INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 25 marca 2009r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zastosowania przez płatnika kosztów uzyskania przychodów w przypadku przebywania przez pracownika na zwolnieniu chorobowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zastosowania przez płatnika kosztów uzyskania przychodów w przypadku przebywania przez pracownika na zwolnieniu chorobowym.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 07 maja 2009r. Znak: IBPB II/1/415-280/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. W dniu 18 maja 2009r. wpłynęło do tut. Biura uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownik wnioskodawcy przebywał na zwolnieniu chorobowym od dnia 03 lipca 2008r. do dnia 31 sierpnia 2008r. Zakład wypłacił pracownikowi wynagrodzenie chorobowe od dnia 03 lipca 2008r. do dnia 04 sierpnia 2008r. Od dnia 05 sierpnia 2008r. pracownik pobierał zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS do dnia 31 sierpnia 2008r.

Pracownik zwolnił się za uprzednim wypowiedzeniem z dniem 31 sierpnia 2008r.

Temu samemu pracownikowi we wrześniu został wypłacony ekwiwalent za niewykorzystany urlop.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy i w jakiej wysokości należało naliczyć koszty uzyskania przychodu za 4 dni wynagrodzenia chorobowego w miesiącu sierpniu 2008r....
   
2. Czy należało naliczyć koszty uzyskania przychodu za miesiąc wrzesień, przy wypłacie ekwiwalentu, gdy pracownik nie był już pracownikiem wnioskodawcy nie świadczył żadnej pracy...
   
   

Wnioskodawca za miesiąc sierpień i wrzesień 2008r. nie naliczył kosztów uzyskania przychodu, gdyż pracownik faktycznie nie świadczył żadnej pracy. Były pracownik domaga się sprostowania PIT-11 za 2008r. z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu za miesiąc sierpień i wrzesień.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zastosowania przez płatnika kosztów uzyskania przychodów w przypadku przebywania przez pracownika na zwolnieniu chorobowym. W pozostałym zakresie wniosek rozstrzygnięto odrębną interpretacją indywidualną znak: IBPB II/1/415-496/09/MK.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2008r.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Za tego rodzaju przychody zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 tej samej ustawy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, wypłacane przez zakład pracy lub organ rentowy, w świetle art. 20 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychody z innych źródeł.

Jednakże w myśl art. 92 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, (…) - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.

Wobec powyższego wypłacona ze środków wnioskodawcy za okres od 03 lipca 2008r. do 04 sierpnia 2008r. kwota wynagrodzenia chorobowego stanowi w świetle wyżej powołanego przepisu Kodeksu pracy wynagrodzenie, co z kolei oznacza, iż pracownik uzyskał za 4 dni sierpnia 2008r. przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem uwzględnienia przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 ww. ustawy, jest osiągnięcie przez pracownika przychodu z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy lub pracy nakładczej.

Jak wynika z powyższego, warunkiem uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy nie jest zatem faktyczne świadczenie pracy w postaci wykonywania na rzecz pracodawcy czynności, do których wykonywania pracownik jest zobowiązany mocą umowy o pracę, lecz samo uzyskanie przychodu ze stosunku pracy. Taki zaś przychód jak wykazano powyżej pracownik w miesiącu sierpniu uzyskał. Za sierpień 2008r. przysługiwały zatem pracownikowi koszty uzyskania przychodu. Koszty te nie powinny być również obliczone proporcjonalnie do ilości dni sierpnia, za które pracodawca wypłacił wynagrodzenie, lecz w pełnej kwocie przysługującej za miesiąc.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31 w przypadku, gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. (…)

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zachodzą podstawy do skorygowania przez wnioskodawcę byłemu pracownikowi informacji PIT-11 za 2008r. i wykazania w korekcie pominiętych wcześniej kosztów uzyskania przychodu z tytułu wypłaconego w sierpniu 2008r. wynagrodzenia chorobowego.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.