2012.11.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-835/12-4/AD
z 9 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością W. reprezentowanej przez Pełnomocnika Panią S., przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym za częściową odpłatności– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym za częściową odpłatnością. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o wskazanie w jakim zakresie Wnioskodawca oczekuje rozstrzygnięć oraz potwierdzenie dokonania dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Działalność Spółki obejmuje przede wszystkim produkcję elementów dla branży motoryzacyjnej.

Z uwagi na liczbę zatrudnionych pracowników, na mocy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zmianami; dalej: ustawa o ZFŚS) Spółka utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). W ramach działalności socjalnej Spółka nabywa usługi w zakresie działalności kulturalno-oświatowej, jak i sportowo-rekreacyjnej. Zasady przyznawania świadczeń osobom uprawnionym określa regulamin ZFŚS.

Część świadczeń jest przekazywana osobom uprawnionym całkowicie nieodpłatnie (całość jest pokrywana ze środków ZFŚS), część świadczeń natomiast jest przekazywana tym osobom za częściową odpłatnością. Spółka nabywa (finansując zakup świadczeń środkami ZFŚS) przykładowo: imienne karnety na zajęcia sportowe (basen, siłownia, fitness, sauna), bilety do kina, świadczenia związane z udziałem pracowników w wyjazdach integracyjnych, usługę dowozu pracowników na wyjazd integracyjny.

Obecnie Spółka otrzymując od osoby uprawnionej część ceny świadczenia (w przypadku świadczeń częściowo odpłatnych) otrzymane środki opodatkowuje podatkiem VAT, traktując je jako wynagrodzenie za usługę lub towar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w opisanej sytuacji nie występuje ona jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT, i w konsekwencji nie ma obowiązku opodatkowywać świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym za częściową odpłatnością?

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu analizy przepisów ustawy VAT, Dyrektywy oraz ustawy o ZFŚS, stoi on na stanowisku, iż nie jest – w przedstawionym wyżej stanie faktycznym – podatnikiem podatku VAT, w związku z czym Spółka nie ma obowiązku opodatkowywania kwot otrzymanych od osób uprawnionych z tytułu ich częściowej partycypacji w świadczeniach finansowanych ze środków ZFŚS. Zainteresowanemu nie będzie też przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup świadczeń finansowanych w całości bądź częściowo z ZFŚS.

Powyższe wynika z faktu, że Spółka administrując środkami zgromadzonymi na koncie ZFŚS nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Jest jedynie pośrednikiem, przekazującym wynagrodzenie za nabyte dla osób uprawnionych świadczenia z ZFŚS do świadczeniodawcy.

Zgodnie z przepisami ustawy ZFŚS pracodawca zatrudniający więcej niż 20 osób ma prawo do utworzenia ZFŚS. ZFŚS tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, a środki z tego funduszu gromadzone są na odrębnym koncie bankowym i przeznaczane na działalność socjalną. Za działalność socjalną zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS uważa się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe.

Natomiast na mocy polskich przepisów podatkowych (art. 15 ustawy VAT) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei działalność gospodarcza obejmuje zasadniczo wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Wobec powyższego trudno nie zgodzić się z tezą, że generalnie status podatnika posiadać będzie niemal każdy podmiot gospodarczy. Jednakże do stwierdzenia, że w konkretnej sytuacji doszło do wykonania czynności objętej zakresem VAT, niezbędne jest również, aby dokonującym jej był podmiot posiadający status podatnika VAT, któremu w tym indywidualnym przypadku przypisać można działanie w charakterze podatnika. Wskazany warunek uznania danej czynności za opodatkowaną VAT wynika wprost z Dyrektywy, która stanowi podstawowy akt prawa wspólnotowego w zakresie podatku od wartości dodanej. W świetle art. 2 ust. 1 pkt c Dyrektywy opodatkowaniu VAT „podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze”.

Objęcie danej czynności podatkiem VAT wymaga zatem każdorazowej analizy, czy do dostawy towarów lub świadczenia usług doszło w warunkach pozwalających na uznanie, że strona transakcji w odniesieniu do konkretnej czynności działała jako podatnik. Jeżeli zatem, w określonej sytuacji, jaką jest np. przekazanie pracownikom zakupionych usług o charakterze kulturalno-oświatowym bądź sportowo-rekreacyjnym, Spółka nie występuje jako podatnik podatku VAT, to nie może ona podlegać przepisom ustawy VAT. Spółka nie świadczy wówczas usługi, która podlegałaby regulacjom ustawy VAT, a co się z tym wiąże nie może ani odliczyć podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przez sprzedawcę tych usług, ani też opodatkować przy ich przekazaniu czy to nieodpłatnie, czy też za częściową odpłatnością, osobom uprawnionym. Niedopuszczalna byłaby bowiem sytuacja, w której dana czynność zostałaby uznana za opodatkowaną pomimo faktu, że dokonał jej podmiot niewystępujący w tym konkretnym przypadku w roli podatnika VAT. Taki pogląd reprezentowany jest również w literaturze fachowej: „(...) Dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu, jeżeli wykonywane są przez podatnika działającego w takim charakterze. Zapis ten wskazuje na bardzo ważną zasadę wspólnego systemu podatku VAT, zgodnie z którą nie każda czynność (transakcja) dokonana przez podmiot, który ma status podatnika, nawet jeśli wykonana jest odpłatnie, musi zawsze podlegać opodatkowaniu. Objęcie danej czynności podatkiem VAT wymaga bowiem każdorazowej analizy, czy do dostawy towarów lub świadczenia usług doszło w warunkach pozwalających na uznanie, że strona transakcji, w odniesieniu do konkretnej czynności, działała jako podatnik (...)” (K. Sachs (red.), R. Namysłowski (red.), Dyrektywa VAT. Komentarz, Lex, 2008 r.). W kwestii opodatkowania podatkiem VAT jedynie podatników, którzy w stosunku do danej czynności występują i działają jako tacy, orzekał również Naczelny Sąd Administracyjny: „(...) Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju «przez podatnika, który jako taki występuje». Art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą”. (wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

W analogicznej, jak przedstawiona we wniosku sytuacji orzekał również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie: „Administrując funduszem, podatnik-pracodawca wykonuje jedynie czynności administracyjno-techniczne, które pozostają poza całkowitą sferą jego aktywności i działalności gospodarczej. Stąd też uzasadnione jest stanowisko, iż skoro jego działalność w tym zakresie jest nie opodatkowana, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych na rzecz pracowników wydatków sfinansowanych z ZFŚS (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Odnosi się to zarówno do sytuacji, kiedy pracodawca finansuje z funduszu w całości wydatki na rzecz pracowników, jak również, gdy czyni to w części, a pozostałą część finansuje sam pracownik, który w ten sposób nie finansuje zakładu pracy, lecz podmiot świadczący faktycznie daną usługę – sprzedaż. To bowiem ostatecznie pracownik jest ostatecznym (finalnym konsumentem) nabytej usługi – towaru od podmiotu trzeciego, która w całości – również w zakresie podatku – jest sfinansowana z ZFŚS, lub w części z tego Funduszu, a w części przez samego pracownika. Podatek naliczony przez podmiot trzeci od tej usługi – towaru (podatek należny usługodawcy – sprzedawcy) nie podlega, odliczeniu przez żaden z podmiotów, skoro realizowana przez niego usługa zostaje skonsumowana przez odbiorcę finalnego, a pracodawca-administrator nie jest obciążony z tytułu pełnienia swojej funkcji obowiązkiem podatkowym”. (prawomocny wyrok z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Lu 42/10). W sprawie opodatkowania podatkiem VAT czynności wynikających z administracji ZFŚS orzekał również Naczelny Sąd Administracyjny. „Biorąc zatem pod uwagę zakres przedmiotowy i podmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz charakter ZFŚS uprawnioną jest teza, że podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania Zakładowym Funduszem Socjalnym podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym i aby w jego ramach udzielać pracownikom pożyczek mieszkaniowych. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. W konsekwencji podmiot wykonując czynności związane z udzielaniem swoim pracownikom zwrotnych pożyczek na cele mieszkaniowe z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT” (wyrok z dnia 9 września 2008 r., sygn. akt I FSK 1076/07). W cytowanym wyroku NSA stanął na stanowisku, że pracodawca wykonujący czynności związane z realizacją obowiązków określonych dla niego w ustawie o ZFŚS nie działa w charakterze podatnika VAT, a jedynie administruje środkami ZFŚS.

Stanowisko Spółki, iż w przypadku, w którym dany wydatek jest częściowo finansowany również przez pracownika, a pracodawca odbierając i przekazując określone środki poza rachunkiem ZFŚS, działa jedynie jako administrator i nie jest w tej określonej sytuacji podatnikiem VAT, potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 września 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 1109/09, wyrok prawomocny, podtrzymany wyrokiem NSA z dnia 18 stycznia 2011 r., sygn. akt I FSK 91/10) oraz prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 186/10).

Spółka chciałaby też powołać interpretacje indywidualne, w których organy podatkowe potwierdzają stanowisko prezentowane wyżej przez Spółkę. Są to m.in. interpretacja wydana w dniu 10 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, nr IPPP1/443-256/12 -2/MP. Interpretacja ta dotyczyła udzielania oprocentowanych pożyczek ze środków ZFŚS. Czytamy w niej: „(...) Działania Wnioskodawcy podejmowane w ramach ZFŚS są przejawem działalności socjalnej zakładu pracy, a nie działalności gospodarczej podatnika VAT. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym, aby w jego ramach udzielać pracownikom pożyczek. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W konsekwencji administrowanie Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych nie jest usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Ponadto, nie jest także czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT określoną w art. 5 ust. 1”.

Na podobnym stanowisku stanął także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji wydanej w dniu 3 kwietnia 2012 r., nr IBPP2/443-7/12/RSZ. Organ wskazał, że: „(...) W przypadku, gdy czynność zakupu towarów i usług od osoby trzeciej świadczeń finansowanych z ZFŚS, takich jak np: wycieczek, biletów na imprezy kulturalne, czy też umożliwiających uczestnictwo w imprezach integracyjnych, jest działaniem o charakterze techniczno-administracyjnym, podejmowanym dodatkowo, całkowicie poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności biznesowej), to czynność ta nie jest podejmowana przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że nie jest on podatnikiem tego podatku w tym zakresie.

Powyższe odnieść należy zarówno do sytuacji, gdy ww. świadczenie jest w całości lub części finansowane ze środków ZFŚS, albowiem pracodawca występuje jedynie w roli administratora tych środków, nie zaś jego dysponenta, jak i do sytuacji, gdy świadczenie to współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z funduszu, albowiem udziału i zaangażowania osoby uprawnionej we współfinansowaniu świadczenia nie można kwalifikować, jako świadczenia wzajemnego uzyskiwanego z funduszu, co oznacza, że nie stanowi ono wynagrodzenia dla pracodawcy i nie ma tym samym cechy odpłatności, stanowiącej warunek i kryterium kwalifikowania świadczenia z funduszu, jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko prezentuje także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych: z dnia 13 października 2011 r., nr ILPP1/443-989/11-3/NS; z dnia 4 listopada 2011 r., nr ILPP4/4441-19/11-3/IM czy z dnia 1 marca 2012 r., nr ILPP1/443 -1517/11-2/AI.

W związku z powyższym Spółka wnosi o uznanie za prawidłowe, iż w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie występuje jako podatnik podatku VAT. W związku powyższym Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym, Spółka nie będzie także zobowiązana do naliczania podatku VAT od świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym, finansowanych w całości bądź w części z ZFŚS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy).

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Działalność Spółki obejmuje przede wszystkim produkcję elementów dla branży motoryzacyjnej.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować, czy Wnioskodawca przekazując wskazane świadczenia osobom uprawnionym za częściową odpłatnością występuje w roli podatnika i czy czynnościom tym można przypisać cechy działalności gospodarczej.

Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2012 r. Nr 592 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

W myśl art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo -rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Jak stanowi pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Według art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zgodnie z art. art. 9 ust. 1 ustawy o ZFŚS, pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych w umowie. Przepisy art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 9 ust. 3 ustawy o ZFŚS, umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności przedmiot wspólnej działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i rozwiązania umowy. Umowa może także określać warunki odstąpienia od jej stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu.

Stosownie do art. 10 oraz art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, a pracodawca jedynie administruje tymi środkami.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Według definicji przedstawionej w Słowniku języka polskiego PWN, administrować oznacza zarządzać, zawiadywać czymś (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005, pod red. Elżbiety Sobol, str. 3). Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku współczesnego języka polskiego, administrować oznacza zarządzać, kierować czymś; administrować czyimiś dobrami, majątkiem (Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, str. 3).

Jak wynika z przywołanych regulacji, Wnioskodawca jest jedynie administratorem funduszu i nie może dowolnie dysponować środkami socjalnymi, które są prawnie i rachunkowo wyodrębnione z innych jego środków finansowych. Zatem, właścicielem środków zgromadzonych na rachunku bankowym Funduszu jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, a nie Wnioskodawca. Okoliczność, że pracodawca wykonuje czynności administratora Funduszu, nie przesądza o wykonywaniu przez tegoż pracodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z tytułu wykonywania tych czynności).

Zatem, dokonując analizy powołanych powyżej przepisów tut. Organ stwierdza, iż w przypadku, gdy pracodawca dokonuje zakupu usług i towarów finansując wydatki w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz w sytuacji, w której dany wydatek jest częściowo finansowany przez pracownika, pracodawca odbierając i przekazując określone środki poza rachunkiem Funduszu, działa jedynie jako swego rodzaju pośrednik, a jego czynności związane są ściśle z rolą administratora ZFŚS. Tym samym, w takich sytuacjach, w których pracodawca najczęściej realizuje swoje zadania socjalne poprzez zakup finansowanych z ZFŚS towarów i usług od podmiotów trzecich, jak np.: imienne karnety na zajęcia sportowe (basen, siłownia, fitness, sauna), bilety do kina, świadczenia związane z udziałem pracowników w wyjazdach integracyjnych, usługę dowozu pracowników na wyjazd integracyjny - występuje jedynie jako podmiot administrujący środkami Funduszu i nie jest w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto, w przypadku częściowego partycypowania w kosztach nabytych usług obcych przez pracownika/osobę uprawnioną, trudno uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika/osobę uprawnioną ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż płatność ta dokonywana jest bezpośrednio na rzecz podmiotu trzeciego (dostawcy usługi), a dodatkowo „usługa” pracodawcy w tym zakresie – jako administratora Funduszu – ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnianiu pracownikowi usługi obcej, sfinansowanej częściowo ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia.

Tak więc, w sytuacji przedstawionej we wniosku, gdzie z ZFŚS administrowanego przez Wnioskodawcę finansowane są (w całości lub w części) liczne świadczenia, w tym między innymi: imienne karnety na zajęcia sportowe (basen, siłownia, fitness, sauna), bilety do kina, świadczenia związane z udziałem pracowników w wyjazdach integracyjnych, usługa dowozu pracowników na wyjazd integracyjny itp., Zainteresowany nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji działalność w zakresie administrowania Funduszem socjalnym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. W związku z tym, działalność socjalna wykonywana przez niego jako administratora ZFŚS (tj. nabywanie świadczeń, jak również ich udostępnianie uprawnionym osobom) – bez względu na to, czy świadczenie będzie w całości, czy też w części finansowane ze środków ZFŚS – nie będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, Spółka nie będzie zobowiązana do opodatkowania świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym za częściową odpłatnością.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w dniu 9 listopada 2012 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-835/12-5/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin