INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązywania przepisów podatkowych przy rozpoczęciu działalności gospodarczej w drugiej połowie roku kalendarzowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązywania przepisów podatkowych przy rozpoczęciu działalności gospodarczej w drugiej połowie roku kalendarzowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z aktu notarialnego Spółki wynika, iż rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy, a w związku z rozpoczęciem działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pierwszy rok obrotowy kończy się w dniu 31 grudnia 2009 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do zdarzeń gospodarczych zaistniałych po dniu 31 grudnia 2008 roku Spółka powinna stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 roku, czy też w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 roku...

Spółka stoi na stanowisku, że do zdarzeń gospodarczych zaistniałych po dniu 31 grudnia 2008 roku Wnioskodawca powinien stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 roku. Spółka wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Wobec powyższego nie ma do niej zastosowania art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, gdyż wynika z niego, iż przepisy ustawy zmienianej w art. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 roku stosuje się do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ogólną definicję roku podatkowego zawiera art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), który stanowi, iż rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Przepisy dotyczące roku podatkowego dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych określone zostały w art. 8 ust. 1–7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Ustawa daje podatnikom możliwość wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy, a także zawiera określenie roku podatkowego w sytuacjach szczególnych.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 8 ust. 1 ww. ustawy rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Natomiast art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

Innymi słowy, przepis art. 8 ust. 2a ww. ustawy ma zastosowanie tylko do podatników podejmujących po raz pierwszy działalność, w przypadku, gdy wybiorą rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym (inaczej mówiąc, gdy nie wybiorą skutecznie roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy) oraz pod warunkiem, że rozpoczną działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego (a nie obrotowego, czy przyjętego roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy).

Natomiast określenie „może trwać” użyte w powyższym przepisie oznacza, że podatnik ma wybór, a zgoda organu podatkowego na przyjęcie danego rozwiązania nie jest wymagana. Zatem na podstawie powołanych powyżej przepisów należy wnioskować, że jeżeli Spółka rozpoczyna działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego, ma możliwość przedłużenia trwania roku podatkowego od dnia rozpoczęcia działalności do końca następnego roku kalendarzowego – co nie jest jednoznaczne ze zmianą roku podatkowego określoną w wyżej cytowanym art. 8 ust. 1 ustawy.

W zależności więc od rozwiązania przyjętego fakultatywnie przez podatnika, pierwszy rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym i może trwać maksymalnie 12 lub 18 miesięcy kalendarzowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka rozpoczęła działalność w drugiej połowie roku 2008 i wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, z tym że pierwszy rok podatkowy kończy się z dniem 31 grudnia 2009 roku.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2009 r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Z ww. przepisu wynika zatem, iż jedynie w przypadku podatników, którzy wybrali rok podatkowy nie pokrywający się z rokiem kalendarzowym, do roku podatkowego rozpoczynającego się przed dniem 1 stycznia 2009 roku podatnicy ci stosują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzemieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 roku.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy więc, że skoro rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy, to art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, nie będzie miał zastosowania. W konsekwencji, skoro zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pierwszy rok podatkowy Spółki skończy się w dniu 31 grudnia 2009 roku, Jednostka powinna stosować do końca roku 2008 przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., natomiast począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r. zastosowanie będą miały przepisy tej ustawy zgodnie z brzmieniem obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, w świetle którego do zdarzeń gospodarczych zaistniałych po dniu 31 grudnia 2008 roku Wnioskodawca powinien stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 roku, uznać należy za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.