INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura 13 lipca 2009r.), uzupełnionym w dniach 4 i 7 września 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie:

• obowiązku sporządzenia spisu z natury na dzień likwidacji Spółki jawnej – jest nieprawidłowe,
• obowiązku opodatkowania remanentu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku sporządzenia spisu z natury na dzień likwidacji Spółki jawnej,
• obowiązku opodatkowania remanentu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 sierpnia 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 4 i 7 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był wspólnikiem Spółki jawnej. Wspólnikami Spółki były dwie osoby fizyczne: wspólnik P.N. oraz wspólnik K.D. Spółka zajmowała się działalnością handlową oraz budowlano-instalacyjną. Działalność budowlano-instalacyjna wykonywana była przez podwykonawców Spółki. Spółka prowadziła pełną księgowość, a wspólnicy byli opodatkowani podatkiem liniowym. Spółka była czynnym podatnikiem VAT. W czerwcu 2006 roku wspólnik K.D. wypowiedział umowę spółki, skutkiem czego przeszła ona w stan likwidacji. Otwarcie likwidacji zostało zgłoszone do Krajowego Rejestru Sądowego, a Spółka działała dalej pod dotychczasową firmą z dodatkiem „w likwidacji". Po otwarciu likwidacji wspólnik K.D. wniósł pozew o przyznanie mu prawa do przejęcia majątku Spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem, opierając swoje powództwo na art. 66 Kodeksu spółek handlowych. Ponadto, także wnioskodawca wystąpił z identycznym powództwem kierując je przeciw wspólnikowi. W wyniku przeprowadzonego postępowania sądowego, wyrokiem Sądu Okręgowego, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego, prawo do przejęcia majątku „Spółki jawnej w likwidacji” zostało przyznane wnioskodawcy, przy czym wnioskodawca został zobowiązany do rozliczenia się z występującym wspólnikiem. Wyrok ten stał się prawomocny i wykonalny w dniu 13 maja 2009 roku.

Po tym dniu wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą (dokonał stosownych zgłoszeń do ewidencji działalności gospodarczej, urzędu statystycznego oraz złożył zgłoszenie aktualizacyjne NIP) i rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej w oparciu o przejęty majątek Spółki. Drugi ze wspólników dalej osiąga dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Majątek Spółki na dzień uprawomocnienia się wyroku o przyznaniu prawa do jego przejęcia obejmował m.in. trzy samochody osobowe przeznaczone do działalności gospodarczej, wózek widłowy wykorzystywany przy załadunku i rozładunku towaru na magazyn, narzędzia takie jak: młot wyburzeniowy, płyta wibracyjna, zgrzewarka stacjonarna, sprężarka tłokowa, wiertnica, klimatyzator, zestawy komputerowe z oprogramowaniem. Ponadto w skład majątku wchodziło wyposażenie techniczne biura i magazynu, środki pieniężne na rachunku bankowym, znak towarowy, prawa wynikające z umowy dzierżawy budynku, w którym znajduje się siedziba Spółki (Spółka jest dzierżawcą tego budynku), prawa wynikające z umowy najmu budynku (Spółka jest wynajmującym lokali znajdujących się w budynku, który dzierżawi), zobowiązania wynikające z umów gwarancji, które udzieliła Spółka, jak także towary handlowe. Spółka zatrudniała także dwóch pracowników (specjalistę do spraw zaopatrzenia oraz specjalistę do spraw handlowych).

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego, z dnia 05 czerwca 2009r., Spółka została wykreślona z rejestru przedsiębiorców. Postanowienie to stało się prawomocne w dniu 24 czerwca 2009 roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przejęcie majątku Spółki w trybie art. 66 Kodeksu spółek handlowych powoduje konieczność sporządzenia spisu z natury i rozliczenia podatku związanego z likwidacją działalności gospodarczej zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem wnioskodawcy, przejęcie majątku spółki w trybie art. 66 Kodeksu spółek handlowych nie rodzi po stronie wnioskodawcy obowiązku sporządzenia spisu z natury, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego. U wnioskodawcy nie dochodzi bowiem wygaśnięcia źródła przychodu z działalności gospodarczej, ponieważ dalej będzie prowadził działalność, tyle tylko że w formie indywidualnej działalności gospodarczej.

W ocenie wnioskodawcy podobnie drugi wspólnik nie ma obowiązku ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego. Przepis art. 24 ust. 3 wskazuje bowiem, iż dochód ten ustala się w stosunku do pozostałych na dzień likwidacji składników majątkowych wymienionych w tym przepisie. W niniejszej sprawie w chwili uprawomocnienia się wyroku o przyznaniu prawa do przejęcia majątku spółki wnioskodawcy, na niego przeszedł cały majątek spółki jawnej. Oznacza to, że drugi wspólnik, który utracił prawo do majątku, przestał z tym dniem dysponować jakimikolwiek składnikami majątkowymi, o których mowa w powołanym przepisie. Brak jest wobec tego podstawy do zastosowania przepisu art. 24 ust. 3 niezależnie od faktu, czy drugi wspólnik osiąga przychody z działalności gospodarczej w innej formie, czy też nie, ponieważ na dzień likwidacji (24 czerwca – data uprawomocnienia się postanowienia o wykreśleniu spółki z rejestru), w spółce nie znajdował się jakikolwiek składnik majątku, który mógłby zostać objęty remanentem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei w myśl art. 24 ust. 3 ww. ustawy, w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi – takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił – w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w powyższym zawiadomieniu.

Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1. w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy,
2. nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży,
3. osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem,
4. nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.
   
   

W przedmiotowej sprawie, mimo rozwiązania Spółki jawnej, nie doszło do likwidacji działalności gospodarczej, bowiem wnioskodawca kontynuuje działalność gospodarczą prowadząc przedsiębiorstwo jednoosobowo w oparciu o przejęty majątek tej Spółki. Oznacza to, że wnioskodawca nadal uzyskuje przychody z tego samego źródła, tj. z działalności gospodarczej. W sytuacji takiej na wnioskodawcy nie ciąży obowiązek ustalenia dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ww. ustawy, gdyż źródło przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie zostało zlikwidowane. Oznacza to, że wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty, od dochodu o którym mowa w cyt. wyżej art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku w formie ryczałtu określonego przepisem art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Omawiane wyłączenie z obowiązku ustalenia dochodu nie jest jednak równoznaczne ze zwolnieniem z obowiązku sporządzania spisu z natury.

Na dzień zakończenia działalności Spółki jawnej na wnioskodawcy ciążył bowiem obowiązek przeprowadzenia inwentaryzacji, który wynika wprost z odrębnych przepisów, tj. na gruncie przedmiotowej sprawy z ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Przepis art. 26 ust. 4 tej ustawy, stanowi o obowiązku przeprowadzenia inwentaryzacji przez podmioty prowadzące księgi rachunkowe na dzień zakończenia działalności jednostki (...).

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko:

• w części dotyczącej obowiązku sporządzenia spisu z natury na dzień zakończenia działalności Spółki jawnej należy uznać za nieprawidłowe, natomiast
• w zakresie obowiązku zapłaty podatku od tego remanentu za prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych objętym pytaniami 4-7 oraz w zakresie dotyczącym podatku VAT objętym pytaniami 1 i 2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.