INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 9 czerwca 2009 r.) uzupełnionym pismami z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) oraz z dnia 6 sierpnia 2009 r. (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku naliczonego jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej wydatków bieżących,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej wydatków poniesionych na adaptację wnętrza lokalu użytkowego dla potrzeb utworzenia informacji turystycznej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 27 lipca 2009 r. o upoważnienie dla osoby podpisanej na wniosku oraz w dniu 10 sierpnia 2009 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miasto jest miastem na prawach powiatu oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu umów cywilno-prawnych. Miasto zamierza zrealizować zadanie własne inwestycyjne pn. „Utworzenie (...)”. Zadanie to obejmuje adaptację wnętrza lokalu użytkowego stanowiącego własność Gminy dla potrzeb utworzenia punktu informacji turystycznej i zakup wyposażenia: mebli, urządzeń biurowych i multimedialnych oraz materiałów promocyjnych: gadżetów reklamowych i promocyjnych, instalację oznakowania i tablic informacyjnych, organizację imprez promujących lokalne produkty turystyczne. Przedmiotowy lokal znajduje się w budynku objętym umową dzierżawy zawartą pomiędzy Miastem a Towarzystwem Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. Wnioskodawca otrzymuje z tego tytułu czynsz dzierżawny podlegający podatkowi VAT. Po zakończeniu inwestycji lokal będzie stanowił przedmiot umowy najmu pomiędzy Towarzystwem Budownictwa Społecznego a Miastem. Wydatki majątkowe związane z adaptacją wnętrza lokalu użytkowego kształtować się będą na poziomie 100.000 zł. Pozostałe wydatki to wydatki bieżące. Zakupione w ramach projektu wyposażenie będzie wykorzystywane dla realizacji zadania nieodpłatnie, gadżety i materiały promocyjne rozdawane będą również nieodpłatnie.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż:

• Miasto działa jako miasto na prawach powiatu realizując zadania gminy i powiatu,
• właścicielem budynku jest Miasto realizujące zadanie gminy, niepodlegajace opodatkowaniu podatkiem VAT, polegające na prowadzeniu Centrum Informacji Turystycznej, które będzie realizowane samodzielnie przez Urząd Miasta rama
• TBS będący dzierżawcą całego budynku, będzie wynajmował Miastu jeden lokal, w którym będzie prowadzone Centrum Informacji Turystycznej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawioną sytuacją, Zainteresowanemu będzie przysługiwało uprawnienie do zwrotu bądź odzyskania w jakikolwiek inny sposób przewidziany w ustawie o podatku VAT podatku naliczonego, zapłaconego wykonawcom, którzy na podstawie umów wykonują projekt obejmujący zadanie inwestycyjne oraz dostarczają wyposażenie i materiały i w związku z tym wystawiają Miastu faktury VAT zawierające ten podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu w opisanym stanie faktycznym uprawnienie do zwrotu podatku naliczonego lub pomniejszenia o podatek naliczony podatku należnego wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej tylko i wyłącznie w zakresie wydatków inwestycyjnych poniesionych na adaptację lokalu użytkowego. Pozostała część wydatków, czyli wydatki bieżące, nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną, a więc Miastu nie przysługuje uprawnienie do zwrotu podatku naliczonego ani uprawnienie do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej wydatków bieżących,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej wydatków poniesionych na adaptację wnętrza lokalu użytkowego dla potrzeb utworzenia informacji turystycznej.
  
  

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych – art. 15 ust. 6 ustawy.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Art. 7 ust. 1 pkt 10 i 18 ustawy o samorządzie gminnym stanowi, iż zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania te obejmują sprawy m.in. w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz promocji gminy.

Z opisu sprawy wynika, iż Miasto, działając jako miasto na prawach powiatu i realizując zadania gminy i powiatu, planuje realizację projektu pn. „Utworzenie (...)”. Przedmiotem projektu jest adaptacja wnętrza lokalu użytkowego dla potrzeb utworzenia punktu informacji turystycznej (w budynku, który stanowi własność Miasta) oraz zakup wyposażenia: mebli, urządzeń biurowych i multimedialnych oraz materiałów promocyjnych, gadżetów reklamowych, instalację oznakowania i tablic informacyjnych, organizację imprez promujących lokalne produkty turystyczne. Przedmiotowy lokal znajduje się w budynku objętym umową dzierżawy zawartą pomiędzy Miastem a Towarzystwem Budownictwa Społecznego i z tego tytułu Miasto otrzymuje czynsz dzierżawny podlegający podatkowi VAT. Po zakończeniu inwestycji lokal będzie stanowił przedmiot umowy najmu pomiędzy Towarzystwem Budownictwa Społecznego a Zainteresowanym. Planowane zadanie realizowane w ramach projektu będzie związane z wykonywaniem zadań własnych gminy, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wydatki majątkowe związane z adaptacją lokalu użytkowego kształtować się będą na poziomie 100.000 zł, natomiast pozostałe wydatki będą wydatkami bieżącymi.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż zakupione w ramach projektu wyposażenie, jak i gadżety oraz materiały promocyjne będą wykorzystywane dla realizacji zadania nieodpłatnie.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie warunek ten nie zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawca – jednostka samorządu terytorialnego, realizując inwestycję wykonuje jedno z zadań własnych Gminy, a towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie będą związane z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, Zainteresowany nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji planowanej inwestycji.

W zakresie przedmiotowego projektu, Miasto nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 10 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia oraz podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Tym samym jeśli Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 10 ww. rozporządzenia.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nie został spełniony podstawowy warunek wskazany w art. 86 ust. 1 ustawy, czyli związek zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Wnioskodawca nie ma więc możliwości odzyskania podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu pn. „Utworzenie (...)” zarówno w części obejmującej adaptację wnętrza lokalu użytkowego dla potrzeb utworzenia punktu informacji turystycznej, jak również w części dotyczącej zakupu wyposażenia: mebli, urządzeń biurowych i multimedialnych oraz materiałów promocyjnych, gadżetów reklamowych, instalację oznakowania i tablic informacyjnych, organizację imprez promujących lokalne produkty turystyczne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.