INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 21 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego przez osobę niepełnosprawną na zakup łóżka leczniczego CERAGEM - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego przez osobę niepełnosprawną na zakup łóżka leczniczego CERAGEM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 30 grudnia 2005r. decyzją Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności wnioskodawca został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności o charakterze trwałym. Powód wydania orzeczenia to uogólnione zmiany miażdżycowe w tętnicach dolnych, powodujące niedokrwienie stóp. W ramach leczenia powyższych dolegliwości wnioskodawca przebywał w szpitalu na oddziale chirurgii ogólnej i naczyń. W dniach 23 marca 2006r. do 20 kwietnia 2007r. wnioskodawca przebywał czterokrotnie na oddziałach szpitalnych, dwukrotnie poddawano go zabiegowi udrażniania żył poprzez wszczepienie stentu w nodze. Zabiegi te okazały się mało skuteczne.

W okresie od 19 lutego 2007r. do 11 marca 2007r. poddano wnioskodawcę rehabilitacji w szpitalu, co niestety również nie przyniosło oczekiwanych rezultatów.

Wnioskodawca regularnie przechodzi badania USG-DOPLER układu tętniczego kończyn dolnych i każdorazowo wyniki są negatywne. Badania neurologiczne i prześwietlenia wykazują nasilone zmiany zwyrodnieniowe na krawędziach płytek granicznych trzonów kręgów i w stawach międzykręgowych oraz zmiany miażdżycowe w aorcie i tętnicach biodrowych.

Na wszystkie wymienione dolegliwości i przebyte leczenie wnioskodawca posiada dokumentację medyczną.

Dolegliwości te powodowały dokuczliwy ból stóp i znacznie utrudniały wnioskodawcy swobodne chodzenie, tak że spacer ograniczał do odległości 200 m jednorazowo.

Od lipca 2008r. wnioskodawca uczęszczał do Centrum „C.”, gdzie korzystał z zabiegów przy pomocy urządzenia masującego. Po pewnym czasie odczuł znaczną ulgę w swoich dolegliwościach co zachęciło wnioskodawcę do zakupu tego urządzenia. Obecnie posiada urządzenie w domu, co pozwala mu na częstsze korzystanie z zabiegów, co wyraźnie przynosi mu ulgę w codziennym funkcjonowaniu. Przydatność urządzenia potwierdza opinia jego lekarza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatek na zakup łóżka leczniczego „CERAGEM” w kwocie 9 980 zł, które spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego, podlega odliczeniu od dochodu w zeznaniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej...

Zdaniem wnioskodawcy, mając umiarkowany stopień niepełnosprawności o charakterze trwałym i stały stan zdrowia zgodnie z opisem we wniosku, ma prawo do odliczenia od dochodu wydatku na zakup łóżka „CERAGEM” w wysokości 9 980 zł w ramach ulgi rehabilitacyjnej zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa, że podstawę obliczenia podatku może obniżyć o wydatki związane z ułatwieniem wykonywania funkcji życiowych oraz na cele rehabilitacyjne wyszczególnione w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   b. znaczny stopień niepełnosprawności
   
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a. całkowitą niezdolność do pracy albo
   b. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, o czym stanowi art. 26 ust. 7c ustawy.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie ( art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie ”indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności o charakterze trwałym w związku ze zdiagnozowaniem zmian miażdżycowych, powodujących niedokrwienie stóp. Wnioskodawca zakupił łóżko rehabilitacyjne za kwotę 9 980,00 zł. Ww. łóżko jest zalecane ze względu na stan zdrowia.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wnioskodawcy, który posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności o charakterze trwałym przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup łóżka rehabilitacyjnego, które należy stosować w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności jeżeli spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego oraz spełnione zostaną warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7b, 7c, 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to przysługuje osobie fizycznej, która jest uznana za osobę niepełnosprawną, w wysokości faktycznie przez nią poniesionej, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. W przypadku częściowego dofinansowania wydatku np. przez PRFON odliczeniu będzie podlegać jedynie kwota faktycznie wydatkowana przez wnioskodawcę. Wydatek ten podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony. Wysokość poniesionego wydatku ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Zatem należy uznać, że stanowisko wnioskodawcy, iż wydatek poniesiony przez osobę niepełnosprawną na zakup łóżka leczniczego CERAGEM, które spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego, podlega odliczeniu od dochodu w zeznaniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej, w wysokości wynikającej z dowodu zakupu jest prawidłowe.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.