INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09 lipca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 13 lipca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty dopłat do energii elektrycznej dla pracowników i ekwiwalentu wypłacanego emerytom i rencistom oraz członkom rodzin zmarłych pracowników na podstawie przepisów ponadzakładowego układu zbiorowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty dopłat do energii elektrycznej dla pracowników i ekwiwalentu wypłacanego emerytom i rencistom oraz członkom rodzin zmarłych pracowników na podstawie przepisów ponadzakładowego układu zbiorowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Spółki na podstawie Ponadzakładowego Zbiorowego Układu Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13 maja 1993r. mają zagwarantowane prawo do taryfy pracowniczej z tytułu korzystania z energii elektrycznej. Spółka sprzedająca energię wystawia pracownikowi, objętemu układem zbiorowym, fakturę VAT na wartość zużywanej przez niego energii w cenach rynkowych. Pracodawca pokrywa 80% należności brutto za pracownika z ograniczeniem do 3000 kWh zużycia rocznego, a pracownik płaci pozostałą należność w terminie wynikającym z faktury. Dopłata Spółki dla pracowników korzystających z energii, dokonywana jest na podstawie not obciążeniowych wystawianych przez Spółkę sprzedającą energię elektryczną.

Na podstawie przepisów ponadzakładowego układu zbiorowego Spółka zobowiązana jest również do wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną emerytom i rencistom oraz członkom rodzin zmarłych pracowników oraz zmarłych emerytów i rencistów.

Wartość energii elektrycznej w części finansowanej przez Spółkę obciąża koszty jej działalności jako świadczenie na rzecz pracowników i stanowi w wartości brutto koszt uzyskania przychodu Spółki. Z punktu widzenia uprawnionego, wartość ta rozliczana jest zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka słusznie zalicza kwoty dopłat i ekwiwalentu, realizowanych wobec osób uprawnionych do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka ma prawo do zaliczenia dopłat do energii elektrycznej dla pracowników i wypłat ekwiwalentu za energię elektryczną dla emerytów i rencistów oraz członków rodzin zmarłych pracowników oraz zmarłych emerytów i rencistów do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy.

Dopłata i ekwiwalenty nie znalazły się w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy. Obowiązek ich wypłaty wynika z ponadzakładowego układu zbiorowego, a więc przepisów prawa pracy, gdyż art. 9 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy definiuje prawo pracy jako "przepisy kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy".

W orzecznictwie podatkowym ugruntowany i powszechnie akceptowany jest pogląd, iż kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty pozostające w bezpośrednim związku przyczynowo skutkowym z przychodami podatkowymi ale również koszty pośrednie, których poniesienie jest uzasadnione dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Zdaniem spółki, takim właśnie kosztem pośrednim jest obciążenie wynikające z przepisów prawa pracy, polegające na dopłacie do energii elektrycznej i wypłacie przedmiotowego ekwiwalentu. Stanowisko powyższe jest zgodne z pismem MF z dnia 3 sierpnia 2006r. Nr DD 6-8213-234/DZ/06/353 oraz licznym orzecznictwem organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.