INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23.06.2009 r. (data wpływu 29.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków alkoholu etylowego zwolnionego od akcyzy ze względu na przeznaczenie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.06.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków alkoholu etylowego zwolnionego od akcyzy ze względu na przeznaczenie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik nabywa (ze składu podatkowego zlokalizowanego na terytorium kraju) alkohol etylowy skażony środkami skażającymi określonymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lutego 2009 Dz. U. 32 poz. 251 z 2009r. Nabywany przez Podatnika alkohol etylowy używany jest do produkcji kosmetyków.

Ilość skażonego alkoholu etylowego wydanego z magazynu jest rozbieżna z ilością alkoholu zawartego w wyrobie gotowym. Różnica ta wynika z samego procesu technologicznego jak również jest wynikiem niespełnienia norm jakościowych masy kosmetycznej bądź wyrobu gotowego. Różnica ta stanowi ubytki skażonego alkoholu etylowego.

Skażony alkohol etylowy zwolniony jest od akcyzy ze względu na przeznaczenie w myśl art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ubytki alkoholu etylowego zwolnionego od akcyzy ze względu na przeznaczenie i skażonego środkami skażającymi określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym) podlegają podatkowi akcyzowemu...

Zdaniem Wnioskodawcy, ubytki alkoholu etylowego zwolnionego od akcyzy ze względu na przeznaczenie i skażonego środkami skażającymi określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych nie podlegają podatkowi akcyzowemu.

Skażony alkohol etylowy wykorzystywany jest do produkcji produktów nieprzenaczonych do spożycia przez ludzi (kosmetyki) i dostarczany jest do podmiotu ze składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju.

Spełnienie wymogów wynikających z przytoczonych przepisów (art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym) powoduje zastosowanie zwolnienia z podatku akcyzowego w pełnym zakresie tj. z uwzględnieniem ubytków. Tym bardziej, że inne ograniczenia odnośnie stosowana przytoczonego przepisu nie zostały wskazane przez ustawodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych na terenie kraju uregulowane zostały w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” oraz w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy.

W myśl z art. 8 ust. 3 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 20 lit. b - użyte w ustawie określenia oznaczają: ubytki wyrobów akcyzowych - wszelkie straty napojów alkoholowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353, z 2002 r. Nr 166, poz. 1362 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 173, poz. 1808) i wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi - wyłącznie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lub 8, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie (art. 92 ustawy).

Zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy - do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej.

Zauważyć należy, że w poz. 17 przedmiotowego załącznika nr 1 do ustawy, tj. wykazu wyrobów akcyzowych mieści się o kodzie CN 2207 alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej: alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

W myśl art. 85 ust. 1 pkt 1 właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych. Właściwy naczelnik urzędu celnego, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów może ustalić normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych o których mowa w ust. 1 art. 85 (art. 85 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Jednakże stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 4 zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku wynika, że Wnioskodawca nabywa ze składu podatkowego skażony alkohol etylowy, który używany jest do produkcji kosmetyków. Jednakże ilość skażonego alkoholu etylowego wydanego z magazynu jest rozbieżna z ilością alkoholu zawartego w wyrobie gotowym. Różnica ta wynika z samego procesu technologicznego jak również jest wynikiem niespełnienia norm jakościowych masy kosmetycznej bądź wyrobu gotowego. Różnica ta stanowi ubytki skażonego alkoholu etylowego.

W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, iż ubytki skażonego alkoholu etylowego powstałe podczas produkcji przedmiotowych wyrobów gotowych podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, jednakże do wysokości norm określonych w art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.