INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 3 czerwca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży, nieruchomości niemieszkalnej wynajmowanej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zwolnienia z opodatkowania kwoty uzyskanego przychodu przeznaczonego na zakup innej nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży, nieruchomości niemieszkalnej wynajmowanej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zwolnienia z opodatkowania kwoty uzyskanego przychodu przeznaczonego na zakup innej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 18 maja 2004r. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wnioskodawca kupił lokal mieszkalny z przynależną piwnicą, która w momencie zakupu była lokalem usługowym. Lokal mieszkalny mieścił się na parterze. Na dzień sprzedaży lokal ten będzie lokalem wpisanym w księgach wieczystych jako „lokal niemieszkalny”.

W dniu 7 lutego 2006r. wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie jako podstawowy przedmiot działalności wskazał „wynajem nieruchomości na własny rachunek”. Nie wprowadził jednak ww. nieruchomości do ewidencji środków trwałych, mimo iż od 8 sierpnia 2006r. do 1 października 2008r. prowadził wynajem tej nieruchomości, wystawiając faktury jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Podatek dochodowy opłaca w formie 19% stawki liniowej od całości dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Sprzedaży nieruchomości zamierza dokonać w 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że uzyskany przychód zamierza przeznaczyć na zakup innej nieruchomości zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r.), po złożeniu stosownego oświadczenia przychód z tego zbycia nieruchomości będzie zwolniony...

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które określają odpłatne zbycie, jako odrębne źródło przychodów mają zastosowanie do odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych pod warunkiem przeznaczenia na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r.).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) może stanowić źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 8 lub pkt 3 w związku z art. 14 tej ustawy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) -przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (…).

Przy czym w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego, wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona wówczas sprzedaż nieruchomości stanowi podstawę do zaliczenia tego przychodu do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza określonego przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Mając na względzie, że z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem planowanego zbycia ma być nieruchomość, składająca się z lokalu wraz piwnicą, który „na dzień sprzedaży będzie lokalem wpisanym w księgach wieczystych jako lokal niemieszkalny” oraz, że przedmiotowa nieruchomość była wynajmowana w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, brak jest przesłanek pozwalających na zastosowanie do planowanej sprzedaży przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Konsekwencją powyższego jest konieczność zakwalifikowania przychodu jaki wnioskodawca uzyska do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz brak możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006r., dotyczącego wyłącznie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej określa natomiast art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Przy czym, zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru zamkniętego.

Mając zatem na względzie, iż przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania, bez znaczenia pozostaje w tej kwestii fakt niewprowadzenia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie zauważyć należy, iż wymieniony we wniosku składnik majątkowy jest w istocie środkiem trwałym. Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Skoro zatem od 8 sierpnia 2006 r. do roku 1 października 2008 r., wnioskodawca prowadził wynajem przedmiotowego składnika majątkowego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to uznać należy za nie budzący wątpliwości fakt, że okres jego używania przekracza rok. Lokal ten jest środkiem trwałym. Treść art. 22d ust. 2 ww. ustawy nie pozostawia wątpliwości, że podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Dla rozstrzygnięcia sprawy będącej przedmiotem wniosku bez znaczenia pozostaje zatem okoliczność, że podatnik nie wprowadził ww. składnika majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, skoro miał taki obowiązek.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.