INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2009 r. (data wpływu 26 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie doliczenia do dochodu kwoty wydatków odliczonych w ramach tzw. „ulgi na wynajem” – jest:

• prawidłowe w części dotyczącej doliczenia kwoty wydatków uprzednio odliczonych,

• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania sankcji w postaci doliczenia do kwoty uprzednio odliczonej 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu 10-letniego okresu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie doliczenia do dochodu kwoty wydatków odliczonych w ramach tzw. „ulgi na wynajem”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 1999 roku Wnioskodawczyni zakupiła od firmy deweloperskiej udział w gruncie, na którym wybudowano budynek z mieszkaniami przeznaczonymi pod wynajem.

Zgodnie z umową z deweloperem Zainteresowana poniosła koszty budowy budynku. Budynek otrzymał pozwolenie na użytkowanie w grudniu 2001 roku.

Wnioskodawczyni jest właścicielką 8 lokali mieszkalnych, których wynajem jest dla Niej źródłem dochodu rozliczanego według skali podatkowej.

W latach 1999-2002 Zainteresowana korzystała z ulgi podatkowej dla osób budujących mieszkania na wynajem, rozliczanej w prowadzonej od 1997 roku do dziś działalności gospodarczej, od 2004 roku opodatkowanej podatkiem liniowym.

Pod koniec 2009 lub na początku 2010 roku Wnioskodawczyni zamierza sprzedać jeden z lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie jednego z lokali w 2009 lub 2010 roku skutkować będzie zwrotem ulgi w części dotyczącej sprzedanego lokalu, którą Zainteresowana doliczy do dochodu w deklaracji z działalności gospodarczej za 2009 lub 2010 rok oraz zwiększy doliczoną do dochodu kwotę o 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu 10 lat, liczonych od końca roku podatkowego w którym wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż jednego z lokali w 2009 lub 2010 roku skutkować będzie zwrotem ulgi w części dotyczącej zbytego lokalu doliczonej do dochodu za rok, w którym dokonana zostanie sprzedaż i wykazaniem w deklaracji za ten rok. Doliczona do dochodu kwota zwiększona zostanie o 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu 10 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej doliczenia kwoty wydatków uprzednio odliczonych,

• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania sankcji w postaci doliczenia do kwoty uprzednio odliczonej 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu 10-letniego okresu.
  
  

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na wynajem nie uważa się lokali mieszkalnych wynajętych osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 7 ust. 13 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104 ze zm.) podatnikom, którzy przed dniem 1 stycznia 2001 r. ponieśli wydatki, o których mowa w ust. 12 i nabyli prawo do odliczeń na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r. oraz art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. i po tym dniu dokonali dalszych wydatków na zakup tej działki lub udziału we współwłasności tej działki oraz na budowę tego budynku, przysługuje prawo do odliczania, na zasadach określonych w tej ustawie, wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2003 r.

Przesłanki utraty nabytego prawa do ulgi określał przepis zawarty w art. 26 ust. 10 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 roku. Obecnie kwestię tę reguluje art. 7 ust. 14 i 14a ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 r., zgodnie z którym podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym:

1. nastąpiło zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności lub
2. wynajęto budynek albo lokal mieszkalny osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, lub
3. dokonano zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy albo przeznaczono budynek lub lokal mieszkalny na potrzeby właściciela lub współwłaściciela, lub
4. zbyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku

- są obowiązani doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiły te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty.

Jednocześnie wskazać należy, iż w wyniku nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956), ustawodawca w ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, zrezygnował z sankcji polegającej na powiększeniu zwrotu o 10% za każdy rok brakujący do upływu dziesięcioletniego okresu.

Na mocy art. 7 ust. 14a ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, dziesięcioletni okres, o którym mowa w ust. 14:

1. w pkt 1-3 – liczy się od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń,
2. w pkt 4 – liczy się od końca roku podatkowego, w którym nabyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego opis zdarzenia przyszłego oraz wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Zainteresowana przed upływem dziesięciu lat – licząc od końca roku kalendarzowego, w którym otrzymała decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie lokalu dokona jego zbycia, będzie Ona zobowiązana wykazać w zeznaniu i doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpi to zbycie, uprzednio odliczone kwoty w części przypadającej na ten lokal. Nie będzie Ona natomiast zobowiązana do powiększenia zwrotu o 10% za każdy rok brakujący do upływu dziesięcioletniego okresu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.