INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009r. (data wpływu do Organu 21 września 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na zakup posiłków profilaktycznych dla pracowników wykonujących usługi ogólnobudowlane – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na zakup posiłków profilaktycznych dla pracowników wykonujących usługi ogólnobudowlane.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2009 Wnioskodawca podjął się prowadzenia obok handlu artykułami przemysłowymi, nowej działalności gospodarczej polegającej na usługach ogólnobudowlanych, związanych z wykonywaniem dróg, wykonaniem nawierzchni z kostki brukowej, kamieniarstwem, budową i rozbiórką ogrodzeń, dociepleniami budynków, wykonaniem elewacji, robotami ziemnymi, usługami remontowymi, usługami koparką itp.

Prace trwają od kilku do kilkunastu dni, z dala od stałego miejsca zamieszkania. Jako właściciel firmy regularnie zapewnia pracownikom posiłki profilaktyczne nabywane od lokalnego restauratora – firmy trudniącej się przygotowaniem ciepłych posiłków, bądź nabywa podstawowe artykuły żywnościowe, tj. chleb, masło, wędlina.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczać do kosztów uzyskania przychodu, zakup posiłków profilaktycznych dla pracowników wykonujących usługi ogólnobudowlane...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako wykonawca usług w ramach realizowanych projektów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, dokonuje regularnych zakupów posiłków dla pracowników. Nabywane posiłki nie są wystawne ani okazałe.

Zgodnie z art. 232 Kodeksu Pracy, jako pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikowi zatrudnionemu w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatne posiłki i napoje, jeśli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Jest zobligowany do tych świadczeń na podstawie przepisów BHP oraz Kodeksu Pracy.

Wydatki poniesione na posiłki dla pracowników przyczyniają się do poprawy atmosfery w pracy, zwiększają motywację do jej wykonania, co powoduje wzrost wydajności, a w konsekwencji zwiększenie przychodów firmy.

O dobrych wynikach finansowych przedsiębiorstwa decyduje kapitał ludzki. Przez zapewnienie pracownikom optymalnych warunków pracy, jako pracodawca przyciąga i utrzymuje w pracy wartościową załogę, która tworzy jego sukces gospodarczy.

Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione przez niego w celu zapewnienia pracownikom posiłku mają pośredni wpływ na uzyskiwane przez niego przychody z prowadzonej działalności gospodarczej.

Jest zdania, że zapewnienie pracownikom posiłków, pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez niego przychodami. Uważa, że poniesione w ten sposób koszty są nieodzowne, racjonalne i gospodarczo uzasadnione, pozostające w ścisłym związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a ich celem jest osiągniecie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W świetle treści cyt. powyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Stosownie do art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepis ten zawiera delegację do określenia w drodze rozporządzenia, rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań, jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania.

Powyższe określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2, zgodnie z którym, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

• korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
• przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zapewnia zatrudnionym pracownikom posiłki profilaktyczne od lokalnego restauratora – firmy trudniącej się przygotowaniem ciepłych posiłków, bądź nabywa podstawowe artykuły żywnościowe, tj. chleb, masło, wędlina.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż, jeżeli zakup ww. posiłków i artykułów spożywczych jest realizowany na podstawie ciążących na wnioskodawcy obowiązków wynikających ze wskazanych wyżej przepisów i zgodnie z tymi przepisami, to wydatki na ich zakup mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Nadmienić przy tym należy, iż przepisy prawa pracy, a więc i powołanego Kodeksu Pracy, nie są przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.