INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 18 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalania podstawy opodatkowania w postaci marży z tytułu świadczenia usług turystyki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalania podstawy opodatkowania w postaci marży z tytułu świadczenia usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem wykonującym usługi polegające na organizowaniu pobytu dla osób indywidualnych (prowadzących działalność gospodarczą) lub różnych grup uczestniczących w takich imprezach, jak: targi, wystawy, konferencje, szkolenia, imprezy sportowe itp.

Zainteresowany wskazał, iż ww. usługi rozlicza stosując szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki na podstawie art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bezpośrednio po dokonaniu rezerwacji lub po zawarciu umowy, Wnioskodawca wystawia fakturę PRO FORMA na zaliczkę lub na całą kwotę należności. Po otrzymaniu od zamawiającego należności za usługę, Zainteresowany wystawia FAKTURĘ VAT MARŻA lub FAKTURĘ VAT MARŻA – zaliczka.

Marżę Wnioskodawca wylicza w momencie uzyskania faktur za usługi, które nabywa dla bezpośredniej korzyści turysty, tzn.: usługi hotelowe, gastronomiczne, cateringowe, transport itp.

Przy dużych imprezach organizowanych w dłuższym okresie czasu, lub w przypadku odbywających się jednocześnie kilku imprezach w mieście, Zainteresowany wskazał, iż ma problem z ustaleniem, np. ceny pokoju za nocleg dla konkretnego nabywcy usługi. Przykładowo, otrzymuje on fakturę za noclegi z danego hotelu podliczoną kompleksowo za wszystkie zarezerwowane pokoje w danym okresie czasu – są to doby w różnych sezonach cenowych, w różnych dniach tygodnia, ze śniadaniem lub bez, w pokojach 1-osobowych lub 2-osobowych, a pokoje do pojedynczego wykorzystania, za pokoje z dostawkami o różnych cenach, za pokoje standardowe i za pokoje o podwyższonym standardzie. Na jednej fakturze występują więc ceny: weekendowe, podstawowe, sezonowe itp. Ponadto od kontrahentów Wnioskodawca otrzymuje należności w PLN lub w walutach obcych (głównie w EUR), są to w 90% przelewy należności, a w 10% Zainteresowany pobiera należność z kart kredytowych. Zdarzają się również przypadki anulowania lub korekty zamówień, a także wnoszone są reklamacje. Często usługa nabyta dla jednego kontrahenta jest dokumentowana za pomocą kilku faktur. Na podstawie takiej faktury lub faktur Zainteresowany nie jest w stanie ustalić jaki pokój i w jakiej cenie zajmował, np. Pan K…., czy Pan N…., jeśli jednocześnie korzysta z niego 100, 200 lub większa liczba uczestników imprezy. Zatem, w opinii Wnioskodawcy, ustalenie jednostkowej marży dla poszczególnych nabywców staje się wręcz niemożliwe.

Art. 119 ust. 1 i 2 ustawy przewiduje klasyczne, łatwe w rozliczeniu ustalenie marży dla konkretnego nabywcy, a co za tym idzie dla konkretnej faktury VAT MARŻA.

Wnioskodawca wskazał, iż wyliczenie marży odbywa się na podstawie ewidencji sprzedaży VAT MARŻA oraz ewidencji zakupu towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywców jego usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany może stosować, dla celów podatku VAT, wyliczenie marży łącznej dla wszystkich nabywców w danym okresie rozliczeniowym (tj. w miesiącu)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie wyliczenia łącznej marży z wszystkich faktur VAT MARŻA dotyczących sprzedaży w danym miesiącu pozostanie bez wpływu na rozliczenie z urzędem skarbowym. Zbiorcze wyliczenie marży nie powoduje bowiem uszczuplenia podatkowego i nie koliduje z żadnym ze znanych Zainteresowanemu przepisów prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 29 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. (…).

Według szczególnej procedury wynikającej z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

W ust. 3 cytowanego artykułu postanowiono iż, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty (art. 119 ust. 3a ustawy).

Art. 109 ust. 3 ustawy stanowi, iż podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 4 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca w odrębny sposób uregulował opodatkowanie specyficznej kategorii usług jakimi są usługi turystyki.

Podstawa opodatkowania dla tego typu usług, ustalona w oparciu o przepisy art. 119, jest wyjątkiem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 29 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług turystycznych. Zainteresowany wskazał, iż ww. usługi rozlicza stosując szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki na podstawie art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Marżę Wnioskodawca wylicza w momencie uzyskania faktur za usługi, które nabywa dla bezpośredniej korzyści turysty, tzn.: usługi hotelowe, gastronomiczne, cateringowe, transport itp. Przy dużych imprezach organizowanych w dłuższym okresie czasu, lub w przypadku odbywających się jednocześnie kilku imprezach w mieście Zainteresowany wskazał, iż ma problem z ustaleniem, np. ceny pokoju za nocleg dla konkretnego nabywcy usługi. Przykładowo, otrzymuje on fakturę za noclegi z danego hotelu podliczoną kompleksowo za wszystkie zarezerwowane pokoje w danym okresie czasu – są to doby w różnych sezonach cenowych, w różnych dniach tygodnia, ze śniadaniem lub bez, w pokojach 1-osobowych lub 2-osobowych, a pokoje do pojedynczego wykorzystania, za pokoje z dostawkami o różnych cenach, za pokoje standardowe i za pokoje o podwyższonym standardzie. Na jednej fakturze występują więc ceny: weekendowe, podstawowe, sezonowe itp. Zdarzają się również przypadki anulowania lub korekty zamówień, a także wnoszone są reklamacje. Często usługa nabyta dla jednego kontrahenta jest dokumentowana za pomocą kilku faktur. Na podstawie takiej faktury lub faktur Zainteresowany nie jest w stanie ustalić jaki pokój i w jakiej cenie zajmował, np. Pan K..., czy Pan N... Zatem, w opinii Wnioskodawcy ustalenie jednostkowej marży dla poszczególnych nabywców staje się wręcz niemożliwe.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy, a w szczególności art. 119 ust. 2 ustawy, stwierdza się, że sposób w jaki Zainteresowany oblicza podstawę opodatkowania przy wykonywaniu usługi turystyki, tj. marżę łączną dla wszystkich nabywców ww. usług w danym okresie rozliczeniowym (w miesiącu), jest nieprawidłowy.

Przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (pomniejszoną o kwotę podatku).

Koniecznym jest zatem ustalenie, za jaką wartość podatnik nabył towary i usługi dla bezpośredniej korzyści danego turysty, a za jaką cenę sprzedaje temu turyście ostateczną usługę turystyczną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii dokumentowania przez Zainteresowanego otrzymywanych – na poczet ceny za usługę turystyki – zaliczek oraz momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług turystyki opodatkowanych na zasadzie marży.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.