INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 26 maja 2009r.), uzupełnionym w dniu 06 lipca 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwolnienia z opodatkowania rekompensaty (odszkodowania) za mienie pozostawione za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zwolnienia z opodatkowania rekompensaty (odszkodowania) za mienie pozostawione za granicą.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych w związku z czym pismem z dnia 25 czerwca 2009r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 06 lipca 2009r. do tut. Biura wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 marca 2009r. wnioskodawczyni otrzymała na konto bankowe odszkodowanie – rekompensatę za tzw. „mienie X”. Mienie to, tj. #189; domu, jest spadkiem nabytym po jej rodzicach: ojcu zmarłym w 1975r. (spadek nabyty wspólnie z matką) i matce zmarłej w 1989r. (spadek nabyty w całości). Po otrzymaniu decyzji z Urzędu Marszałkowskiego, gdzie poinformowano ją, iż odszkodowanie za „mienie X” nie podlega opodatkowaniu, zgłosiła się do urzędu skarbowego, gdzie uzyskała informację, że odszkodowanie za powyższe mienie nie podlega opodatkowaniu i w związku z tym nie jest zobowiązana do dokonania żadnych czynności w urzędzie.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała, iż rekompensatę otrzymała na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005r. (Dz. U. Nr 169, poz. 1418).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem rekompensaty za pozostawione za granicą „mienie X”, będące spadkiem po rodzicach winna wnioskodawczyni ten fakt zgłosić w urzędzie skarbowym i na jakim druku...

Zdaniem wnioskodawczyni, podobnie jak ją poinformowano w Urzędzie Wojewody Marszałkowskiego, który wydał decyzję o przyznaniu rekompensaty za „mienie X” oraz urzędzie skarbowym, uważa, że nie powinna od otrzymanej rekompensaty płacić żadnego podatku. Mienie to (#189; domu) wchodzi w skład spadku nabytego w całości po jej rodzicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie z poglądami doktryny przedmiotu, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 08 lipca 2005r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami RP (Dz. U. Nr 169, poz. 1418).

Na podstawie art. 2 ww. ustawy z dnia 08 lipca 2005r. prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami RP, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:

1. był w dniu 1 września 1939r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je z przyczyn, o których mowa w art. 1,
2. posiada obywatelstwo polskie.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni w 1975r nabyła częściowo a później w 1989r. nabyła w całości spadek po zmarłych rodzicach. W marcu 2009r., na mocy decyzji Urzędu Marszałkowskiego, otrzymała na konto bankowe odszkodowanie za pozostawiony przez rodziców dom poza granicami kraju tzw. „mienie X”.

Jako, że wnioskodawczyni skorzystała z prawa do rekompensaty na podstawie przepisów ustawy z dnia 08 lipca 2005r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418, z późn. zm.), to nabycie tego prawa tytułem dziedziczenia na podstawie przepisów ww. ustawy wchodzi w skład masy spadkowej i podlega podatkowi od spadków i darowizn na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy nabycie tego prawa zwolnione jest z podatku od spadków i darowizn.

Należy zauważyć, iż rekompensata z tytułu pozostawienia nieruchomości (mienia) poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej korzysta bezwarunkowo ze zwolnienia wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn (art. 4 ust. 1 pkt 16). Powyższe przepisy ustawy nie nakładają na wnioskodawczynię obowiązku złożenia zeznania podatkowego w związku z nabyciem przez nią prawa do rekompensaty.

Zatem stanowisko wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.