INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z dnia 1 grudnia 2008r. (data wpływu 5 grudnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2009r. (data wpływu 26 lutego 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT dla robót budowlanych za wykonanie i zamontowanie dwóch sztuk świetlików dachowych w części budynku rekreacyjno-sportowego (basen), który stanowi integralną część budynku mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT dla robót budowlanych za wykonanie i zamontowanie dwóch sztuk świetlików dachowych w części budynku rekreacyjno-sportowego (basen), który stanowi integralną część budynku mieszkalnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 lutego 2009r. (data wpływu 26 lutego 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i usługi stolarki budowlanej z aluminium i tworzyw sztucznych PCV. Wnioskodawca zawarł umowę z kontrahentem na wykonanie dwóch sztuk świetlików dachowych w budynku rekreacyjno-sportowym (basen) będącym integralną częścią budynku mieszkalnego w zespole zabudowy siedliskowej. Projekt całego zadania obejmuje budynek mieszkalny, budynek rekreacyjno-sportowy (basen), który jest połączony łącznikiem z budynkiem mieszkalnym oraz budynki gospodarcze jak stróżówka, trafostacja, stajnia i śmietniki.

W związku z tym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji co do wielkości zastosowania stawki podatku od towarów i usług na dostawę i instalację świetlików w części budynku o charakterze rekreacyjno-sportowym (basen) wg art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w wysokości 22%, czy wg art. 41 pkt 2 z wymienionej ustawy stosując stawkę 7%.

Wnioskodawca wstępnie w umowie zastosował stawkę podatku VAT w wysokości 22% opierając się na art. 41 pkt 1 oraz art. 41 pkt 12 wymienionej ustawy.

Z art. 41 pkt 12 ustawy wynika, że stawkę podatku VAT w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkalnym. A przez budownictwo mieszkaniowe rozumie się obiekty – budynki stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11 oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB ex 1264 – tj. budynki ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską.

Odbiorca kwestionuje zastosowaną przez Wnioskodawcę stawkę podatku VAT w wysokości 22% wg art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. uzasadniając tym, że projekt budowy obejmuje jako całość budynku mieszkalnego, którego część stałego zamieszkania stanowi 61% zadania a budynek rekreacyjno-sportowy na stałe połączony z budynkiem łącznikiem stanowi integralną część budynku mieszkalnego. Nie są to odrębne obiekty. Odbiorca uważa, że wszystkie roboty i usługi dotyczą jednego zadania „Budynku mieszkalnego” i należy stosować stawkę VAT wg art. 41 pkt 2 ustawy w wysokości 7%.

Umowę z kontrahentem podpisano w dniu 24 września 2008r. na dostawę i montaż bez obróbki mokrej aluminiowo-szklanych konstrukcji dwóch sztuk świetlików dachowych w części sportowo-rekreacyjnej (basen) budynku mieszkalnego w zespole zabudowy siedliskowej. Roboty zakończono i przekazano protokołem odbioru robót z dnia 8 listopada 2008r. Zabudowa siedliskowa obejmuje zintegrowane ze sobą obiekty o łącznej powierzchni 1 642,36 m2 z tego 1 006,17 (61,26%) przypada na część mieszkalną, 509,72 m2 (31,04%) zajmuje część rekreacyjno-sportowa (basen) i 126,47 m2 (7,7%) zajmuje łącznik – symbol PKOB 111. Świetliki objęte umową zostały zamontowane na dachu budynku rekreacyjno-sportowego (basen). Usługa budowlano-montażowa świetlików dachowych – symbol PKWiU 45.

Wnioskodawca zawarł umowę z odbiorcą na część robót polegających na wykonaniu i zamontowaniu dwóch świetlików dachowych na części rekreacyjno-sportowej (basen). Wnioskodawca nie realizuje obiektu jako całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostateczna wersja pytania sformułowana w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 lutego 2009r. - data wpływu 26 lutego 2009r.):

Wnioskodawca zastosował stawkę VAT 22% czy słusznie... W obecnym stanie rzeczy zastosowana przez Wnioskodawcę stawka VAT jest przedmiotem sporu.

Zdaniem Wnioskodawcy, z ostrożności przyjął on stanowisko zastosować podatek VAT wg art. 41 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004r. w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 30 listopada 2008r. bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę stan faktyczny zaistniały w dniu 8 listopada 2008r. – w tym dniu roboty zostały zakończone i przekazane protokołem odbioru robót.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r. – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według zapisu ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
  
  

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z treścią § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, ze zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

-w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Wskazać należy, że nie zawsze budynki mają jednorodny charakter. W sytuacji, gdy część budynku wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, a pozostała część do innych celów, wówczas sposób zakwalifikowania danego budynku znajduje się w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

W przepisach tych zdefiniowano m. in. pojęcia takie jak:

• obiekty budowlane - to konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych;
• budynki - to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.
  
  

Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne:

• budynki mieszkalne - to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem,
• budynki niemieszkalne - to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.
  
  

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne – kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie precyzują terminu „lokal mieszkalny”. W związku z tym, należy posiłkować się definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), który stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mieszkalnego przynależeć mogą, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet bezpośrednio do niego nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 ww. ustawy).

W tym miejscu należy podkreślić, iż na gruncie ww. ustawy o własności lokali ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• pojęciem „pomieszczenie pomocnicze” - pomieszczenie, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych „pomieszczeń”) z „izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi”, który polega na wykorzystaniu całej tej „przestrzeni” bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi) - art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r.,
• pojęciem „pomieszczenie przynależne”, które w sensie funkcjonalnym nie zawsze jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego – art. 2 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy.
  
  

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.).

Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. W tym miejscu należy podkreślić, że fakt zaklasyfikowania budynku do grupy 11 PKOB, nie stanowi jednoznacznej przesłanki do zastosowania od dnia 1 stycznia 2008r. 7% stawki podatku od towarów i usług. Bowiem w myśl cyt. powyżej przepisów art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia, stawką 7% nie są objęte lokale użytkowe.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2008r., zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, preferencyjna 7% stawka podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie jedynie w odniesieniu do robót polegających na realizacji obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części. Stawka ta natomiast nie znajduje zastosowania do robót budowalno-montażowych wykonywanych w częściach niemieszkalnych budynków mieszkalnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z kontrahentem na wykonanie dwóch sztuk świetlików dachowych w budynku rekreacyjno-sportowym (basen) będącym integralną częścią budynku mieszkalnego w zespole zabudowy siedliskowej. Wnioskodawca nie realizuje obiektu jako całości. Umowę z kontrahentem podpisano w dniu 24 września 2008r., roboty zakończono i przekazano protokołem odbioru robót z dnia 8 listopada 2008r. Zatem Wnioskodawca wykonał usługi jedynie w części budynku mieszkalnego tj. w budynku rekreacyjno-sportowym (basen), który stanowi część niemieszkalną.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie miał prawa do zastosowania 7% stawki podatku VAT z tytułu wykonywanych robót w przedmiotowym obiekcie i powinien zastosować podstawową stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.

Zaznaczyć należy przy tym, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Ponadto w sprawach klasyfikacji obiektów budowlanych oraz wyrobów i usług, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, bowiem organy podatkowe nie mają kompetencji w zakresie dokonywania tych czynności. Oznacza to, że udzielona odpowiedź jest poprawna tylko pod warunkiem prawidłowego zaklasyfikowania statystycznego czynności będących przedmiotem wniosku oraz obiektu budowlanego, w którym przedmiotowe usługi zostały wykonane. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu prawidłowego grupowania podatnik może zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.