INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2009r. (data wpływu 13 sierpnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej podmiotom posiadającym wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2009r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej podmiotom posiadającym wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada koncesję na wytwarzanie, dystrybucję oraz obrót energią elektryczną. Wytworzoną energię elektryczną wykorzystuje na własne potrzeby. W związku z większym zapotrzebowaniem na energię elektryczną niż wytworzona produkcja, Wnioskodawca dokupuje energię elektryczną, którą częściowo zużywana jest na potrzeby własne, a częściowo odsprzedawana.

Niektórzy odbiorcy Wnioskodawcy posiadają wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Zakupioną energię zużywają – zgodnie z oświadczeniem przesłanym do Wnioskodawcy – wyłącznie na potrzeby własne.

Przedmiotowi kontrahenci, zwrócili do Wnioskodawcy z prośbą o sporządzenie aneksu do umowy na sprzedaż energii elektrycznej i wystawienie faktur z naliczeniem podatku akcyzowego.

W pismach powołują się na pismo Ministra Finansów z dnia 31 marca 2009r. AE6/033/13/IRZ/09/1777, w którym Minister Finansów zinterpretował nabywcę końcowego, jeden z kontrahentów przesłał Wnioskodawcy interpretację indywidualną jaką otrzymał od Ministra Finansów.

Z ww. pism wynika, że nabywca końcowym jest również podmiot który posiada wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i który zużywa ją na własne potrzeby.

W art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) został określony nabywca końcowy. Z zapisów ustawy wynika, że nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów z dnia 10 kwietnia 1997r. – Prawo energetyczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca sprzedając energię elektryczną podmiotom posiadającym wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i którzy zużywają ją na własne potrzeby powinien naliczać podatek akcyzowy i odprowadzić go do właściwego organu podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy z zapisów art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) wynika, że nabywca końcowy to podmiot, nabywający energie elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów z dnia 10 kwietnia 1997r – Prawo energetyczne.

Ponieważ podmioty którym Wnioskodawca sprzedaje energię elektryczną, posiadają koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej dlatego Wnioskodawca uważa, że nie są nabywcami końcowymi i nie powinien sprzedawać im energii z akcyzą, lecz bez akcyzy. W tym przypadku obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym ciąży na firmie kupującej energię elektryczną , a nie na Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11 ze zm.) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

W myśl art. 2 pkt 19 wspomnianej ustawy pod pojęciem nabywcy końcowego należy rozumieć podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych.

Stosownie do art. 11 cyt. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym).

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż nabywcą końcowym jest podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją finalnie zużyje. Zatem ratio legis tego przepisu, określającego nabywcę końcowego poprzez odwołanie się do faktu braku posiadania jakiejkolwiek koncesji, która jest przewidziana w ustawie Prawo energetyczne, było wskazanie ostatecznego konsumenta, który kupuje energię elektryczną, aby ją zużyć na własne potrzeby.

W zakresie w jakim nabywca – podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie - zakupuje energię na własne potrzeby staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby. W tej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, a podatnikiem będzie podmiot, który sprzedaje energię elektryczną podmiotowi, posiadającemu koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Koncesja ta bowiem w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużywanej tej zakupionej energii na własne potrzeby.

Zatem sprzedaż energii elektrycznej przez Wnioskodawcę podmiotom posiadającym jedynie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, na mocy art. 9 ust.1 pkt 2 ww. ustawy podlega opodatkowaniu. W powyższym przypadku podatnikiem podatku akcyzowego będzie Wnioskodawca z tyt. sprzedaży energii elektrycznej, nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.