INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie korekt nadpłaconego podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie korekt nadpłaconego podatku.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 21 lipca 2009 r. nr ILPB1/415-603/09-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 lipca 2009 r., dnia 30 lipca 2009 r. nadano w polskiej placówce pocztowej uzupełnienie wniosku, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 4 sierpnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka realizując na podstawie Kodeksu pracy, jedną z podstawowych zasad prawa pracy, jaką jest w myśl art. 17 K.p. obowiązek ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych, dokonuje częściowego zwrotu kosztów nauki. Świadczenia te wypłacane są na podstawie ustanowionego w Spółce „Regulaminu przyznawania dofinansowania do dalszego kształcenia pracowników w xx S.A.”. Regulamin opracowany został na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12.10.1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. nr 103, poz. 472 ze zm.). Zgodnie z regulaminem pracownikowi, który otrzyma zgodę na uzupełnienie i podnoszenie kwalifikacji, zgodnych z profilem zatrudnienia, przyznawany jest zwrot części poniesionych kosztów na naukę. Udzielone dofinansowanie uznane zostało jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu i od kwoty tej pobierane były zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W jaki sposób, w przypadku zwolnienia tego dofinansowania z podatku dochodowego od osób fizycznych dokonać korekty nadpłaconego podatku naliczonego w latach 2004-2008...

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznane dofinansowanie do kosztów nauki, które na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinno być wolne od opodatkowania, a od którego były pobierane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, spowodowały u podatników nadpłatę. W tej sytuacji, zgodnie z art. 75 ustawy Ordynacja podatkowa sam zainteresowany podatnik może zwrócić się do naczelnika, kierującego właściwym urzędem skarbowym z wnioskiem o stwierdzenia nadpłaty podatku, składając równocześnie skorygowane zeznanie podatkowe. Korekta deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem korekty (art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa). Podatnik ma prawo do złożenia zeznań korygujących w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin złożenia zeznania podatkowego. W związku z tym lata 2004-2008 mieszczą się w okresie przewidzianym do złożenia korekty przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie korekt nadpłaconego podatku uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

W myśl art. 72 § ww. ustawy za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Jednakże nie w każdej z tych sytuacji płatnikowi przysługuje prawo do żądania stwierdzenia nadpłaty.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Organ podatkowy w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego prawidłowo określi wysokość należnego podatku, która pozwoli na ewentualne stwierdzenie nadpłaty.

Natomiast stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.

Z przedstawionej regulacji wynika jednoznacznie, że płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.

Ordynacja podatkowa w art. 72 zawierającym definicję nadpłaty, rozgranicza nadpłatę zaistniałą po stronie płatnika i możliwość dochodzenia jej zwrotu przez płatnika od nadpłaty jako kwoty nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku przez podatnika i dochodzenia jej zwrotu podatnikowi.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. W przypadku gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym, podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, stosownie do treści art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwota nadpłaty).

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przypadku, o którym mowa powyżej w myśl art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy wygasa po terminie przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do treści art. 80 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.

Dodatkowo wskazać należy na treść art. 8 ww. ustawy, który stanowi, iż płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Na podstawie informacji zawartych we wniosku należy uznać, że nie powstała po stronie Wnioskodawcy, jako płatnika, nadpłata, o której mowa w art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, co skutkuje jednocześnie brakiem uprawnienia do wystąpienia o zwrot nadpłaty.

W przedmiotowej sprawie dofinansowanie poniesione przez Wnioskodawcę (Pracodawcę) na rzecz pracowników do opłaty za kształcenie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi ono zatem dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż udzielone dofinansowanie uznane zostało jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu i od kwoty tej pobierane były zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem pracownikom przysługuje prawo do złożenia do naczelnika właściwego urzędu skarbowego, wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego naliczonego w latach 2004-2008 z równoczesnym złożeniem skorygowanego zeznania podatkowego wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 13 sierpnia 2009 r. nr ILPB1/415-603/09-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.