INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, dla celów prowadzonej działalności nabył w formie leasingu operacyjnego motocykl. Aby móc bezpiecznie jeździć na motocyklu, zakupił również niezbędną odzież typu spodnie, kurtka, buty oraz kask.

Na odzieży tej nie widnieje logo firmy. Otrzymywane co miesiąc faktury opłaty leasingowej Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakupioną odzież (spodnie, kurtka, buty oraz kask) potrzebną do jazdy na motocyklu Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie odpowiedniej odzieży przy jeździe na motocyklu jest niezbędne ze względów bezpieczeństwa (tak jak np. jazda w zapiętych pasach w samochodzie). Jeśli więc nabyty przez Wnioskodawcę motocykl, którym porusza się dla celów prowadzonej działalności stanowi koszt uzyskania przychodów, to zakup odpowiedniej odzieży należałoby również uznać za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ww. ustawy.

Z kolei, aby można było wydatki na zakup specjalistycznej odzieży służącej do jazdy na motocyklu uznać za koszty uzyskania przychodów, odzież taka musi spełniać określone wymogi. Ubiór musi utracić charakter odzieży osobistej, co w tym przypadku nie ma zastosowania, ponieważ nie jest opatrzony trwałymi cechami charakterystycznymi dla firmy (barwa, logo firmy itp.). Nie ulega wątpliwości, że zakup takiego ubrania związany jest z bezpieczną jazdą na motocyklu, nie może przesądzać to jednak, że wydatek na zakup takiego ubrania oraz kasku i obuwia jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej przez Wnioskodawcę odzieży – w trakcie jazdy motocyklem, a ma związek z bezpieczną jazdą motocyklem w trakcie pracy i poza wykonywanymi przez Niego usługami. Bezpośrednim celem jaki jest związany z zakupem odzieży ochronnej służącej do jazdy na motocyklu jest zatem ochrona zdrowia. Zatem wydatki na ochronę zdrowia należą do wydatków o charakterze osobistym, są związane z funkcjonowaniem danej jednostki w życiu społecznym, a ich poniesienie uwarunkowanie jest innymi względami, aniżeli uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku Wnioskodawca nie wykazał, że odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej poprzez opatrzenie jej w sposób trwały cechami charakterystycznymi dla Jego firmy. W związku z powyższym odzieży tej nie można uznać za odzież służbową i wydatek ten nie będzie podlegał zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem odzieży ochronnej służącej do jazdy na motocyklu (spodnie, kurtka, buty oraz kask), gdyż nie mają one bezpośredniego związku z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, a ich poniesienie nie ma wpływu na wielkość osiąganego przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.