INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki właściwej dla dostawy towarów (kabin sanitarnych) realizowanej na platformę wiertniczą pełnomorską - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki właściwej dla dostawy towarów (kabin sanitarnych) realizowanej na platformę wiertniczą pełnomorską.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu sierpniu 2009 r. Spółka dokonała dostawy kabin sanitarnych dla kontrahenta brytyjskiego, posiadającego brytyjski numer VAT-UE. Dostawa ta miała miejsce na terenie Rzeczypospolitej Polskiej: z siedziby Spółki mieszczącej się w G., na teren stoczni remontowej położonej w G.

Przedmiotem dostawy były kabiny sanitarne (gotowe moduły łazienkowe), przeznaczone do zamontowania na remontowanej w stoczni platformie wiertniczej pełnomorskiej (PKWiU 35.11.4), tj. jednostce pływającej, przeznaczonej do żeglugi na pełnym morzu, używanej do celów przemysłowych (w rozumieniu art. 148 Dyrektywy). Kontrahent brytyjski wskazał, iż transakcja ta winna być zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie dyrektywy unijnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Jak dla potrzeb podatku od towarów i usług zakwalifikować wyżej opisaną dostawę...
• Czy jest ona opodatkowana stawką 0%, na podstawie art. 83 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też jest czynnością zwolnioną od opodatkowania na podstawie art. 148 dyrektywy unijnej...

Zdaniem Spółki, dostawa na platformę wiertniczą (będącą jednostką pełnomorską, używaną do celów przemysłowych), kabin sanitarnych (czyli sprzętu będącego częścią jednostki pływającej) powinna być zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, w związku z tym, że dyrektywa ta przewiduje rozwiązania systemowe, tj. zwolnienie obejmujące wszystkie jednostki pływające wymienione w art. 148, nie pozostawiając krajom członkowskim swobody co do dalszego ograniczenia rodzaju jednostek oraz celów jakim mają służyć.

Spółka wskazała, że zgodnie z treścią art. 148 lit. a) i c) dyrektywy unijnej, dostawa sprzętu będącego częścią jednostek pływających, przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, powinna być zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Polskim odpowiednikiem tego przepisu jest art. 83 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, jednak odwołuje się on do ust. 1 pkt 1 tego artykułu, w którym – zdaniem Spółki - zawężony został krąg jednostek pływających objętych zwolnieniem, poprzez wyłączenie z niego platformy wiertniczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, ustawodawca przewidział opodatkowanie ściśle określonych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie ich od podatku.

I tak, stosownie do zapisu art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W treści art. 83 ust. 1 pkt 1 wymieniono następujące środki transportu morskiego:

1. statki wycieczkowe i tym podobne, przeznaczone głównie do przewozu osób; promy wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),
2. tankowce (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),
3. statki chłodnicze (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00),
4. statki przeznaczone do przewozu towarów oraz statki przeznaczone do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24- 20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24- 90.00,
5. statki rybackie itp. pełnomorskie (PKWiU 35.11.31-30),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU 35.11.32-50.00), statki szkolne rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statki badawcze rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40).
7. statków ratowniczych morskich (PKWiU ex 35.11.33-53.40).

Należy przy tym zaznaczyć, że użycie przez ustawodawcę, oznaczenia „ex” przy grupowaniu PKWiU, oznacza, że zwolnienie od podatku, bądź stawka obniżona, dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Z powołanych regulacji wynika, że 0% stawka podatku ma zastosowanie do części do środków transportu morskiego oraz wyposażenia tych środków, bez względu na to, kto jest ich dostawcą, bądź nabywcą. Wskazane przepisy dokonują odesłania w zakresie wymienionych enumeratywnie środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego (odesłanie przedmiotowe), a nie odesłania w zakresie sprzedaży na rzecz konkretnego podmiotu (odesłanie podmiotowe). W efekcie, dla możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, na podstawie powołanych przepisów, decydujące znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego lub rybołówstwa morskiego, do którego następuje dostawa części i wyposażenia. Natomiast bez znaczenia pozostaje fakt, na rzecz jakiego podmiotu będzie ona dokonywana.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z powołanym zapisem art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, z preferencyjnej stawki podatku korzysta dostawa części i wyposażenia do określonej grupy statków. Wobec braku w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług definicji „części”, zasadnym jest odniesienie do powszechnie przyjętego rozumienia tego pojęcia. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Bogusław Dunaj, Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), „częścią” jest element jakiejś większej całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, a „wyposażeniem” ogół sprzętów, urządzeń itp., w które coś zostało wyposażone. Tak więc częściami do środków transportu morskiego będą towary stanowiące gotowe elementy montowane na tych statkach, w tym także określone elementy zamienne lub robocze.

Na marginesie powyższego należy zaznaczyć, że w świetle art. 150 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L.06.347.1 ze zm.), Komisja przedstawia Radzie, w razie potrzeby, możliwie najszybciej, wnioski mające na celu sprecyzowanie zakresu stosowania zwolnień przewidzianych w art. 148 oraz ustalenie szczegółowych zasad ich stosowania.

Przy czym na podstawie artykułu 150 ust. 2 tej Dyrektywy, państwa członkowskie, do czasu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 1, mogą ograniczyć zakres zwolnień przewidzianych w art. 148 lit. a) i b).

Oznacza to, że Dyrektywa 2006/112/WE przyznała państwom członkowskim, w pewnym zakresie, swobodę określania czynności zwolnionych z opodatkowania z prawem do odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że w sierpniu 2009 r. Spółka dokonała dostawy kabin sanitarnych (gotowe moduły łazienkowe). Towary te zostały przeznaczone do zamontowania na remontowanej w stoczni platformie wiertniczej pełnomorskiej (PKWiU 35.11.4), tj. jednostce pływającej, przeznaczonej do żeglugi na pełnym morzu, używanej do celów przemysłowych.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą zastosowania do ww. dostawy 0% stawki podatku na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bądź zwolnienia od podatku na podstawie art. 148 „dyrektywy unijnej”.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług oraz stosowne regulacje prawa wspólnotowego, należy uznać, iż brak jest podstaw do zastosowania 0% stawki podatku do dokonanej przez Spółkę dostawy kabin sanitarnych, które zostały przeznaczone do zamontowania na remontowanej w stoczni platformie wiertniczej pełnomorskiej, w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wprawdzie w treści art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, do którego odsyła ust. 1 pkt 3 tego artykułu, odwołano się m. in. do grupowania statystycznego PKWiU ex 35.11.33-53.40, w którym mieści się grupowanie statystyczne podane przez Wnioskodawcę (PKWiU 35.11.4), to należy jednak zauważyć, że część opisowa art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. g) nie pozostawia wątpliwości, że ma on zastosowanie wyłącznie do statków ratowniczych, a nie platform wiertniczych pełnomorskich. Wobec powyższego należy uznać, że nie została spełniona zasadnicza przesłanka przedmiotowa, od której ustawodawca uzależnił zastosowanie ww. preferencji podatkowej na podstawie tego przepisu.

Na gruncie niniejszej sprawy brak jest również podstaw do zastosowania 0% stawki podatku w zakresie dostaw, o których mowa we wniosku, w oparciu o pozostałe regulacje art. 83 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie za niezasadne należy uznać odwoływanie się przez Wnioskodawcę - celem rozstrzygnięcia przedstawionego we wniosku zagadnienia - do przepisów prawa wspólnotowego, skoro krajowe odpowiedniki tych przepisów są legalną, niesprzeczną i wystarczającą podstawą do wydania określonego rozstrzygnięcia. Co więcej, prawodawca wspólnotowy pozostawił - co wynika z treści wyżej cyt. art. 150 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE – pewien zakres swobody w określeniu katalogu zwolnień związanych z transportem międzynarodowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.