INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009r. (data wpływu 24 września 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup usług reklamy związany wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup usług reklamy związany wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest aktywnym podatnikiem podatku VAT oraz jest również zarejestrowany jako aktywny podatnik VAT do transakcji w Unii Europejskiej. W swojej działalności świadczy usługi szkoleniowe, które są zwolnione z VAT oraz usługi księgowe i transportowe dla klientów w Polsce, które są opodatkowane stawką VAT 22%. W swojej księgowości od faktur VAT kosztowych związanych wyłącznie ze sprzedażą usług zwolnionych (szkoleń) Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego w deklaracji. Od faktur VAT kosztowych związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną (usług księgowych i transportowych) Spółka odlicza VAT naliczony w całości od podatku należnego w deklaracji. Od faktur VAT kosztowych, co do których nie jest w stanie określić czy są związane ze sprzedażą opodatkowaną czy zwolnioną, odlicza VAT naliczony od należnego za pomocą proporcji bazowej.

Ponieważ sprzedaż usług księgowych jest niska Wnioskodawca postanowił zainwestować w reklamę tych usług. Od angielskiej firmy reklamowej (również zarejestrowanego podatnika VAT unijnego) Spółka zakupiła usługi reklamy polegające na tym, iż firma angielska wyszukuje samochody, na których jest naklejana reklama tylko i wyłącznie usług księgowych Wnioskodawcy. Po otrzymaniu faktury od firmy angielskiej Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną, na której wykazuje polską stawkę 22% podatku VAT. Kwota podatku stanowi zarówno VAT należny i naliczony. W deklaracji VAT Spółka odlicza w całości VAT naliczony od VATu należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo odliczając w całości VAT naliczony od VATu należnego w deklaracji VAT w przypadku tego zakupu usług reklamy od tej firmy angielskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postępuje prawidłowo, ponieważ faktura zakupu usług reklamy dotyczy wyłącznie sprzedaży opodatkowanej (tylko i wyłącznie usług księgowych) i jest to łatwe do określenia patrząc na zdjęcia samochodów z reklamą tylko usług opodatkowanych. Gdy więc Wnioskodawca może z całą pewnością przyporządkować koszt do sprzedaży opodatkowanej ma on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości od podatku VAT należnego w deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,
• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
  
  

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest aktywnym podatnikiem podatku VAT oraz jest również zarejestrowany jako aktywny podatnik VAT do transakcji w Unii Europejskiej. W swojej działalności świadczy usługi szkoleniowe, które są zwolnione z VAT oraz usługi księgowe i transportowe dla klientów w Polsce, które są opodatkowane stawką VAT 22%. W swojej księgowości od faktur VAT kosztowych związanych wyłącznie z sprzedażą usług zwolnionych (szkoleń) Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego w deklaracji. Od faktur VAT kosztowych związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną (usług księgowych i transportowych) Spółka odlicza VAT naliczony w całości od podatku należnego w deklaracji. Od faktur VAT kosztowych, co do których nie jest w stanie określić czy są związane z sprzedażą opodatkowaną czy zwolnioną odlicza VAT naliczony od należnego za pomocą proporcji bazowej.

Ponieważ sprzedaż usług księgowych jest niska Wnioskodawca postanowił zainwestować w reklamę tych usług. Od angielskiej firmy reklamowej (również zarejestrowanego podatnika VAT unijnego) Spółka zakupiła usługi reklamy polegające na tym, iż firma angielska wyszukuje samochody, na których jest naklejana reklama tylko i wyłącznie usług księgowych Wnioskodawcy. Po otrzymaniu faktury od firmy angielskiej Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną, na której wykazuje polską stawkę 22% podatku VAT. Kwota podatku stanowi zarówno VAT należny i naliczony. W deklaracji VAT Spółka odlicza w całości VAT naliczony od VATu należnego.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług, fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, mają obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 7 cyt. ustawy, w przypadku takich czynności jak opodatkowane darowizny towarów, przekazanie towarów na cele osobiste, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), opodatkowane usługi świadczone nieodpłatne (art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, import usług wystawiane są faktury wewnętrzne. Podatnik za dany okres rozliczeniowy może wystawić jedną fakturę wewnętrzną, dokumentującą wyżej wymienione czynności wykonane w danym okresie. Faktury wewnętrzne są także wystawiane w celu udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem.

Natomiast zasady wystawiania faktury wewnętrznej zostały określone w § 23 cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Finansów. W myśl § 23 ust. 1, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, że w przypadku faktur wewnętrznych stosuje się te same zasady, co w przypadku faktur dokumentujących sprzedaż.

Reasumując, tut. organ stwierdza, że o ile faktycznie nabycie przedmiotowych usług reklamowych stanowi dla Wnioskodawcy import usług a zakupione usługi reklamy służą działalności opodatkowanej, wówczas Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu tych usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania usług księgowych świadczonych przez Wnioskodawcę oraz czy nabycie usług reklamowych stanowi import usług. Informacje w tym zakresie zostały potraktowane jako element przedstawionego stanu faktycznego, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania, które dotyczyło wyłącznie prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku związanego z reklamą tych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.