INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 24.06.2009 r. (data wpływu 22.07.2009 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 16.10.2009 r. (data wpływu 22.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej opodatkowania zwrotu nakładów za ulepszenie wynajmowanego budynku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.07.2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku za ulepszenie wynajmowanego budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2008 r. Spółka wynajęła budynek do prowadzenia działalności gospodarczej od Zakładu Gospodarowania Nieruchomościami Dzielnicy miasta. Budynek wymagał przeprowadzenia remontu, jak również adaptacji lokalu do prowadzonej działalności gospodarczej. W sierpniu 2008 r. między stronami zostało zawarte porozumienie remontowe, z którego wynika, że wynajmujący zaliczy najemcy nakłady poniesione na remont do wysokości sześciomiesięcznego czynszu netto tj. do kwoty 40.901,28 zł. na poczet bieżących należności czynszowych.

Po wykonaniu prac remontowo-inwestycyjnych (zgodnie z 2 pkt 2 porozumienia remontowego) został sporządzony protokół odbioru robót, zatwierdzony kosztorys powykonawczy oraz przedstawione kopie faktur dotyczących remontu w celu dokonania rozliczeń przez Wynajmującego. Zgodnie z zawartą umową najmu czynsz miesięczny wynosi 6.816, 88zł. + 22% VAT, jest dokumentowany fakturą VAT i płatny z góry, do dnia 10 każdego miesiąca za dany miesiąc.

W listopadzie 2008 r. Spółka rozpoczęła użytkowanie wyremontowanego i zaadaptowanego lokalu. Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwoty przyszłego zwrotu za remont w wysokości 40,901,28 zł. Pozostałe nakłady adaptacyjno - modernizacyjne zostały zaliczone, jako inwestycja w obcym środku trwałym. Podatek VAT naliczony na fakturach dotyczących nakładów inwestycyjnych został rozliczony w deklaracji VAT-7 zgodnie z datą otrzymania faktur. Przez kolejne pół roku Spółka nie otrzymywała faktur czynszowych jak również nie dokonywała żadnych opłat.

W dniu 24.06.2009 r. wynajmujący poinformował Stronę o zaliczeniu 16.03.2009 r. kwoty wynikającej z porozumienia 40.901,28 zł na poczet rozliczeń czynszowych. Jednocześnie kilka dni przed tym wręczono Wnioskodawcy faktury czynszowe za poprzednie sześć miesięcy wraz z informacją o zaległości w opłatach (powstałej z nieuregulowanego podatku VAT).

Strona nie mogła wiedzieć wcześniej o sfinalizowaniu porozumienia remontowego tak jak rozliczenie odbyło się na wewnętrznych kontach wynajmującego. W zaistniałej sytuacji, zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług oraz art. 8 ww. ustawy Strona chciała wystawić fakturę VAT z dniem 24.06.2009 r. na kwotę otrzymanego zwrotu nakładów w wysokości netto 40.901,28 zł. + 22% VAT (8.998,28) = brutto 49.899,56 zł. Lecz wynajmujący odmówił przyjęcia tak wystawionej faktury, twierdząc, że przyjmie fakturę wystawioną bez podatku VAT lub jeżeli z podatkiem VAT to do wysokości 40.901,28-brutto tj. wystawioną na kwotę 33.525,64 zł. + 22% VAT (7.375,64) = brutto 40.901,28 zł.

W związku u powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy najemca jest obowiązany traktować zwrot za nakłady poniesione na inwestycje jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Strony najemca w momencie otrzymania informacji o zaliczeniu kwoty zwrotu na poczet wzajemnych rozliczeń ma obowiązek (art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) wystawia fakturę VAT traktując zwrot nakładów jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja usługi zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu „świadczenia” należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Pojęcie świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Tym samym spod pojęcia świadczenia usług będzie wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przytoczony przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego wyrażającym zasadę superficies solo cedit („własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”). Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej) traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Przepis art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Według art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że przy zwrocie nakładów związanych z remontem budynku należącego do wynajmującego poniesionych przez najemcę nie dochodzi do przeniesienia własności zgodnie z przepisami prawa cywilnego, ponieważ przedmiot najmu przez cały okres trwania stosunku najmu pozostaje własnością wynajmującego (zgodnie z zasadą superficies solo cedit). Natomiast nie powinno budzić wątpliwości, że najemca, który poniósł nakłady na rzecz najętą, jest ich właścicielem w sensie ekonomicznym (nie prawnym). Poniesione przez najemcę nakłady należy uznać za świadczenie usług na rzecz wynajmującego. Odpłatnością za świadczenie usług jest kwota, którą wynajmujący zgodnie z umową najmu musi uiścić za poniesione nakłady, przy czym odpłatność ta może być wyrażona w pieniądzu albo w naturze w formie towaru lub usługi.

Ze złożonego wniosku wynika, iż wynajmujący zwróci Wnioskodawcy nakłady poniesione na remont wynajmowanej nieruchomości, a zatem otrzymane wynagrodzenie stanowi zapłatę za świadczenie usługi na rzecz wynajmującego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż zwrot nakładów za ulepszenie wynajmowanego budynku stanowi wynagrodzenie za świadczona usługę uznać należy za prawidłowe.

W myśl powołanego wyżej art. 8 ust. 1 odpłatne świadczenie usług stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W spawie niniejszej przedmiotowa usługa, podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Czynność ta winna zostać udokumentowana fakturą , gdyż zgodnie z art. 106 ust. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Biorąc zatem pod uwagę treść złożonego wniosku oraz wskazane wyżej przepisy uznać należy za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że zwrot nakładów na ulepszenie budynku należącego do wynajmującego należy traktować jako wynagrodzenie za wyświadczoną usługę, która stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.