INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2009 r. (data wpływu 29.12.2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 24.02.2010 r. (data nadania 25.02.2010 r., data wpływu 26.02.2010 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-787/ 09-2/MK1 z dnia 12.02.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umów zlecenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umów zlecenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje wypłat z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wynikających z zawartych umów zlecenia z osobami niebędącymi pracownikami płatnika. Wielość zawieranych umów powoduje, że dochody jednego zleceniobiorcy, wynikające bądź z jednej umowy, bądź skumulowane z kilku różnorodnych umów zlecenia za poszczególne miesiące osiągają zróżnicowane wartości i podlegają różnym sposobom opodatkowania: na zasadach ogólnych lub w formie zryczałtowanej na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach nie przekracza 200,00 zł w danym miesiącu.

Wątpliwości rodzi tu sformułowanie „należności określone w umowie” gdy:

• zleceniobiorca osiągnął dochód nieprzekraczający 200 zł w miesiącu, ale z tytułu umowy, która - nie określa takiej należności z góry, a jedynie stawkę godzinową i suma należności jest iloczynem tej stawki i ilości godzin świadczenia,

• zleceniobiorca osiągnął dochód nieprzekraczający 200 zł, z tytułu umowy, która taką należność miesięczną określała z góry, ale dodatkowo uzyskał też dochód z innej umowy naliczany według stawki godzinowej, tak że suma należności w tym samym miesiącu przekracza łącznie 200 zł,
• umowa określa należność nieprzekraczającą 200 zł, ale jako zapłatę za wykonanie określonego świadczenia w określonym terminie (np. część miesiąca lub na przełomie dwóch miesięcy), a nie jako wynagrodzenie miesięczne.
  
  

Spółka stosuje:

• opodatkowanie w formie zryczałtowanej łącznego dochodu podatnika w danym miesiącu nieprzekraczającego 200 zł z tych samych tytułów, niezależnie od sposobu określenia należności w umowach.
• opodatkowanie na zasadach ogólnych łącznego dochodu podatnika w danym miesiącu, choćby z jakiejś umowy określającej należność miesięczną wynikał dochód nie przekraczający 200 zł, a zleceniobiorca osiągnął ponadto dochód z innych umów bez określonej należności miesięcznej, gdzie suma dochodu z wszystkich umów przekracza 200 zł.
  
  

Pismem z dnia 12 lutego 2010 r. Nr IPPB2/415-787/09-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii poświadczonego odpisu, pełnomocnictwa lub innego dokumentu), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla Pana Roberta G,

• złożenie podpisu na kserokopii 4-ej strony wniosku w sytuacji, gdy Pan Robert G nie ma samodzielnego umocowania do reprezentacji,

• doprecyzowanie, czy w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym dokonywane wypłaty z tytułu zawartych umów zlecenia wynikają z przeniesienia autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę, czy też przychód z zawieranych umów zlecenia nie wynika z przeniesienia autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę.
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19.02.2010 r.

W wyznaczonym terminie przedmiotowe braki zostały uzupełnione (data nadania 25.02.2010 r., data wpływu 26.02.2010 r.).

Wnioskodawca uzupełnił, iż dokonywane wypłaty z tytułu zawartych umów zlecenia, jakie opisywane są we wniosku, nie obejmują przychodu z przeniesienia autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy art. 30 ust. 1 pkt 5a należy zastosować do opodatkowania dochodu nieprzekraczającego 200 zł w miesiącu osiągniętego z tytułu umowy zlecenia zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, gdzie

• umowa nie określa kwoty miesięcznej należności, a jedynie sposób jej obliczenia...
• umowa określa należność do 200 zł, ale jako zapłatę za wykonanie określonego świadczenia w określonym terminie, a nie jako wynagrodzenie miesięczne...
  
  

2. Czy dochody z tytułu dwóch umów zlecenia zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika należy opodatkować odrębnie i - jeżeli jedna umowa określa należność miesięczną do 200 zł, to należy do niej zastosować art. 30 ust. 1 pkt 5a, natomiast na zasadach ogólnych opodatkować dochód z drugiej umowy, gdzie należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko spółki wyraża się w uznaniu wysokości osiągniętego dochodu za podstawowe kryterium dla zastosowania odpowiedniej formy opodatkowania. Jeżeli dochód w miesiącu nie przekracza 200 zł należy zastosować podatek zryczałtowany niezależnie od sposobu określenia należności w umowie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne. Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a zryczałtowany podatek dochodowy pobiera się od dochodów m. in. z tytułu umowy zlecenia, jeżeli suma należności określonych w umowie lub umowach nie przekracza miesięcznie kwoty 200 zł. Wątpliwości budzi tu, czy użyty w ustawie zwrot „należności określone w umowie” oznacza tylko takie dochody, których wysokość jest z góry ustalona w sposób bezwzględny, jako płatność za miesiąc - jednorazowo lub periodycznie.

Z powołanego art. 11 ust. 1 wynika, że dla ustalenia dochodu podstawowe znaczenie mają dwa kryteria: wysokość kwot otrzymanych i termin ich otrzymania (postawienia do dyspozycji) zawierający się w ramach jednego roku kalendarzowego, nie zaś wysokość kwot zapisanych w umowie. Wydaje się zatem, że dla ustalenia sposobu opodatkowania - czy na zasadach ogólnych, czy w formie zryczałtowanej - istotne znaczenie powinny mieć te same kryteria: wysokość 200 zł i termin zawierający się w ramach jednego miesiąca. Tu jedynie dodatkowym warunkiem powinno być, aby należności wynikały z umowy lub umów z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, natomiast samo określenie należności w umowie-zlecenia może być różne. Przy tym nawet, jeśli w umowie określona zostaje konkretna kwota - tu np. 200 zł, to istotne jest, że w toku realizacji umowy ta kwota może być modyfikowana przez różne czynniki (przewidziane w umowie jak i pozaumowne) i w konsekwencji ostateczna należność lub należność częściowa wypłacana np. miesięcznie, może być inna niż pierwotnie zakładano zarówno wyższa jak i niższa. Ostateczna należność stwierdzona zostaje wystawionym rachunkiem i taka kwota (a nie kwota wynikająca z umowy) staje się dochodem podatnika.

Literalne znaczenie przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a nie daje podstaw do uznania, że użyty w ustawie zwrot „suma należności określonych w umowie” jest tożsamy ze stwierdzeniem „suma należności określonych w umowie w kwocie do 200 zł”. Jeżeli umowa określa choćby sposób obliczania należności za okres lub okresy miesięczne, to nie można uznać, iż uzyskana w ten sposób suma nie wynika z umowy.

R legis ustawy również przemawia za stosowaniem przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a według kryterium wysokości dochodu - jak to wynika z uzasadnienia do rządowego projektu ustawy wprowadzającej tę zmianę: art. 1 pkt 16 Iit. a „tiret trzecie - zaproponowano przywrócenie zlikwidowanego od 2003 r. przepisu w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niewielkich przychodów uzyskiwanych przez podatników. Proponuje się, aby przychody z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 5 - 9, uzyskiwane przez osobę fizyczną niebędącą pracownikiem płatnika uzyskane od tego samego płatnika, które miesięcznie nie przekraczają 200 zł opodatkować 18% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.” - mowa jest tu o przychodach uzyskiwanych, a nie zapisanych w umowie. W uzasadnieniu dalej wskazano przykład dokonywania drobnych płatności za czynność, a ustanowienie tego przepisu miałoby wyeliminować konieczność wystawiania tysięcy deklaracji podatkowych na drobne kwoty. Gdyby teraz uznać, że kwota nieprzekraczająca 200 zł musi wynikać z umowy jako konkretna płatność miesięczna, to niespełnione byłyby te intencje ustawodawcy.

Wreszcie nie można pominąć problemu nierównego traktowania podatników. Uznanie, że inaczej należy opodatkować przychód tej samej wysokości i uzyskany z tego samego tytułu, tylko dlatego, że w jednym przypadku kwota przychodu uzyskana w jednym miesiącu odpowiada jednorazowej czynności lub iloczynowi czynności choćby były wykonywane przez okres nie obejmujący miesiąca kalendarzowego, a w innym przypadku jest płatnością z góry określoną jako miesięczna, powodowałoby pokrzywdzenie niektórych podatników względem innych, poprzez niemożność zastosowania kosztów uzyskania przychodu i odliczenia od przychodu składek na ubezpieczenia społeczne, a od podatku odliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne. Takie zróżnicowanie podatników może być uzasadnione jedynie przez kryterium wysokości dochodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
  
  

Należy zaakcentować, iż o zakwalifikowaniu przychodów uzyskanych przez podatnika do źródeł przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, każdorazowo decydują postanowienia zawarte w treści konkretnej umowy.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na Spółce, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ww. ustawy.

Analiza normy wyrażonej w ww. art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• suma należności określonych w umowie lub w umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Zatem z treści tego przepisu należy wywieść, że chodzi o kwoty ściśle określone w umowie, a nie wypłacone oraz o to, że należność ta musi być określona w okresach miesięcznych.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu, z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Płatnik, o którym mowa w art. 41 przekazuje kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Dodatkowo, płatnik w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym jest obowiązany przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje wypłat z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wynikających z zawartych umów zlecenia z osobami niebędącymi pracownikami płatnika. Wielość zawieranych umów powoduje, że dochody jednego zleceniobiorcy, wynikające bądź z jednej umowy, bądź skumulowane z kilku różnorodnych umów zlecenia za poszczególne miesiące osiągają zróżnicowane wartości. Występują różne sytuacje:

• umowy zlecenia zawarte z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, gdzie

• umowa nie określa kwoty miesięcznej należności, a jedynie sposób jej obliczenia jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia,

• umowa określa należność do 200 zł, ale jako zapłatę za wykonanie określonego świadczenia w określonym terminie, a nie jako wynagrodzenie miesięczne,

• zleceniobiorca osiągnął dochody z tytułu dwóch umów zlecenia zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika i - jeżeli jedna umowa określa należność miesięczną do 200 zł, zaś w drugiej umowie należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia i suma należności w tym samym miesiącu przekracza łącznie 200 zł.
  
  

W tym miejscu organ podatkowy raz jeszcze podkreśla, iż dla zastosowania normy art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy konieczne jest, aby wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem były spełnione łącznie, a więc kwota należności z tytułu zawieranych umów zlecenia musi być ściśle określona w umowie i nie może przekraczać kwoty 200 zł miesięcznie.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy umowy zlecenia zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie określa kwoty miesięcznej należności, a jedynie sposób jej obliczenia jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia, a także wówczas, gdy umowa określa należność do 200 zł, ale jako zapłatę za wykonanie określonego świadczenia w określonym terminie, a nie jako wynagrodzenie miesięczne przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania bowiem zawarte umowy zlecenia nie określają wprost miesięcznej kwoty wynagrodzenia, a jedynie sposób w jaki należność wynikającą z umowy należy obliczyć, bądź jednorazową należność za wykonanie określonego świadczenia. Przy tym nie ma znaczenia, że kwota brutto należna zleceniobiorcy z tego samego tytułu faktycznie nie przekracza kwoty 200 zł miesięcznie.

W przypadku umów zlecenia zawartych przez Wnioskodawcę, w których wprost nie określono miesięcznej należności, powołany przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy nie ma zastosowania.

W związku z powyższym Spółka, jako płatnik podatku dochodowego nie może pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% od wypłacanego podatnikowi wynagrodzenia z tytułu zwartych umów zlecenia.

Z wniosku wynika również, iż - zleceniobiorca osiągnął dochody z tytułu dwóch umów zlecenia zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika i jedna umowa określa należność miesięczną do 200 zł, zaś w drugiej umowie należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia i suma należności w tym samym miesiącu przekracza łącznie 200 zł.

Wypłacając w tym samym miesiącu należności dla tej samej osoby niebędącej pracownikiem z tytułu kilku umów z tego samego tytułu, płatnik zobowiązany jest przychód ze wszystkich tych umów sumować dla potrzeb ustalenia, czy od danej osoby pobrać podatek zryczałtowany, czy też zaliczkę na podatek dochodowy z uwagi na to, że jest to ten sam tytuł uzyskania przychodu w rozumieniu art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby bowiem postanowienia art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy mogły mieć zastosowanie, to z treści umowy cywilnoprawnej, na podstawie której wypłacane jest wynagrodzenie winna wynikać miesięczna kwota należności.

Zawarcie przez Wnioskodawcę z tym samym podatnikiem więcej umów zlecenia w tym samym miesiącu stanowi czynności, które należą do tego samego tytułu określonego w art. 13 pkt 8 ww. ustawy.

Należy zauważyć, iż kwoty wynikające z umów z tego samego tytułu zawartych w danym miesiącu przez tego samego płatnika podlegać będą zsumowaniu, o ile w umowie została określona miesięczna kwota należności. Istotna przy tym jest wartość wynikająca z umowy, a nie przypadająca do zapłaty.

W przedmiotowym przypadku z tytułu jednej umowy określona jest należność miesięczna do 200 zł, zaś w drugiej umowie należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia, a co za tym idzie umowy te nie podlegają zsumowaniu. Z tytułu umowy, która określa miesięczną kwotę należności do 200 zł, płatnik jest zobowiązany pobrać zryczałtowany podatek na podstawie art. 30a ust.1 pkt 5a, zaś z tytułu umowy, w której należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia przepis ten nie ma zastosowania, więc płatnik pobiera podatek wg skali podatkowej.

Reasumując, w sytuacji, gdy umowy zlecenia zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie określa kwoty miesięcznej należności, a jedynie sposób jej obliczenia jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia, a także wówczas, gdy umowa określa należność do 200 zł, ale jako zapłatę za wykonanie określonego świadczenia w określonym terminie, a nie jako wynagrodzenie miesięczne przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania.

W sytuacji natomiast, gdy z tytułu jednej umowy określona jest należność miesięczna do 200 zł, zaś w drugiej umowie należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia, a co za tym idzie umowy te nie podlegają zsumowaniu. Z tytułu umowy, która określa miesięczną kwotę należności do 200 zł, płatnik jest zobowiązany pobrać zryczałtowany podatek na podstawie art. 30a ust.1 pkt 5a, zaś z tytułu umowy, w której należność jest określona jako iloczyn stawki godzinowej i ilości godzin świadczenia przepis ten nie ma zastosowania, więc płatnik pobiera podatek wg skali podatkowej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.