INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2010r. (data wpływu 18 stycznia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT zawartego w cenie nabywanych towarów i usług w sytuacji gdy Stowarzyszenie nie jest podatnikiem podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT zawartego w cenie nabywanych towarów i usług w sytuacji gdy Stowarzyszenie nie jest podatnikiem podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem działającym na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989r. Prawo o stowarzyszeniach, ustawy z dnia 7 marca 2007r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005r. w sprawie Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz statutu – posiadającym osobowość prawną. Zgodnie ze statutem. Stowarzyszenie świadczy usługi polegające m.in. na udzielaniu wsparcia mieszkańcom w zakresie przygotowywania projektów i pozyskiwania środków na ich realizacje, aktywizowaniu ludności wiejskiej, działaniu na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także pozyskiwaniu partnerów i źródeł finansowania lokalnej strategii rozwoju, w tym z programów pomocowych. Są to usługi oznaczone symbolem PKWiU 91 jako „usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe)”, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. Usługi te są świadczone przez Wnioskodawcę nieodpłatnie, czyli bez wynagrodzenia.

W związku z powyższym, Stowarzyszenie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie spełnia również warunków określonych w art. 17 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z faktem, iż Stowarzyszenie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ma możliwość odzyskania podatku VAT zawartego w cenie nabywanych towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, Stowarzyszenie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż świadczy wyłącznie nieodpłatne usługi statutowe oznaczone symbolem PKWiU 91, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. W związku z powyższym Stowarzyszenie nie ma prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w cenie nabywanych towarów i usług. Otrzymanie interpretacji podatkowej jest niezbędne celem złożenia wniosku do Urzędu Marszałkowskiego o przyznanie pomocy w ramach działania 431 „...” objętego PROW 2007-2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi polegające m.in. na udzielaniu wsparcia mieszkańcom w zakresie przygotowywania projektów i pozyskiwania środków na ich realizacje, aktywizowaniu ludności wiejskiej, działaniu na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także pozyskiwaniu partnerów i źródeł finansowania lokalnej strategii rozwoju, w tym z programów pomocowych. Są to usługi oznaczone symbolem PKWiU 91 jako „usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe)”, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. Usługi te są świadczone przez Wnioskodawcę nieodpłatnie, czyli bez wynagrodzenia. W związku z powyższym, Stowarzyszenie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wskazano na wstępie, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje wyłącznie podatnikom zarejestrowanym jako „podatnicy VAT czynni”, składającym deklaracje VAT-7.

Natomiast jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, a ponadto nabywane towary i usługi nie są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT. Zatem nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto należy zaznaczyć, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdą również zastosowania uregulowania § 21 ust. 1 i 2 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem przepisy te przewidują możliwość zwrotu podatku zarejestrowanym podatnikom jedynie na podstawie umów zawartych przed dniem 1 maja 2004r.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ zauważa, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości zakwalifikowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług do grupowania PKWiU po symbolem 91, bowiem nie było to przedmiotem wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na opisie stanu faktycznego, w którym jednoznacznie wskazano, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi, mają symbol PKWiU 91 i korzystają ze zwolnienia z podatku VAT. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.