INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą m.in. w zakresie docieplania budynków i prac budowlanych. Zamierza Pan ocieplić dom, który jest własnością Pana i małżonki (wspólność majątkowa). Środki na ocieplenie domu chciałby Pan pozyskać z preferencyjnego kredytu z banku. Ponadto, aby ograniczyć koszty wykonania tych czynności, wykorzysta Pan firmowy sprzęt i pracowników. Za ww. usługę wystawi Pan fakturę VAT, której żąda bank, aby uruchomić kredyt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając fakturę VAT jako przedsiębiorca, ma Pan możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na ocieplenie prywatnego domu...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma Pan możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na ocieplenie domu, ponieważ poniesione koszty – takie jak zatrudnienie pracowników, używanie sprzętu i zakup materiałów – służą uzyskaniu przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (…).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy Pan usługi budowlane i zamierza ocieplić dom, będący własnością Pana i małżonki (wspólność majątkowa). Aby ograniczyć koszty wykonania tych czynności, wykorzysta Pan firmowy sprzęt i pracowników.

Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że ze świadczeniem usług mamy do czynienia wówczas, gdy określone czynności są wykonywane przez jeden podmiot (usługodawcę) na rzecz innego podmiotu (usługobiorcy). Świadczenie usług jest efektem zawarcia umowy, która jest zawsze oświadczeniem woli co najmniej dwóch stron – jest czynnością dwustronną. W celu realizacji umowy remontowo-budowlanej może być zawarta umowa o dzieło lub mowa o roboty budowlane.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w Księdze Trzeciej, Tytuł XV i XVI zawiera regulacje dotyczące umowy o dzieło i umowy o roboty budowlane. Obie umowy są umowami wzajemnymi, których celem jest doprowadzenie do obopólnej wymiany świadczeń między kontrahentami. Ich cechą charakterystyczną jest to, że według treści umowy każda ze stron jest zobowiązana do świadczenia wobec drugiej, świadczenia uznawanego za odpowiednik (równoważnik, ekwiwalent) tego, co sama otrzymuje. Biorąc zatem powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że umowa cywilnoprawna może być skuteczna wyłącznie wtedy, jeżeli jest zawarta przez dwie strony. Sprzedaż usług „samemu sobie” jest czynnością prawnie bezskuteczną. Nie można bowiem świadczyć sobie samemu odpłatnej usługi budowlanej, gdyż nie można być jednocześnie wykonawcą i inwestorem lub przyjmującym zamówienie i zamawiającym.

W opisanej we wniosku sytuacji nie może być mowy o zawarciu umowy o świadczenie usług, skoro roboty mają być wykonywane w budynku będącym Pana własnością. Nie otrzyma Pan także odpłatności z tytułu świadczonych usług, a tym samym nie uzyska Pan (od siebie) przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wskazać należy, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychodami należnymi są wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Skoro więc z tytułu ocieplenia własnego budynku mieszkalnego nie uzyska Pan przychodu, to wydatki poniesione w związku z wykonaniem robót z tym związanych nie spełniają kryteriów celowości, o których mowa w cytowanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego, wykonanie na własne potrzeby usług w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej skutkować będzie koniecznością wyłączenia wszystkich wydatków związanych z świadczeniem tej usługi (w tym wartości materiałów zużytych do tej usługi według cen zakupu oraz kosztów robocizny zatrudnionych pracowników wraz z wszystkimi pochodnymi składnikami związanymi z kosztami tej usługi) z kosztów prowadzonej działalności.

Zatem, odpowiadając wprost na zadane we wniosku pytanie, nie ma Pan możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie robót budowlanych poniesionych wydatków związanych z ociepleniem prywatnego domu.

Jednocześnie podkreślić należy, iż z uwagi na zakres wniosku, a w szczególności postawione pytanie, kwestia możliwości wystawiania faktury „samemu sobie” za roboty budowlane nie została poddana ocenie w ramach niniejszej interpretacji indywidualnej. Przy czym – w świetle obowiązującego stanu prawnego – ma Pan prawo złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.