych – jako budowle wybudowane na cudzym gruncie (art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przedmiotowe środki trwałe są do chwili obecnej amortyzowane (dotychczas nie zostały w 100% zamortyzowane).

Po przekazaniu przedmiotowej infrastruktury na rzecz Starostwa Powiatowego / Aeroklubu Spółka będzie z niej korzystała w niezbędnym zakresie związanym z działalnością Spółki.

Niemniej jednak, na dzień obecny nie przewiduje się zawarcia odrębnej odpłatnej umowy o korzystanie z ww. infrastruktury.

Umowy na korzystanie z lotniska, jak również z gruntu pod oświetleniem, są i były umowami odpłatnymi.

Umowa o użytkowanie lotniska była zawarta z Aeroklubem (…) w formie umowy cywilnoprawnej – umowa dzierżawy.

Dalsze korzystanie z przekazanej infrastruktury umożliwiać będzie Spółce zabezpieczenie przechowywanego na terenie lotniska mienia Spółki (m.in. śmigłowce), zabezpieczać będzie bezpieczeństwo startu i lądowania statków powietrznych, jak również umożliwi dokonywanie przez śmigłowce także lotów nocnych nad składowiskiem odpadów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy nieodpłatne przekazanie ww. infrastruktury stanowić będzie w dacie jej przekazania koszty uzyskania przychodów w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu – ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich odniesienie do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

W swojej działalności Spółka ponosi szereg wydatków / kosztów związanych z procesem produkcyjnym – wydobycia miedzi i innych pierwiastków oraz ich przetwarzania.

Pod kątem specyfiki działalności Wnioskodawcy należy uwzględnić, iż wydatki na infrastrukturę lotniska determinują prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę – wykorzystywanie zbiornika (…), w którym składowane są odpady poflotacyjne, jako końcowy efekt działalności Spółki. Loty śmigłowca przy wykorzystywaniu środków trwałych służą zabezpieczeniu środowiska przed pyleniem i zniwelowaniem negatywnego oddziaływania na środowisko, a jednocześnie prawidłowym wykorzystywaniem tego zbiornika w działalności Spółki.

W związku z tym, należy uznać, że planowane przez Spółkę nieodpłatne przekazanie infrastruktury będzie mogło zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wydatki te zostaną poniesione w związku z potrzebami wynikającymi z charakteru i zakresu Jej działalności.

Poniesione koszty przy nieodpłatnym przekazaniu należy, zdaniem Spółki, potraktować, jako koszt utrzymania i zabezpieczenia źródła przychodów w ramach funkcjonowania Spółki.

Wnioskodawca zwraca uwagę na jeszcze jedną istotną kwestię, mającą wpływ na wydanie pozytywnego dla Spółki rozstrzygnięcia.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na darowizny (…).

Darowizna, na podstawie art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, definiowana jest jako bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Jest to więc czynność, której charakterystyczną cechą jest brak ekwiwalentności w postaci świadczenia wzajemnego u podmiotu, który dokonuje darowizny. W przedmiotowym stanie faktycznym natomiast nie mamy do czynienia z darowizną, ale z czynnością, która powoduje u Spółki korzyść w postaci możliwości dalszego korzystania z przekazanej infrastruktury.

W związku z tym, nieodpłatne przekazanie środków trwałych stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo – skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie oraz zwiększenie przychodów lub zachowanie bądź zabezpieczenie już istniejącego źródła przychodów,
• wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Środki trwałe służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym, ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Obowiązuje zatem zasada rozciągnięcia w czasie rozliczeń wydatków inwestycyjnych. Zasada ta oznacza, że za koszt uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na wytworzenie środków trwałych, ale że kosztem jest zużycie tych środków, mierzone amortyzacją (art. 15 ust. 6 ww. ustawy). Powyższa zasada ma jednak swoje wyjątki, m.in. wydatki te – po ich zaktualizowaniu i odpowiednim pomniejszeniu – są jednak rozliczane jednorazowo w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie – zwane także środkami trwałymi.

Regulacja ta ma zastosowanie, gdy podatnik niebędący właścicielem gruntu, obejmując go na określony czas we władanie na podstawie, np. umowy dzierżawy przewidującej zgodę właściciela na wybudowanie na nim budynku lub budowli, realizuje taką budowę dla celów swojej działalności. W tym przypadku budynki (budowle) wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią jego własności, mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie, lecz stanowią jego środek trwały podlegający amortyzacji.

Stosownie natomiast do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem zakończenie dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla potrzeb podatku dochodowego następuje z końcem miesiąca, w którym m.in. zbyto środek trwały. Jednocześnie nie ma znaczenia, czy jest to zbycie odpłatne, czy też nieodpłatne.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka poniosła nakłady na wytworzenie infrastruktury, którą zakwalifikowała jako budowle wybudowane na cudzym gruncie. Tym samym, infrastruktura ta stała się środkiem trwałym Spółki. Obecnie Spółka planuje nieodpłatne przekazanie przedmiotowego składnika.

Wobec powyższego, Spółka zobowiązana będzie do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych i jednocześnie wartość infrastruktury w części niepokrytej zapisami nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki, bowiem nie nastąpiło jej odpłatne zbycie.

Ponadto w myśl art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Przepis ten wskazuje, iż straty w tych nie w pełni umorzonych środkach trwałych nie są kosztem uzyskania przychodów, jeżeli są następstwem likwidacji spowodowanej utratą przydatności gospodarczej danego środka, na skutek zmiany rodzaju działalności. Oznacza to, że jeśli środek trwały utracił przydatność gospodarczą z innych przyczyn, to strata w związku z jego likwidacją może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Warto również zaznaczyć, iż pojęcie straty jako kosztu uzyskania przychodu nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa ta zdefiniowała jedynie stratę jako wynik działalności, stwierdzając, że jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, to różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Przytoczona definicja nie ma jednak nic wspólnego ze stratą jako kosztem. Znaczenia straty jako kosztu poszukiwać zatem należy w drodze wykładni językowej. W języku potocznym strata oznacza ubytek, poniesioną szkodę, to, co się przestało posiadać. Tak też należy rozumieć stratę w świetle art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe przepisy do opisu zdarzenia przyszłego, gdy przed pełnym zamortyzowaniem budowli wybudowanych na cudzym gruncie dojdzie do ich przekazania właścicielowi, niezamortyzowana część tej inwestycji nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów. U Wnioskodawcy nie dojdzie bowiem do fizycznej likwidacji infrastruktury, rozumianej jako zużycie (zniszczenie), lecz do nieodpłatnego jej przekazania właścicielowi lotniska. Zatem w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia ze stratą amortyzowanych budowli wybudowanych na cudzym gruncie, lecz z ich wydaniem (zwrotem) właścicielowi.

Tym samym, regulacja art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przedmiotowym przypadku nie znajdzie zastosowania.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią art. 676 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Wynika stąd, że poniesione przez najemcę nakłady w obcym środku trwałym może zrekompensować jedynie właściciel nieruchomości, dokonując zwrotu ich niezamortyzowanej części.

Spółka opisując zdarzenie przyszłe wskazała, iż decyzja o nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury stanowiącej budowle wybudowane na cudzym gruncie spowodowana jest zamiarem zbycia samolotu pasażerskiego, który miał służyć działalności w zakresie sprzedaży usług lotniczych. Jednak realizacja tego projektu nie doszła do skutku.

Zatem, kierując się generalną zasadą wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż nie każdy wydatek poniesiony przez podmiot gospodarczy w ramach prowadzonej działalności należy uznać za koszt uzyskania przychodów, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa całego ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym.

W związku z powyższym, niezamorytwozana część budowli wybudowanych na cudzym gruncie stanowiących środek trwały Spółki – poprzez ich nieodpłatne przekazanie – nie stanowi kosztu podatkowego, bowiem nie jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, gdyż Spółka podjęła decyzję o rezygnacji z przysługującej jej należności za poczynione nakłady na wytworzenie poniesionej infrastruktury. Nie zmienia powyższej klasyfikacji tegoż kosztu fakt, iż lotnisko wraz z przekazaną infrastrukturą będzie nadal wykorzystywane do lotów śmigłowców celem zabezpieczenia plaż składowych odpadów poflotacyjnych.

Reasumując powyższe wyjaśnienia poparte dokonaną oceną prawną, stwierdza się, iż nieodpłatne przekazanie przedmiotowej infrastruktury nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie dodać należy, iż jeżeli na rzecz Wnioskodawcy doszłoby do zwrotu poczynionych nakładów, wówczas na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów zostanie zaliczona jedynie ta część otrzymanej kwoty, która przekraczać będzie wartość niezamortyzowanej części budowli wybudowanych na cudzym gruncie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony interpretacją indywidualna w dniu 13 sierpnia 2009 r. nr ILPP1/443-598/09-2/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.