INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21.08.2009r. (data wpływu 24.08.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla udostępnienia nieruchomości w celu umieszczenia pod powierzchnią gruntu kabla telekomunikacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.08.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla udostępnienia nieruchomości w celu umieszczenia pod powierzchnią gruntu kabla telekomunikacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości (właściciel – Skarb Państwa) zabudowanej budynkiem biurowym stanowiącym odrębną nieruchomość.

Spółka przedłożyła Wnioskodawcy projekt umowy o udostępnienie nieruchomości (opisanej powyżej) w celu budowy sieci telekomunikacyjnej.

Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca:

• wyraża zgodę na wejście przez Spółkę na nieruchomość w celu przeprowadzenia robót związanych z budową sieci telekomunikacyjnej, której rezultatem będzie umieszczenie będzie umieszczenie na nieruchomości rurociągu kablowego o przekroju 4x40 mm,

• zobowiązuje się do udostępnienia nieruchomości w celu eksploatacji kabla, konserwacji i usuwania awarii w infrastrukturze telekomunikacyjnej,

• zobowiązuje się do udostępnienia nieruchomości w celu eksploatacji kabla, konserwacji i usuwania awarii w infrastrukturze telekomunikacyjnej,

• zobowiązuje się do powiadomienia przyszłego nabywcy nieruchomości o jej obciążeniu i przeniesienia praw umowy na nowego właściciela,

• otrzyma jednorazowo kwotę stanowiącą (poza odszkodowaniem za ewentualne zniszczenie zasiewów i nasadzeń) ostateczną należność funduszu z tytułu udostępnienia nieruchomości w sposób powyżej opisany,
  
  

Wybudowanie linii kablowej nie ma wpływu na poziom usług telekomunikacyjnych świadczonych użytkownikom udostępnianej nieruchomości, ograniczając natomiast możliwość swobodnego gospodarowania nieruchomością, wpływa ujemnie na jej wartość rynkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota należna Wnioskodawcy za udostępnienie nieruchomości w celu umieszczenia pod powierzchnią gruntu kabla telekomunikacyjnego na wyżej opisanych warunkach będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Art. 140 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 800 z późn. zm.) wprowadza zasadę odpłatności za korzystanie z nieruchomości m.in. w celu przeprowadzenia linii kablowych. Z zapisu tego nie wynika charakter prawny tej „odpłatności”.

Wykonanie zobowiązań z powyższej umowy nie jest czynnością wymienioną w art. 5 ustawy o VAT. Kwota określona w umowie stanowi odszkodowanie za umniejszenie wartości gruntu poprzez umieszczenie w nim obcej infrastruktury nie tylko nie podnoszącej walorów użytkowych nieruchomości, ale przeciwnie ograniczającej w przyszłości możliwości swobodnego jej zagospodarowania, w szczególności: budowy dojść i dojazdów do budynku.

Nie mniej jednak zawierając taką umowę Wnioskodawca zobowiązuje się do tolerowania czynności lub sytuacji.

W związku z powyższym na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, kwota odszkodowania powinna być opodatkowana 22% podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 , poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu VAT podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

• eksport towarów;

• import towarów;

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, iż świadczenie usług obejmuje nie tylko działania podatnika, ale również zobowiązanie się do powstrzymywania od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub stanów.

Ponadto, aby móc zaliczyć daną czynność do usług opodatkowanych VAT, musi ona wynikać z określonego stosunku zobowiązaniowego. Przede wszystkim świadczenie usług nie może mieć miejsca bez ustalenia konsumenta (podmiot będący beneficjentem danej usługi). Zobowiązanie to musi być odpłatne.

Przy definiowaniu świadczenia należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego, w szczególności do art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) stanowiącego, że świadczenie może polegać na działaniu (facere) albo na zaniechaniu (non facere). Świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług powinno wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego oraz powinien występować bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść majątkową.

Co do zasady w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje:

1. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy;
2. czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
   
   

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym czynność powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowym. W chwili obecnej Spółka przedłożyła Stronie projekt umowy o udostępnienie nieruchomości w celu budowy sieci telekomunikacyjnej. Zgodnie z postanowieniami umowy Fundusz:

• wyraża zgodę na wejście przez Spółkę na nieruchomość w celu przeprowadzenia robót związanych z budową sieci telekomunikacyjnej, której rezultatem będzie umieszczenie będzie umieszczenie na nieruchomości rurociągu kablowego o przekroju 4x40 mm,

• zobowiązuje się do udostępnienia nieruchomości w celu eksploatacji kabla, konserwacji i usuwania awarii w infrastrukturze telekomunikacyjnej,

• zobowiązuje się do udostępnienia nieruchomości w celu eksploatacji kabla, konserwacji i usuwania awarii w infrastrukturze telekomunikacyjnej,

• zobowiązuje się do powiadomienia przyszłego nabywcy nieruchomości o jej obciążeniu i przeniesienia praw umowy na nowego właściciela,

• otrzyma jednorazowo kwotę stanowiącą (poza odszkodowaniem za ewentualne zniszczenie zasiewów i nasadzeń) ostateczną należność funduszu z tytułu udostępnienia nieruchomości w sposób powyżej opisany.
  
  

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii opodatkowania czynności udostępnienia nieruchomości w celu umieszczenia pod powierzchnią gruntu kabla telekomunikacyjnego.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zgodę na korzystanie z nieruchomości i otrzymane w zamian odszkodowanie należy traktować jako wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu według 22% stawki podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.