INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Filharmonii, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu: 24 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2009 r. (data wpływu: 9 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r., znak ILPB2/415-650/09-2/TR, ILPP3/443-107/09-2/TK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 25 sierpnia 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 28 sierpnia 2009 r., zaś w dniu 9 września 2009 r. (data nadania: 4 września 2009 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Artyści filharmoniczni (muzycy i chórzyści) zatrudnieni są na umowy o pracę na czas nieokreślony z miesięczną normą koncertów i prób.

Regulamin pracy Filharmonii, będącej Wnioskodawcą, mówi, iż: „…

1. Pracownicy artystyczni mogą być zatrudnieni 4 godziny w niedzielę w zamian za udzielenie innego dnia wolnego od pracy w tygodniu.
2. W ramach dziennego wymiaru czasu pracy pracownicy artystyczni obowiązani są uczestniczyć w następujących zajęciach:
   
   1. w dni powszednie w próbie i koncercie lub w dwóch próbach,
      
   2. w niedziele i dzień świąteczny w koncercie,
      
   3. za udział w trzecim zajęciu tego samego dnia, za udział w próbie w niedziele lub w ustawowo wolny dzień świąteczny, bądź w dzień wolny od pracy pracownikowi artystycznemu przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości jednej stawki dziennej.
3. Udział w jednym zajęciu (próba lub koncert) wypełnia pracownikowi 1/2 dziennego czasu pracy, tzn. 4 godziny z tym jednak, że udział w jednym koncercie lub audycji szkolnej, której czas pracy nie przekracza jednej godziny lekcyjnej wypełnia pracownikowi 1/2 zajęcia, tj. 2 godziny.
4. Zajęcia o których mowa w ust. 2 rozlicza się miesięcznie. Obowiązującą ilość zajęć miesięcznie określa umowa o pracę, przy czym liczba prób nie może przekroczyć 21.
5. Zajęcia których ilość przewyższa ilość zajęć wymienionych w ust. 2 wymagają konsultacji z zakładowymi organizacjami związkowymi…".
   
   

W dniu, w którym ze względu na organizację pracy zaplanowana jest jedna próba lub koncert, resztę godzin pracy artysta muzyk zobowiązany jest przez regulamin pracy do tzw. „ipa” (indywidualna praca artystyczna). Bez tych indywidualnych godzin pracy efekt końcowy, tzn. koncert nie jest możliwy.

Taka sama sytuacja jest, gdy w tygodniu nie ma zaplanowanego koncertu. Artysta muzyk musi poprzez ipn (indywidualną pracę artystyczną) w tym czasie przygotowywać się do kolejnych koncertów (znane są muzykowi wcześniej), jak również utrzymywać niezmiennie wysoką formę. Dlatego dla muzyków nigdy nie ma dni nietwórczych. Nawet dni wolne wykorzystywane są w celu utrzymania formy i przygotowania nowego materiału muzycznego.

Do wynagrodzeń osobowych z tytułu umowy o pracę otrzymywanych przez artystów zatrudnionych przez Zainteresowanego za udział we wszystkich próbach i koncertach, również tych ponadnormowych, stosowane są normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% - zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych składników, elementów wynagrodzeń wynikających z umowy o pracę Wnioskodawca stosuje normy uzyskania kosztów przychodów zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. ustawy. Pozostałymi składnikami, elementami wynagrodzeń osobowych, są:

• wynagrodzenie z tytułu gotowości do pracy - (tzw. „przestoje”) - ipa (indywidualna praca artystyczna,
• średnia urlopowa,
• dodatek stażowy,
• nagroda jubileuszowa.
  
  

Wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw pokrewnych jest wypłacane muzykom i chórzystom zatrudnionym ze stosunku pracy za dni prób i koncertów na podstawie raportów sporządzanych przez organizatora pracy zespołu Orkiestry i inspektora chóru (po uprzednim podpisaniu raportu przez dyrektora naczelnego). Wynika to z aneksu do umowy o pracę (w przypadku umów starszych) lub punktu 4b umowy o pracę. Miesięczne zestawienie „dni twórczych” jest sporządzane przez Kadry i przekazywane do Sekcji Płac po zakończeniu każdego miesiąca. Za pozostałe dni pracy pracowników artystycznych, czyli tzw. indywidualną pracę artystyczną (ipa) potrącany jest podatek w wysokości ogólnie obowiązującej.

Wynagrodzenie zasadnicze nie jest podzielone na składniki obejmujące gotowość do pracy i wynagrodzenie normowe. Składa się z wynagrodzenia zasadniczego plus dodatku za staż pracy. Może zdarzyć się, że muzyk z powodu niezawinionego przestoju nie wykona w ogóle normy prób i koncertów objętej wynagrodzeniem zasadniczym lub wykona ją tylko w części.

Ponadto Zainteresowany załącza kopie formularzy umowy o pracę oraz aneksu do umowy o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Do jakich składników wynagrodzeń osobowych należy zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50 %...

Zdaniem Wnioskodawcy, po wielu konsultacjach z artystami muzykami i opinii Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 19 września 2007 r. (pismo skierowane do dyrektora naczelnego innej filharmonii), 50% koszty uzyskania przychodu należy zastosować do wszystkich elementów wynikających ze stosunku pracy, do całości wynagrodzenia.

Jak wskazuje Zainteresowany, przywilej taki mają prawie wszyscy artyści w Polsce oraz ci, którzy wykonują wolny zawód. Związki zawodowe artystów oraz sami artyści uważają, że krzywdzące dla muzyków jest inne traktowanie ich pracy twórczej, niż dzieł tworzonych przez plastyków, czy dziennikarzy. Wnioskodawca zadaje retoryczne pytanie, czy artysta muzyk po wyjściu z budynku filharmonii przestaje być artystą... Zawód artysty muzyka (instrumentalisty, czy chórzysty) wymaga nieustannych ćwiczeń, podczas których utrzymują oni stałą wysoką formę artystyczną oraz poznają nowy repertuar.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest stan faktyczny dotyczący zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odnośnie zdarzenia przyszłego dotyczącego zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w dniu 28 września 2009 r. została wydana odrębna interpretacja indywidualna znak ILPB2/415-650/09-5/TR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Pracownikowi uzyskującemu przychody, m. in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego lub praw pokrewnych.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego lub praw pokrewnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 tejże ustawy, takich jak np.: „artysta wykonawca”, „korzystanie przez artystów wykonawców z praw pokrewnych”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Prawa pokrewne w rozumieniu tej ustawy stanowią prawa do artystycznych wykonań. Ustawa określa prawne zasady ochrony artystycznych wykonań, regulując prawa do artystycznych wykonań w oddziale 1 rozdziału 11 traktującego o prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 85 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa do artystycznego wykonania jest, pod warunkiem jego ustalenia, każde wykonanie utworu mające charakter artystyczny, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ustęp 2 art. 85 stanowi, że artystycznymi wykonaniami w rozumieniu ust. 1 są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, tancerzy i wokalistów oraz osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Artykuł 86 ust. 1 przewiduje, że artyście wykonawcy przysługuje, w granicach przewidzianych przepisami ustawy, wyłączne prawo do ochrony dóbr osobistych... (pkt 1) i korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzenia nim na poszczególnych polach eksploatacji (pkt 2). Na mocy art. 86 ust. 2 ww. ustawy, artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż jak wyżej wykazano, o zastosowaniu kosztów w wysokości 50% zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych.

Zgodnie z art. 92 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10, 12, 18, 21, 21¹, 41-45, 47-49, 52-55, 57-59, 62-68, 71 i 78. Zatem kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem praw majątkowych do artystycznych wykonań pracowników reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim lub prawami pokrewnymi, jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego lub praw pokrewnych, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego lub praw pokrewnych, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim lub prawami pokrewnymi. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim lub prawami pokrewnymi oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego lub praw pokrewnych jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Podkreślić należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego lub prawa pokrewnych powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, a wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich lub praw pokrewnych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich lub praw pokrewnych, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie, jak wyżej wspomniano, daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Z treści umowy o pracę musi wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do artystycznego wykonania. Konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe rozróżnienie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika – twórcy. Na podstawie szacunkowego (procentowego) określenia ilości wykonywanych przez pracownika prac objętych prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi spośród ogółu jego obowiązków pracowniczych nie można ustalić, jaka konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich lub praw pokrewnych.

Należy podkreślić, że organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem lub artystycznym wykonaniem w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawno - Legislacyjny.

W konsekwencji zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi lub pokrewnymi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na pracodawcę lub gdy udziela licencji na korzystanie z nich.

Mając powyższe na uwadze, ponieważ jedynie część pracy wykonywanej przez wskazanych pracowników spełnia przesłanki artystycznego wykonania określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co, jak podaje Wnioskodawca, wynika z treści umów o pracę, bądź też z aneksów do takich umów, to do przychodów osiągniętych jedynie w części dotyczącej tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% mogą być zastosowane tylko do tej części wypłaconego wynagrodzenia za pracę, która stanowi dla pracownika przychód z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych; nie dotyczy to zatem całości opisanych wynagrodzeń.

W przypadku wykonywania przez pracownika innych prac, które nie mają charakteru artystycznego wykonania i nie skutkują przeniesieniem majątkowych praw do artystycznego wykonania, wobec należnej za to części wynagrodzenia winny być zastosowane koszty uzyskania przychodu według zasad ogólnych.

Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.