INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 04 sierpnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 22 września 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci zwrotu kosztów za dowóz do szkoły dzieci niepełnosprawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 sierpnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci zwrotu kosztów za dowóz do szkoły dzieci niepełnosprawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 18 września 2009r. Znak: IBPB II/1/415-644/09/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 22 września 2009r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wyjaśnienie sprawy potrącania podatku dochodowego od osób fizycznych od umów o świadczenie usług dowozu przez rodziców dzieci niepełnosprawnych do szkoły. W związku z tym, że gmina nie może zapewnić dowozu dzieci niepełnosprawnych, rodzice tych dzieci dowożą je indywidualnie, samochodem prywatnym na podstawie zawartej umowy. Jeden z rodziców dowozi zarówno swoje dziecko jaki i obce dziecko niepełnosprawne. Za wyżej wymienione usługi otrzymują wynagrodzenie w wysokości określonej w umowie. Rodzic dowożący dziecko obce otrzymuje wynagrodzenie w kwocie takiej jaką otrzymują rodzice dowożący tylko swoje dziecko. Ilość dowożonych dzieci nie ma wpływu na wysokość wynagrodzenia.

Wobec różnych interpretacji tego rodzaju umów wnioskodawca nie jest pewny co do swego stanowiska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrot kosztów za dowóz do szkoły przez rodziców swojego dziecka niepełnosprawnego oraz dziecka innych rodziców...

Zdaniem wnioskodawcy zawarte umowy są umowami-zlecenie i w związku z tym wnioskodawca odprowadza od nich odpowiednio składki na ubezpieczenie społeczne i podatek dochodowy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wobec jednego z rodziców stanął na stanowisku, że w przedmiotowej umowie celem jej zawarcia było wykonanie obowiązku zapewnienia uczniom niepełnosprawnym bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu. Wobec tego odprowadzanie składek na ubezpieczenie społeczne od przedmiotowej umowy uznał za bezzasadne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 ust. 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 07 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.).

W myśl art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 07 września 1991r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o systemie oświaty droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

1. 3 km - w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych;
2. 4 km - w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów.
   
   

Na podstawie art. 17 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty obowiązkiem gminy jest:

1. zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21. roku życia;
2. zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia;
3. zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa w pkt 1 i 2, oraz jego opiekuna do szkoły lub ośrodka, wymienionych w pkt 1 i 2, na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) i rodzicami, opiekunami lub opiekunami prawnymi ucznia, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowi prawni.
   
   

Zauważyć należy, iż zwolnieniem wynikającym z treści art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty jest nie tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, ale także zwrot kosztów transportu dziecka samochodem prywatnym rodziców dziecka. Nie w każdej bowiem sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny, dowóz do najbliższej szkoły (ośrodka) bezpłatnym transportem oraz nie zawsze – z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka – możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że gmina nie może zapewnić dowozu dzieci niepełnosprawnych, w związku z czym rodzice tych dzieci dowożą je indywidualnie, samochodem prywatnym na podstawie zawartej umowy. Jeden z rodziców dowozi zarówno swoje dziecko jaki i obce dziecko niepełnosprawne. Za wyżej wymienione usługi rodzice otrzymują wynagrodzenie w wysokości określonej w umowie. Rodzic dowożący dziecko obce otrzymuje wynagrodzenie w kwocie takiej jaką otrzymują rodzice dowożący tylko swoje dziecko, nie otrzymuje zatem dodatkowego świadczenia w związku z dowozem dziecka, którego nie jest rodzicem (liczba dowożonych dzieci nie ma wpływu na wysokość wynagrodzenia).

W świetle powyższego świadczenia udzielane przez gminę w formie zwrotu kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych, dokonywane stosownie do postanowień ustawy o systemie oświaty, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym w opisanym stanie faktycznym bez znaczenia dla zastosowania powyższego zwolnienia jest fakt, że jeden z rodziców dowozi oprócz swojego dziecka również inne dziecko, skoro wartość otrzymanego przez niego świadczenia jest taka sama, jak w przypadku gdyby dowoził tylko własne dziecko.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.