INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2009r. (data wpływu 3 marca 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 maja 2009r. (data wpływu 7 maja 2009r.), z dnia 19 maja 2009r. (data wpływu 25 maja 2009r.) oraz z dnia 29 maja 2009r. i z dnia 1 czerwca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług w przypadku ponownego rozpoczęcia działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług w przypadku ponownego rozpoczęcia działalności.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2009r. (data wpływu 7 maja 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 kwietnia 2009r. oraz z dnia 19 maja 2009r. (data wpływu 25 maja 2009r.) i z dnia 29 maja 2009r., oraz z dnia 1 czerwca 2009r. będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca do dnia 31 stycznia 2007r. prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (VAT). Z dniem 31 stycznia 2007r. nastąpiło wyrejestrowanie z podatku VAT przez Wnioskodawcę.

W roku 2007 w okresie od dnia 1 marca do dnia 31 grudnia 2007r. i w roku 2008 w okresie od dnia 1 lipca do 31 grudnia 2008r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody z najmu lokalu użytkowego na podstawie umowy cywilnoprawnej, w wysokości nie przekraczającej kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Od dochodów z najmu był płacony podatek VAT, ponieważ taka była, zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja Urzędu Skarbowego.

W bieżącym roku od miesiąca marca Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę najmu lokalu użytkowego (umowę cywilnoprawną). Dochód z najmu nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że pierwsze zgłoszenie rejestracyjne VAT-1 i VAT-3 złożył 26 marca 1993r. w Urzędzie Skarbowym. Wówczas nie obowiązywały druki VAT-R. W zgłoszeniu Wnioskodawca wskazał wybór zwolnienia z art. 14 ust. 2 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku VAT, ponieważ obrót nie przekraczał kwoty 4 miliardów złotych. Okolicznością określającą obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny były zmiany przepisów ustawowych w późniejszym okresie.

Wnioskodawca nie składał wówczas VAT-R (gdyż ten druk nie obowiązywał). Data wypełnienia pierwszego zgłoszenia rejestracyjnego to 26 marzec 1993r. w Urzędzie Skarbowym.

Dokonując wyrejestrowania z VAT-u w 2007r. Wnioskodawca złożył VAT-Z w Urzędzie Skarbowym 31 stycznia 2007r. a jako przyczynę wyrejestrowania wskazano „likwidację”.

Drugie zgłoszenie dotyczące najmu VAT-R Wnioskodawca złożył 23 lutego 2007r., w którym w części C.1 wiersza 28 zaznaczono punkt 3 – podatnik będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

W złożonym drugim zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług (VAT- R) w części C.1. wiersza 29 wskazano datę 1 marzec 2007r. Od drugiego zarejestrowania do VAT-u do nadal Wnioskodawca nie jest nieprzerwanie czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż Wnioskodawca wynajmował lokal tylko w okresie od 1 marca 2007r. do 31 grudnia 2007r. i od 1 lipca 2008r. do 31 grudnia 2008r. Podatek VAT Wnioskodawca płacił, gdyż takie było stanowisko Urzędu Skarbowego bowiem od wyrejestrowania nie upłynęło 3 lata.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej jako osoba fizyczna określonej w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Obecnie Wnioskodawca wykłada na uczelni i jest wspólnikiem Spółki Cywilnej Kancelarii Notarialnej, która jest innym podmiotem prawa i posiada inny NIP. Wynajmowany lokal stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i w żaden sposób nigdy nie był związany z działalnością gospodarczą.

Ponadto Wnioskodawca podał, że przy złożonym w 1993r. pierwszym zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-1 złożył oświadczenie o wyborze zwolnienia podatkowego VAT-6.

Natomiast prawo do zwolnienia z podatku VAT Wnioskodawca utracił z dniem 31 grudnia 1993r., gdyż na skutej zmiany ustawy z dniem 1 stycznia 1994r. wyłączono usługi prawnicze z możliwości wyboru zwolnienia (bez względu na dochód). Dlatego podatnikiem VAT czynnym Wnioskodawca był w okresie od 1 stycznia 1994r. do 31 stycznia 2007r.

W dniu 23 lutego 2007r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym VAT-R i zaznaczył w części C.1 wiersza 28 pkt 3, gdyż chciał korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Złożenie VAT-R miało miejsce przed rozpoczęciem najmu na podstawie umowy cywilnoprawnej w 2007r. VAT-R Wnioskodawca złożył po ustnej konsultacji w Urzędzie Skarbowym. Następnie Urząd Skarbowy uznał, że Wnioskodawca powinien płacić VAT od najmu, gdyż nie upłynęło 3 lata od likwidacji działalności gospodarczej (likwidacja z dniem 31 stycznia 2007r.). W związku z tym po ustnej konsultacji w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 i płacił podatek VAT od najmu.

Ponadto Wnioskodawca podał, że obrót w 2006r. wyniósł w wysokości 315.731 zł.

Na dzień 31 grudnia 2007r. ponownie Wnioskodawca złożył VAT-Z o zaprzestaniu wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT z powodu rozwiązania umowy najmu i zakończenia wynajmu. W okresie od 1 stycznia 2008r. do 30 czerwca 2008r. Wnioskodawca nie prowadził działalności wynajmu ani innej działalności. Natomiast w dniu 19 czerwca 2008r. Wnioskodawca ponownie złożył VAT-R (przed podpisaniem nowej umowy najmu od 1 lipca 2008r. do 31 grudnia 2008r.), w którym Wnioskodawca zaznaczył w części C.1 wiersza 28 punkt 3 – podatnik będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, ponieważ chciał skorzystać ze zwolnienia z VAT, lecz zdaniem Wnioskodawcy Urząd Skarbowy uznał, iż powinien płacić VAT ponieważ nie minęły 3 lata od likwidacji działalności, dlatego Wnioskodawca płacił VAT w 2008r. Wnioskodawca nie był wzywany przez Urząd skarbowy do dokonania korekty deklaracji VAT-R.

Wnioskodawca podał także, że obrót w 2007r. wyniósł łącznie 43.714 zł (z działalności 32.214 zł + z wynajmu lokalu 11.500 zł).

Od 1 lipca 2008r. Wnioskodawca wynajmował lokal i obrót w 2008r. z tytułu wynajmu wyniósł kwotę 6.000 zł.

Wynajmowany lokal stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i w żaden sposób nie był związany z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w tej sytuacji Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy w związku ze zmianą przepisów, może on skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ponieważ upłynął okres jednego roku od kiedy nastąpiło wyrejestrowanie działalności, zaś dochód w ubiegłym roku nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy oraz przewidywany dochód za rok bieżący nie przekroczy kwoty 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT w brzemieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r. do nadal, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007r.) zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w obowiązującym do dnia 18 października 2007r. przepisie art. 113 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT, który stanowił, że Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 1, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 100 zł, Minister Finansów wydał rozporządzenia:

• z dnia 15 listopada 2005r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 229, poz. 1949), obowiązujące od 1 stycznia 2006r., zgodnie z którym wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10.000 euro, określa się w kwocie 39.200 zł;
• z dnia 21 listopada 2006r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 220, poz. 1604), obowiązujące od 1 stycznia 2007r., zgodnie z którym wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10.000 euro, określa się w kwocie 39.700 zł.
  
  

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008r.) podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 113 ust. 11 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r. podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   a. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali;
   b. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, (z wyłączeniem dostaw towarów wymienionych w przepisie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b);
   c. nowych środków transportu;
   d. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
   
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż pierwsze zgłoszenie rejestracyjne VAT-1 i VAT-3 Wnioskodawca złożył w dniu 26 marca 1993r. składając jednocześnie oświadczenie o wyborze zwolnienia podatkowego VAT-6.

Z dniem 31 grudnia 1993r. Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia z podatku VAT, gdyż na skutej zmiany ustawy z dniem 1 stycznia 1994r. wyłączono usługi prawnicze z możliwości wyboru zwolnienia (bez względu na dochód). Dlatego podatnikiem VAT czynnym Wnioskodawca był w okresie od 1 stycznia 1994r. do 31 stycznia 2007r. Obrót w 2006r. Wnioskodawca osiągnął w wysokości 315.731 zł.

Z dniem 31 stycznia 2007r. nastąpiło wyrejestrowanie z podatku VAT przez Wnioskodawcę.

Drugie zgłoszenie dotyczące najmu VAT-R Wnioskodawca złożył w dniu 23 lutego 2007r. Podatek VAT Wnioskodawca płacił, gdyż takie było stanowisko Urzędu Skarbowego bowiem od wyrejestrowania nie upłynęło 3 lata. Obrót w 2007r. Wnioskodawca osiągnął w wysokości 43.714 zł.

Od drugiego zarejestrowania do podatku od towarów i usług tj. od 23 lutego 2007r. do nadal Wnioskodawca nie był nieprzerwanie czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż Wnioskodawca wynajmował lokal w okresie od 1 marca 2007r. do 31 grudnia 2007r. i od 1 lipca 2008r. do 31 grudnia 2008r. W okresie od 1 stycznia 2008r. do 30 czerwca 2008r. Wnioskodawca nie prowadził działalności wynajmu ani innej działalności. Na dzień 31 grudnia 2007r. ponownie Wnioskodawca złożył VAT-Z o zaprzestaniu wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT z powodu rozwiązania umowy najmu i zakończenia wynajmu. Natomiast w dniu 19 czerwca 2008r. Wnioskodawca ponownie złożył VAT-R (przed podpisaniem nowej umowy najmu od 1 lipca 2008r. do 31 grudnia 2008r.), w którym Wnioskodawca zaznaczył w części C.1 wiersza 28 punkt 3 – podatnik będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Jednakże Wnioskodawca płacił podatek VAT, gdyż takie było stanowisko Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca dochody z najmu lokalu użytkowego na podstawie umowy cywilnoprawnej, uzyskiwał w wysokości nie przekraczającej kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że nie prowadzi działalności określonej w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, do której nie można stosować zwolnień z podatku VAT.

Wynajmowany lokal stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i w żaden sposób nigdy nie był związany z działalnością gospodarczą. Obecnie Wnioskodawca wykłada na uczelni i jest wspólnikiem Spółki Cywilnej Kancelarii Notarialnej, która jest innym podmiotem prawa i posiada inny NIP.

Z uregulowania zawartego w ww. art. 113 ust. 11 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009r. wynika, że prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Z wniosku wynika, że prawo do zwolnienia z podatku VAT Wnioskodawca utracił z dniem 1 stycznia 1994r., gdyż na skutek zmiany ustawy z dniem 1 stycznia 1994r. wyłączono usługi prawnicze z możliwości wyboru zwolnienia (bez względu na obrót). Dlatego podatnikiem VAT czynnym Wnioskodawca był w okresie od dnia 1 stycznia 1994r. do dnia 31 stycznia 2007r.

Należy zatem stwierdzić, że po raz pierwszy Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia od podatku VAT w dniu 1 stycznia 1994r. Jeśli następnie działalność gospodarcza Wnioskodawcy została z dniem 31 stycznia 2007r. zlikwidowania co wiązało się jednocześnie z wykreśleniem z rejestru czynnych podatników VAT, to o prawie do wyboru zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, w przypadku ponownego podjęcia w dniu 1 marca 2007r. działalności gospodarczej, jaką w rozumieniu ustawy o VAT jest także najem, decydowałby obrót jaki Wnioskodawca osiągnął w 2006r. Z wniosku wynika, że obrót w 2006r. Wnioskodawca osiągnął w wysokości 315.731 zł.

Z powyższego wynika więc, że obrót w 2006r. był wyższy niż kwota wynikająca z ówcześnie obowiązującego przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (39.200 zł) zatem Wnioskodawca nie miał prawa do wyboru zwolnienia z opodatkowania w oparciu o obowiązujący w 2007r. przepis art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, bowiem to nie rok wyrejestrowania działalności decyduje o terminie uprawniającym do ponownego zwolnienia z podatku VAT lecz data utraty prawa do zwolnienia lub rezygnacji ze zwolnienia oraz kwota obrotu w poprzednim roku podatkowym.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2007r. ponownie złożył VAT-Z o zaprzestaniu wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT z powodu zakończenia usług wynajmu. Natomiast w dniu 19 czerwca 2008r. Wnioskodawca ponownie złożył VAT-R, w którym wprawdzie zaznaczył w części C.1 wiersza 28 punkt 3, że będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, jednak pomimo tego Wnioskodawca w okresie od 1 lipca 2008r. do 31 grudnia 2008r. ponownie stał się czynnym podatnikiem podatku VAT z powodu obrotu osiągniętego w 2007r., przekraczającego kwotę o której mowa w obowiązującym w tamtym okresie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (39.700 zł), gdyż kwota obrotu w 2007r. wyniosła 43.714 zł.

Skoro więc obrót w 2007r. był wyższy niż kwota wynikająca z przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, to Wnioskodawca podejmując od lipca 2008r. ponownie świadczenie usług najmu nie miał prawa do wyboru zwolnienia z opodatkowania w oparciu o obowiązujący w 2008r. przepis art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, bowiem jak już wcześniej wskazano, to nie rok wyrejestrowania działalności decyduje o terminie uprawniającym do ponownego zwolnienia z podatku VAT lecz data utraty prawa do zwolnienia lub rezygnacji ze zwolnienia oraz kwota obrotu w poprzednim roku podatkowym.

W kwestii natomiast ewentualnego skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania usług najmu, które Wnioskodawca zamierza świadczyć w 2009r. należy stwierdzić, że jeśli w 2008r. łączny obrót z tytułu wynajmu wyniósł tylko 6000 zł, czyli mniej niż kwota limitu określona w obecnie obowiązującym art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (50.000 zł), oraz od końca roku, w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia od podatku (tj. od końca 1994r.), upłynął rok, to Wnioskodawca ma prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie obecnie obowiązującego przepisu art. 113 ust. 11 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące możliwości skorzystania z ponownego zwolnienia z podatku od towarów i usług jest prawidłowe, jednakże nie z uwagi na fakt, że upłynął okres jednego roku od wyrejestrowania działalności gospodarczej, lecz w związku z tym, że Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym osiągnął obrót niższy niż 50.000 zł oraz od momentu utraty prawa do zwolnienia z podatku VAT (tj. od końca 1994r.) upłynął okres dłuższy niż jeden rok. Należy bowiem zaznaczyć, że z uwagi na osiągane obroty Wnioskodawcy był nieprzerwanie czynnym podatnikiem VAT od 1994r. do 2008r. Należy jednak podkreślić, że zwolnienie obowiązuje do momentu przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT lub wykonania innej czynności, z którą ustawa wiąże brak prawa do korzystania ze zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawniczych jako osoba fizyczna) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.