Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną z dnia 22 grudnia 2008 r., Nr IPPB4/415-45/08-4/JS, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów, uznającą za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.), uzupełnionym w dniu 1 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę, wypłacanego żołnierzom zawodowym, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie – działając na podstawie § 2 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną Nr IPPB4/415 45/08-4/JS, dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę żołnierzy zawodowych. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu), uzupełniony w dniu 1 grudnia 2008 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2007 r., na mocy § 1 pkt 2 lit.a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 192, poz. 1389), w § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 ze zm.), dodano punkt 6 w brzmieniu: dodatek za rozłąkę.

Niniejszy dodatek przysługuje żołnierzom zawodowym przeniesionym służbowo do wykonywania obowiązków w nowym miejscu służby, w dniach wykonywania zadań służbowych, w wysokości diety. Odnosząc powyższe do osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy jest to zmiana pracodawcy. W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „dodatek za rozłąkę pracowników czasowo przeniesionych” zwolniony jest od podatku – art. 21 ust. 1 pkt 18.

Pismem z dnia 14 listopada 2008 r., Nr IPPB4/415-45/08-2/JS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Wniosek uzupełniono w dniu 1 grudnia 2008 r. informując, że dodatek za rozłąkę otrzymują żołnierze zawodowi, którzy na mocy sporządzonego kontraktu zostają przeniesieni do innej miejscowości na czas trwania tego kontraktu.

Ponadto wskazano własne stanowisko, zgodnie z którym dodatek za rozłąkę wypłacany żołnierzom zawodowym nie podlega zwolnieniu z opodatkowania.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w przedmiotowej sprawie można zastosować zapis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalniający niniejsze należności z opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatek za rozłąkę wypłacany żołnierzom zawodowym nie podlega opodatkowaniu.

W przedmiotowej interpretacji z dnia 22 grudnia 2008 r., Nr IPPB4/415-45/08-4/JS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Stwierdził, że dodatek za rozłąkę wypłacany żołnierzowi zawodowemu w związku z przeniesieniem służbowym, na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe, nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem przeniesienie służbowe opisane w stanie faktycznym nie ma charakteru przeniesienia czasowego.

Po przeanalizowaniu akt sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy, za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jednocześnie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy, wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W rozpatrywanym stanie faktycznym należy odpowiedzieć na pytanie, czy z powyższego zwolnienia korzysta dodatek za rozłąkę wypłacany żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 ze zm.), żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej bądź kontraktowej – pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami. Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat.

W myśl art. 86 ust. 1 tej ustawy, żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Należności przysługujące żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 ze zm.).

Zgodnie z definicją przeniesienia służbowego, przedstawioną w § 2 pkt 4 tego rozporządzenia, wskazane przeniesienie oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

W myśl § 3 ust. 1 oraz § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, dodatek za rozłąkę z tytułu przeniesienia służbowego przysługuje żołnierzowi posiadającemu członków rodziny, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu.

Jednocześnie (ust. 3 § 7a rozporządzenia) dodatek za rozłąkę przyznaje się żołnierzowi:

1) przeniesionemu służbowo do miejscowości:

1. w której on lub jego małżonek nie posiada domu lub samodzielnego lokalu mieszkalnego albo on lub jego małżonek nie jest zameldowany na pobyt stały,
2. z której nie istnieje dogodne połaczenie komunikacyjne;

2) któremu w nowym miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej nie przekazano do zamieszkiwania z członkami rodziny lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.

Rozpoznając przedmiotową sprawę należy podkreślić, że ustawodawca prawo do zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy, uzależnił od charakteru przeniesienia, wskazując, że ma ono zastosowanie do pracowników przeniesionych czasowo.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby) oraz rozłąka z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) wyczerpująco potwierdza czasowy charakter przeniesienia służbowego żołnierza zawodowego, o którym mowa w § 7a rozporządzenia w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe.

Tym samym w opisanej sytuacji należy uznać, że omawiany dodatek mieści się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 22 grudnia 2008 r., Nr IPPB4/415-45/08-4/JS, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 20 października 2008 r. (uzupełnionego pismem z dnia 26 listopada 2008 r.) i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 22 grudnia 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.