INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej informacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy otrzymany 100% upust do faktury zakupu o odroczonym terminie płatności może być potraktowany jako nieodpłatne otrzymanie tego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy otrzymany 100% upust do faktury zakupu o odroczonym terminie płatności może być potraktowany jako nieodpłatne otrzymanie tego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka kupiła stojak reklamowy od włoskiego kontrahenta, udokumentowany fakturą o odroczonym terminie płatności na 12 miesięcy. Stojak służy do reklamowania płytek ceramicznych, produkowanych przez tego kontrahenta. Stojak, że względu na wartość przekraczającą 3.500 złotych oraz termin użytkowania przekraczający 1 rok, został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany.

Z kontahentem została zawarta umowa, w której dostawca zobowiązuje się do udzielenia 100% upustu za zakupiony stojak, jeśli w wyznaczonym czasie (np. 12 miesięcy) Spółka dokona zakupu płytek na określonym poziomie.

Upust jest udokumentowany notą kredytową, która kompensuje do zera zobowiązanie wynikające z faktury zakupu o odroczonym terminie płatności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymany 100% upust do faktury zakupu (o odroczonym terminie płatności) tego środka trwałego może być potraktowany jako nieodpłatne otrzymanie środka trwałego...

Zdaniem Spółki otrzymaną notę kredytową w której kontrahent włoski udzielił 100% upustu cenowego do wcześniej wystawionej faktury, należy traktować jako nieodpłatne otrzymanie środka trwałego i kwotę upustu zaliczyć, w dacie otrzymania noty kredytowej, do przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a tej ustawy, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego względu należy odwołać się do rozumienia pojęcia „świadczenia” zgodnego z przepisami prawa i nauką prawa cywilnego. Pojęcie świadczenia należy bowiem rozpatrywać na tle stosunku zobowiązaniowego. Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. W myśl § 2 tego przepisu świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje aktywa. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód – co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest jego otrzymanie przez podatnika. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarta z kontrahentem umowę, w której dostawca (kontrahent) zobowiązuje się do udzielenia 100% upustu za zakupiony stojak, jeśli w wyznaczonym czasie (np. 12 miesięcy) Spółka dokona zakupu płytek na określonym poziomie. Upust jest udokumentowany notą kredytową, która kompensuje do zera zobowiązanie wynikające z faktury zakupu o odroczonym terminie płatności.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka przedmiotowy środek trwały, na który otrzymała upust 100%, powinna potraktować jako nieodpłatne świadczenie.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.