Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-252/09/AB
Data
2009.07.17
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Słowa kluczowe
dokumentowanie
faktura pro forma
Istota interpretacji
Czy wystawienie faktury pro forma rodzi skutki podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Wniosek ORD-IN
3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura – 30 marca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 8 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia, czy wystawienie faktury „pro forma” rodzi jakiekolwiek skutki podatkowe - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia, czy wystawienie faktury „pro forma” rodzi jakiekolwiek skutki podatkowe. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 20 maja 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 8 czerwca 2009 r.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
W prowadzonej działalności gospodarczej (ze względu na to, że są to towary używane) bardzo często Wnioskodawca spotyka się z koniecznością uzgodnienia zakresu dostawy, tj. cech towaru, np. numer identyfikacyjny pojazdu, maszyny, czy urządzenia, rok budowy i inne. W szeregu przypadków dogodnym dokumentem jest faktura „pro forma”. W większości firm prowadzących leasing maszyn, pojazdów, urządzeń, poza ofertą jest to pierwszy konieczny dokument dla prowadzonej procedury decyzji o zakupie „klientowi”. W fakturze „pro forma” występuje zawsze wartość towaru tak netto jak i brutto, sposób zapłaty i jej termin. Umożliwia to obu stronom akceptację transakcji. Działalność Wnioskodawcy polega na kupnie i sprzedaży maszyn, pojazdów i urządzeń szczególnie używanych ale i nowych. Zakup i dalszą sprzedaż w większości przypadków prowadzi „pod klienta”, oferując towar na podstawie posiadanych ofert. Wnioskodawca towary te kupuje w chwili pozyskania nabywcy. W celu jasnego, jednoznacznego zaoferowania towaru, transakcje często poprzedza wystawienie faktury „pro forma”, tak przy nabyciu jak i przy sprzedaży. Zawsze transakcja kończy się wystawieniem/otrzymaniem faktury VAT lub w przypadku nabycia innego dokumentu (umowa cywilno-prawna, dokument importowy). Dokonując zakupu towarów używanych nie podlegających podatkowi VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535), towary te odsprzedawane są nabywcom w zdecydowanej większości z dodatnią marżą (wyjątek stanowi obniżenie wartości w wyniku np. uszkodzenia przy składowaniu, utracie wartości rynkowej np. w wyniku długotrwałej niemożności sprzedaży, tzw. przecena). Na towary te Wnioskodawca wystawia tzw. pełną fakturę z podatkiem VAT należnym liczonym od wartości netto towaru lub fakturę VAT-marża z podatkiem VAT należnym liczonym od marży.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 czerwca 2009r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca wyjaśnił, że: - oferowane, np. w ofercie publicznej, towary mają potencjalne źródło nabycia od dostawców: jak oficjalni importerzy, firmy zagraniczne w tym pośrednicy zagraniczni i inni dostawcy, np. osoby nie prowadzące działalności gospodarczej. Towary te Wnioskodawca nabywa bardzo często pod „konkretnego klienta”, po akceptacji przyszłego nabywcy,
- towary te to przede wszystkim specjalne lub specjalistyczne pojazdy, maszyny i urządzenia których „kompletacja” wynika z potrzeb przyszłego nabywcy i jest akceptowana przez podpisanie stosownej umowy na dostawę lub faktury pro forma,
- towary nabywane są zawsze odpłatnie na podstawie faktur VAT, faktur importowych lub umów cywilno-prawnych,
- działalność gospodarcza prowadzona jest w oparciu o książkę przychodów i rozchodów.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:
Czy faktura „pro forma” jest jakimkolwiek dokumentem w świetle prawa podatkowego w szczególności: - Czy towar objęty fakturą „pro forma” musi być własnością sprzedającego (sprzedający musi posiadać na ten towar fakturę nabycia lub ma inne prawo dysponowania nim, np. komis, przyrzeczenie)...
- Czy wystawiając fakturę „pro forma” wystarczy, że sprzedający posiada wiążącą ofertę na oferowany towar...
- Czy wystawienie faktury „pro forma” rodzi skutki w naliczeniu podatku dochodowego (czy wartość określona na fakturze „pro forma” stanowi przychód przed zapłatą za towar)...
Zdaniem Wnioskodawcy: Ad.1) Faktura „pro forma” nie jest dokumentem w świetle prawa podatkowego, a stanowi rodzaj oferty handlowej na podstawie której można dokonać transakcji stosując przyjęte w tym celu dokumenty jak faktura VAT, faktura VAT – marża. Ad. 2) Faktura „pro forma”, jako dokument niewiążący, można wystawić na podstawie oferty dostawcy, nawet na towar nie będący własnością sprzedawcy. Ad. 3) Otrzymanie/wystawienie faktury „pro forma” nie rodzi skutków w naliczeniu podatku dochodowego (wartość określona na fakturze pro forma nie stanowi przychodu/kosztów) przed zapłatą za towar.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Nr 14, poz.176 ze zm.) - osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca wskazał, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zasady prowadzenia księgi przychodów i rozchodów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.). W myśl § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów (§ 12 ust. 1 ww. rozporządzenia).
Stosownie do § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: - faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
- inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, b. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty, c. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych, d. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Odnosząc się do wymienionych we wniosku faktur „pro forma” należy zauważyć, że przepisy ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak również ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują zagadnień związanych z fakturami „pro forma”. Według Słownika Wyrazów Obcych i Zwrotów Obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego zamieszczonego na stronie internetowej pod adresem http//www. słownik-online.pl/Kopaliński/ „pro forma” znaczy: dla formy, dla pozoru, przyzwoitości; „rachunek pro forma” znaczy prowizoryczny, tymczasowy. Leksykon biznesu wyjaśnia, że faktura „pro forma” to inaczej faktura fikcyjna. Jest ona wystawiana nie jako dowód wykonania transakcji towarowej, lecz przed jej zawarciem i przesyłana przez dostawcę razem z ofertą lub potwierdzeniem przyjęcia zamówienia do wykonania, ewentualnie przedkładana w ślad za towarami wysyłanymi na próbę na sprzedaż konsygnacyjną. Mając na uwadze definicje słownikowe, należy stwierdzić, iż faktura z adnotacją „pro forma” nie oddaje istoty rzeczywistych operacji gospodarczych i nie ma charakteru faktury handlowej, a zatem nie rodzi żadnych skutków podatkowych zarówno po stronie wystawcy jak i nabywcy. Faktury „pro forma” są w obrocie handlowym głównie w celach informacyjnych, bywają również wystawiane jako podstawa do wpłat zaliczek. Są wystawiane przed zawarciem transakcji handlowych i przysyłane przez dostawcę razem z ofertą lub potwierdzeniem przyjęcia zamówienia do wykonania, ewentualnie przedkładane w ślad za towarami wysyłanymi na próbę na sprzedaż konsygnacyjną (oddanie w komis, sprzedaż na rachunek wierzyciela). W świetle powyższego, faktura „pro forma” nie jest dowodem dokonania transakcji, jak również dowodem księgowym. Na jej podstawie nie ma możliwości dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Oznacza to, że w świetle przepisów podatkowych nie rodzi żadnych skutków zarówno u sprzedawcy, jak i nabywcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
|